پیشینه
ایست قلبی زمانی رخ می‌دهد که قلب پمپاژ خون را به سراسر بدن متوقف کند. این وضعیت یک علت عمده برای مرگ‌ومیر در سراسر جهان است. تعداد زیادی از ایست‌های قلبی در خارج از بیمارستان رخ می‌دهند. CPR متعارف شامل ماساژ قفسه سینه و تنفس نجات بخش مانند احیای دهان به دهان است. این عمل تحت عنوان ماساژ منقطع قفسه سینه با وقفه با نسبت ثابت برای تنفس نجات بخش شناخته شده است (به عنوان مثال 2 تنفس: 30 ماساژ).
تنفس نجات بخش می‌تواند از طریق دهان به دهان یا از طریق دستگاه ونتیلاسیون که توسط سرویس‌های آمبولانس استفاده می‌شود، ارائه شود. بعضی از مطالعات نشان می‌دهد که استفاده از ماساژ پیوسته قفسه سینه برای بقای فرد ضروری است و قطع کردن ماساژ قفسه سینه در تنفس نجات بخش ممکن است خطر مرگ‌ومیر را افزایش دهد. CPR با ماساژ پیوسته قفسه سینه ممکن است با یا بدون تنفس نجات بخش صورت بگیرد. فرضیه این است که ماساژ قفسه سینه تقلیدی از عمل پمپاژ خون توسط قلب به سراسر بدن است و ذخیره اکسیژن و مواد مغذی را در ارگان‌های مهم مانند مغز حفظ می‌کند. تلاش برای ونتیلاسیون دهان به دهان به معنی قطع کردن ماساژ قفسه سینه است که می‌تواند عمل پمپاژ خون را تضعیف کند.
ما تاثیرات دو درمان را، هنگامی که توسط افراد عادی حاضر در صحنه برای OHCA غیر-آسفیکسی و هنگامی که توسط تیم‌های آمبولانس که بعدا وارد می‌شدند ارائه شد، مقایسه کردیم. (ایست غیر-آسفیکسی به دلیل غرق شدگی یا خفگی ایجاد نمی‌شود).
تاریخ جست‌وجو
شواهد تا فوریه 2017 به‌روز است.
ویژگی‌های مطالعه
چهار مطالعه را وارد کردیم؛ سه مطالعه به مقایسه دو رویکرد برای احیا هنگامی که توسط افراد آموزش ندیده حاضر در محل تحت آموزش تلفنی انجام شد، پرداختند. یک مطالعه دو رویکرد را هنگامی که توسط پرسنل EMS انجام شد، مقایسه کرد.
سه مطالعه، به مقایسه روش‌های ارائه توسط افراد آموزش ندیده پرداختند، (3737 شرکت‌کننده)، که همگی در مناطق شهری صورت گرفتند و برخی از مطالعات کودکان و بزرگسالان مبتلا به OHCA را وارد کردند. افراد آموزش ندیده حاضر در محل بودند و دستورالعمل‌های تلفنی را از طریق سرویس‌های اضطراری دریافت می‌کردند.
مطالعه چهارم رویکردهای ارائه شده را توسط متحصصان حرفه‌ای مقایسه کردند (23,711 شرکت‌کننده)؛ این مطالعه در مناطق شهری انجام شد و فقط بزرگسالان مبتلا به OHCA را انتخاب کرد.
نتایج کلیدی
هنگامی که CPR توسط افراد عادی انجام شد، ما متوجه شدیم که افراد بیشتری تا ترخیص از بیمارستان پس از ماساژ قفسه سینه به تنهایی نسبت به هنگامی که از ماساژ منقطع قفسه سینه با وقفه در نسبت ثابت برای تنفس نجات بخش استفاده کردند، زنده ماندند (15 ماساژ تا 2 تنفس) (14% در برابر 11.6%). برای پیامدهای بقا تا پذیرش در بیمارستان و پیامدهای عصبی، ما داده‌های کافی برای اطمینان از اینکه کدام استراتژی بهتر بودند، در اختیار نداشتیم. در طول یک سال، برای عوارض جانبی، کیفیت زندگی یا بقا هیچ داده‌ای در دسترس نبود.
