تعداد نه کارآزمایی را با حضور 469 زن وارد کردیم. مجموعه متنوعی از داروها و رژیم‌ها در این کارآزمایی‌ها مورد مطالعه قرار گرفتند، این امر مقایسه‌های موجود را برای انجام متاآنالیز محدود کرد. مقایسه‌ها داده‌هایی را از شش کارآزمایی با 383 شرکت‌کننده استخراج کردند. همه کارآزمایی‌ها نسبتا کوچک بودند و جنبه‌های مختلفی از خطر سوگیری نامشخص داشتند، تعداد کمی از پیامدهای این مرور گزارش شدند. به همین دلیل، هیچ داده‌ای از سه کارآزمایی علیرغم اینکه معیارهای ورود را به مطالعه داشتند، مورد استفاده قرار نگرفتند.

چهار مقایسه را انجام دادیم: ایزوسورباید مونونیترات (isosorbide mononitrate) یا دی‌نیترات (dinitrate) در مقایسه با میزوپروستول (misoprostol)؛ میزوپروستول (misoprostol) در مقایسه با دارونما (placebo)؛ دیلاسیون (dilation) شیمیایی (استفاده از داروها) در مقایسه با دیلاسیون مکانیکی؛ و هر نوع آماده‌سازی دهانه رحم در مقایسه با دارونما.

هیچ یک از مطالعات وارد شده، داده‌ای را در مورد پیامد اولیه مرور گزارش نکردند: آسیب رحم یا دهانه رحم (پرفوراسیون، پارگی، ایجاد گذرگاه کاذب).

هیچ تفاوت بارزی بین ترکیبات ایزوسورباید و میزوپروستول برای پیامد نیاز به دیلاسیون دستی دهانه رحم نشان داده نشد (میانگین خطر نسبی (RR): 0.76؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.10 تا 5.64؛ سه کارآزمایی، 150 زن؛ Tau² = 2.11؛ I² = 69%)، با این حال داده‌ها ناهمگون بودند. از نظر عوارض جانبی ، میزوپروستول با استفراغ بیشتری همراه بود (RR: 0.11؛ 95% CI؛ 0.01 تا 0.85؛ دو کارآزمایی، 120 زن)، با این حال تفاوت بارزی بین ترکیبات ایزوسورباید و میزوپروستول در رابطه با سایر عوارض جانبی گزارش شده (سردرد، تهوع یا هیپوتانسیون) وجود نداشت. رژیم‌های دوزبندی دارو از نظر دوز، تعداد دفعات و روش مصرف در کارآزمایی‌های مختلف متفاوت بودند. در یک کارآزمایی واحد (65 زن) که دشواری دیلاسیون دهانه رحم، خونریزی بیش از حد و عوارض جانبی را اندازه‌گیری کردند، دیلاتورهای مکانیکی (Dilapan-S hygroscopic) عملکردی مشابه دیلاتاتورهای شیمیایی داشتند.

نشان داده شد که میزوپروستول برای رسیده شدن دهانه رحم موثرتر از دارونما بود (نیاز به دیلاسیون دستی دهانه رحم کاهش یافت) (RR: 0.14؛ 95% CI؛ 0.08 تا 0.26؛ یک کارآزمایی، 120 زن)، و مدت زمان جراحی با استفاده از میزوپروستول کاهش یافت (تفاوت میانگین (MD): 3.15-؛ 95% CI؛ 3.59- تا 2.70-؛ یک کارآزمایی، 120 زن). با این حال، میزوپروستول در مقایسه با دارونما با درد شکمی بیشتری همراه بود (RR: 29.00؛ 95% CI؛ 1.77 تا 475.35؛ یک کارآزمایی، 120 زن)، اگرچه تفاوت بارزی در خطر دیگر عوارض جانبی (تهوع، استفراغ، سردرد یا تب) بین گروه‌ها مشاهده نشد.

هیچ تفاوت بارزی بین دیلاسیون شیمیایی و دیلاتورهای مکانیکی برای این پیامدها دیده نشد: مشکل در دیلاسیون دهانه رحم، خونریزی بیش از حد یا عوارض جانبی.

هر نوع آماده‌سازی دهانه رحم در مقایسه با دارونما نیاز به دیلاسیون دستی دهانه رحم (میانگین RR؛ 0.25؛ 95% CI؛ 0.07 تا 0.89؛ دو کارآزمایی، 168 زن؛ Tau² = 0.67؛ I² = 81%)، و مدت زمان جراحی (MD: -2.55؛ 95% CI؛ 3.67- تا 1.43-، دو کارآزمایی، 168 زن؛ Tau² = 0.63؛ I² = 96%) را کاهش داد.

هیچ یک از کارآزمایی‌های وارد شده در مورد دیگر پیامدهای ثانویه مرور گزارشی را ارائه نکرد، پیامدها عبارت بودند از: آسیب به مثانه یا روده، سقط جنین/زایمان زودرس در بارداری بعدی، استفاده از آنالژزی (بی‌دردی) پس از تجویز عامل دارویی برای رسیده شدن رحم اما پیش از جراحی، یا استفاده از آنالژزی پس از جراحی.