هنگامی که CPR توسط متخصصان EMS انجام شد، متوجه شدیم که بقا تا ترخیص از بیمارستان در CPR با ماساژ پیوسته قفسه سینه (100/دقیقه) به همراه تنفس نجات بخش غیر-همزمان (10/دقیقه) در مقایسه با ماساژ منقطع قفسه سینه به همراه تنفس نجات بخش، اندکی کمتر بود. تقریبا 9.7% از افراد در هنگام دریافت ماساژ منقطع قفسه سینه به همراه تنفس نجات بخش در مقایسه با 9% از افراد دریافت کننده ماساژ پیوسته قفسه سینه به همراه تنفس نجات بخش غیر-همزمان زنده ماندند.
تعداد افرادی که تا زمان بستری در بیمارستان زنده ماندند، در افراد درمان شده با ماساژ منقطع قفسه سینه به همراه تنفس نجات بخش در مقایسه با ماساژ پیوسته قفسه سینه به همراه تنفس نجات بخش غیر-همزمان کمی بیشتر بود (25.9% در برابر 24.6%). تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در پیامدهای نورولوژیکی وجود داشت. نسبت افرادی که دچار حوادث جانبی شدند، احتمالا مشابه بود به طوری که 55.4% از افراد درمان شده با ماساژ منقطع قفسه سینه به همراه تنفس نجات بخش در مقایسه با 54.4% در افراد درمان شده با ماساژ پیوسته قفسه سینه به همراه تنفس نجات بخش غیر-همزمان دچار حوادث جانبی شدند.
کیفیت شواهد
برای CPR ارائه شده توسط افراد عادی، کیفیت شواهد برای پیامد بقا تا ترخیص از بیمارستان بالا بود. برای بقا تا پذیرش در بیمارستان، یک کارآزمایی نتایجی را ارائه داد و با توجه به تعداد کم افرادی که داده‌های مربوط به آنها در دسترس بود، کیفیت شواهد متوسط بود. در مورد پیامدهای عصبی نیز این موضوع صادق بود.
در یک کارآزمایی مربوط به CPR ارائه شده توسط EMS حرفه‌ای، کیفیت شواهد برای پیامد بقا تا ترخیص از بیمارستان متوسط بود به این دلیل که نتایج نشان نمی‌دهند بین این دو رویکرد تفاوتی اندک یا عدم تفاوت وجود دارد و برای حوادث جانبی نیز این موضوع صادق است. برای بقا تا پذیرش در بیمارستان، شواهد با کیفیت بالا وجود داشت.
محدودیت اصلی شواهد کنونی این است که فقط چند کارآزمایی انجام شده و برای برخی از پیامدها، داده‌های کافی ارائه نشده است.
به دنبال OHCA، ما دریافتیم که CPR با ماساژ قفسه سینه ارائه شده توسط افرادی که با آموزش تلفنی حمایت شدند، نسبت افرادی را که تا ترخیص از بیمارستان زنده می‌مانند، در مقایسه با CPR ارائه شده توسط ماساژ متعارف منقطع قفسه سینه به همراه تنفس نجات بخش افزایش می‌دهد. در مورد اینکه عملکرد عصبی در این جمعیت چقدر خوب حفظ می‌شود، عدم قطعیت وجود دارد و اطلاعاتی در مورد عوارض جانبی موجود نیست.
هنگامی که CPR توسط ارائه دهندگان EMS انجام شد، ماساژ پیوسته قفسه سینه به همراه تنفس نجات بخش غیر-همزمان، منجر به نرخ‌های بالاتری برای بقا تا ترخیص از بیمارستان در مقایسه با ماساژ منقطع قفسه سینه به همراه تنفس نجات بخش نشد. این نتایج نشان می‌دهد که نرخ‌های بقا تا پذیرش یا ترخیص از بیمارستان، پیامدهای عصبی مطلوب و بازگشت خودبه‌خودی گردش خون پس از ماساژ پیوسته قفسه سینه کمی پائین‌تر است. عوارض جانبی احتمالا با ماساژ پیوسته قفسه سینه کمی پائین‌تر است.
با افزایش قابلیت دسترسی به دفیبریلاتورهای خارجی اتوماتیک (automated external defibrillators; AEDs)، و AED، این موضوع که استفاده از CPR، و هم‌چنین اینکه CPR با ماساژ پیوسته قفسه سینه برای ایست قلبی در کودکان مناسب است، باید مورد بررسی قرار بگیرد.
ایست قلبی خارج از بیمارستان (out-of-hospital cardiac arrest; OHCA) علت اصلی مرگ‌ومیر در سراسر جهان است. ایست قلبی را می‌توان به علائم آسفیکسی (asphyxial) و غیر-آسفیکسی تقسیم کرد. ایست آسفیکسی ناشی از کمبود اکسیژن در خون است و در قربانیان دچار تنگی نفس و خفگی و در شرایط دیگر رخ می‌دهد. ایست غیر-آسفیکسی معمولا در نتیجه از دست دادن عملکرد فعالیت الکتریکی قلب رخ می‌دهد. احیای قلبی‌ریوی (cardiopulmonary resuscitation; CPR) یک درمان مناسب برای ایست قلبی است. CPR متعارف شامل ماساژ قفسه سینه و «تنفس نجات بخش» مانند تنفس دهان به دهان است. تنفس نجات بخش بین ماساژ قفسه سینه و با استفاده از یک نسبت ثابت، مانند دو تنفس در تعداد 30 ماساژ یا به‌طور همزمان بدون وقفه در ماساژ قفسه سینه ارائه می‌شود. مطالعات نشان می‌دهد که استفاده از ماساژ مداوم قفسه سینه برای زنده ماندن حیاتی است و قطع آن برای تنفس نجات بخش ممکن است خطر مرگ‌ومیر را افزایش دهد. ماساژ پیوسته قفسه سینه برای CPR ممکن است با یا بدون تنفس نجات بخش انجام شود.
ارزیابی تاثیرات CPR با ماساژ پیوسته قفسه سینه (با یا بدون تنفس نجات بخش) در برابر CPR متعارف به همراه تنفس نجات بخش (ماساژ منقطع قفسه سینه با وقفه برای دادن تنفس) برای OHCA غیر-آسفیکسی.
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 1، 2017)؛ MEDLINE (Ovid) (از 1985 تا فوریه 2017)؛ Embase (از 1985 تا فوریه 2017)؛ Web of Science (از 1985 تا فوریه 2017) را جست‌وجو کردیم. بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های در حال انجام را که شامل http:// www.controlledtrials.com/ وclinicaltrials.gov بودند جست‌وجو کردیم. ما هیچ گونه محدودیتی از نظر زبان یا انتشار اعمال نکردیم.
مطالعات تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی شده مربوط به بزرگسالان و کودکانی را که از OHCA غیر-آسفیکسی به هر علت رنج می‌برند وارد کردیم. مطالعات به مقایسه تاثیرات CPR با ماساژ پیوسته قفسه سینه (با یا بدون تنفس نجات بخش) با CPR منقطع به همراه تنفس نجات ارائه شده توسط نجات دهنده‌ها (افراد حاضر در محل یا ارائه دهندگان حرفه‌ای CPR) پرداختند.
دو نویسنده داده‌ها را استخراج کرده و تاثیرات را بر اساس خطرات نسبی (RRs)، تفاوت‌های خطر تعدیل شده (ARDs) یا تفاوت‌های میانگین (MDs) خلاصه کردند. کیفیت شواهد را با استفاده از روش درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردیم.
سه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و یک RCT خوشه‌ای (در مجموع 26,742 شرکت‌کننده مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت) را وارد کردیم. یک مطالعه در حال انجام را شناسایی کردیم. در حالی که بیماران عمدتا بزرگسال بودند، یک مطالعه کودکان را انتخاب کرد.
CPR اجرا شده توسط افراد آموزش ندیده حاضر در محل
سه مطالعه CPR ارائه شده را توسط افراد آموزش ندیده در مناطق شهری ایالات متحده آمریکا، سوئد و انگلستان ارزیابی کردند. این افراد CPR را از طریق دریافت راهنمایی تلفنی توسط خدمات اورژانسی اجرا کردند. در هر دو کارآزمایی، خطر نامشخص سوگیری انتخاب (selection bias) و خطر پائین سوگیری تشخیص (detection)، سوگیری ریزش نمونه (attrition)، و سوگیری گزارش‌دهی (reporting) وجود داشت. بعید به نظر می‌رسد که پیامدهای بقا تحت تاثیر طراحی مطالعات کورسازی نشده قرار بگیرند.
شواهدی را با کیفیت بالا یافتیم که نشان دادند CPR با ماساژ پیوسته قفسه سینه بدون تنفس نجات بخش در مقایسه با ماساژ منقطع قفسه سینه با وقفه برای تنفس نجات بخش، بقای شرکت‌کنندگان را تا ترخیص از بیمارستان تا 2.4% بهبود بخشید (نسبت: 2:15) (14% در برابر 11.6%؛ RR: 1.21؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.01 تا 1.46؛ 3 مطالعه، 3031 شرکت‌کننده).
یک کارآزمایی، بقا را تا پذیرش در بیمارستان گزارش کرد، اما تعداد شرکت‌کنندگان برای اطمینان به تاثیرات استراتژی‌های مختلف درمان برای بقا تا پذیرش بسیار پائین بود (RR: 1.18؛ 95% CI؛ 0.94 تا 1.48؛ 1 مطالعه، 520 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط).
برای نرخ بقا در یک سال، کیفیت زندگی، بازگشت خودبه‌خودی گردش خون یا عوارض جانبی، هیچ داده‌ای در دسترس نیست.
شواهد برای تعیین تاثیر استراتژی‌های مختلف بر پیامدهای عصبی در ترخیص از بیمارستان ناکافی بود (RR: 1.25؛ 95% CI؛ 0.94 تا 1.66؛ 1 مطالعه، 1286 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط). نسبت شرکت‌کنندگان دسته‌بندی شده بر اساس عملکرد مغزی خوب یا متوسط به ترتیب 11% پس از درمان با ماساژ منقطع قفسه سینه به همراه تنفس نجات بخش در مقایسه با 10% تا 18% برای افراد درمان شده با CPR با ماساژ پیوسته قفسه سینه بدون تنفس نجات بخش بود.
CPR اجرا شده توسط یک متخصص حرفه‌ای آموزش دیده
در یک کارآزمایی که به ارزیابی CPR اجرا شده برای OHCA توسط متخصصان خدمات اورژانس پزشکی (emergency medical service; EMS) پرداخت، 23,711 شرکت‌کننده، ماساژ پیوسته قفسه سینه را برای CPR (100/دقیقه) با تنفس نجات بخش غیر-همزمان (10/دقیقه) یا ماساژ منقطع قفسه سینه با وقفه برای تنفس نجات بخش (نسبت 2:30) دریافت کردند. این مطالعه به طور کلی در معرض خطر پائین سوگیری قرار داشت.
پس از OHCA، خطر بقا تا ترخیص از بیمارستان برای CPR با ماساژ پیوسته قفسه سینه با تنفس نجات بخش غیر-همزمان در مقایسه با ماساژ منقطع قفسه سینه به همراه تنفس نجات بخش (9.0% در برابر 9.7%) با تفاوت خطر تعدیل شده (ARD): 0.7-%؛ 95% CI؛ (1.5-% تا 0.1%) احتمالا کمی پائین‌تر بود؛ شواهد با کیفیت متوسط.
شواهد با کیفیت بالا نشان می‌دهد که بقا تا پذیرش در بیمارستان با CPR با ماساژ پیوسته قفسه سینه همراه با تنفس نجات بخش در مقایسه با ماساژ منقطع قفسه سینه به همراه تنفس نجات بخش 1.3% پائین‌تر بود (24.6% در برابر 25.9%؛ ARD: %-1.3؛ 95% CI؛ (2.4-% تا 0.2-%).
بقا در یک سال و کیفیت زندگی گزارش نشد.
به نظر می‌رسد بازگشت خودبه‌خودی گردش خون احتمالا در افراد درمان شده با ماساژ پیوسته قفسه سینه کمی پائین‌تر است (24.2% در برابر 25.3%؛ ARD: %-1.1؛ (95% CI؛ 2.4-% تا 0.1%))، شواهد با کیفیت بالا.
شواهد با کیفیت بالا نشان می‌دهد که تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در پیامد عصبی ترخیص بین این دو مداخله وجود دارد (7.0% در برابر 7.7%؛ ARD: %-0.6؛ (95% CI؛ 1.4-% تا 0.1%).
نرخ حوادث جانبی در افراد درمان شده با ماساژ پیوسته قفسه سینه به همراه تنفس نجات بخش غیر-همزمان 54.4% در برابر 55.4% در افراد درمان شده با ماساژ منقطع قفسه سینه به همراه تنفس نجات بخش با ARD: %-1 (2.3- تا 0.4)، شواهد با کیفیت متوسط) بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.