سوال مطالعه مروری
شواهد مربوط به تاثیر بوفلومدیل (buflomedil) بر مرگ‌ومیر، ناتوانی، و عملکردهای عصبی در افراد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک حاد را مرور کردیم.
پیشینه
بوفلومدیل برای افراد مبتلا به بیماری‌های شریان‌های پا استفاده می‌شود و مزایای کمی برای افراد با سابقه سکته مغزی نشان داده است. شایع‌ترین نوع سکته مغزی به علت تنگی یا انسداد شریان مغز ایجاد می‌شود (یعنی سکته مغزی ایسکمیک). بوفلومدیل دارویی است که می‌تواند رگ‌های خونی مغز را گشاد کند و ممکن است برای افراد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک مزایایی داشته باشد. با این حال، برای درمان سکته مغزی در عملکرد بالینی مورد تایید نیست. ما می‌خواستیم بررسی کنیم که بوفلومدیل برای درمان افراد در چند روز اول پس از شروع سکته مغزی ایسکمیک موثر و ایمن است یا خیر.
ویژگی‌های مطالعه
شواهد تا سپتامبر 2014 به‌روز است. ما 26 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را با 2756 شرکت‌کننده وارد مرور کردیم. همه این کارآزمایی‌ها در چین با بیماران بزرگسال مبتلا به سکته مغزی از هر دو جنس انجام شد. همه شرکت‌کنندگان در بیمارستان و درون چند روز اول پس از شروع سکته مغزی خود بستری شده بودند. در اغلب کارآزمایی‌ها شرکت‌کنندگان بوفلومدیل را به صورت داخل وریدی با دوز روزانه 200 میلی‌گرم به مدت 14 روز دریافت کردند.
نتایج کلیدی
شواهد کافی برای نشان دادن اینکه بوفلومدیل احتمال مرگ‌ومیر یا داشتن ناتوانی طولانی‌مدت کمتر را در بازماندگان سکته مغزی کاهش می‌دهد یا خیر، وجود نداشت. اگر چه تمام کارآزمایی‌ها، پیامدها را بلافاصله در پایان درمان ارزیابی کردند، هیچ شواهد قوی در مورد تاثیرات بوفلومدیل بر هر گونه پیامد کوتاه-مدت وجود ندارد. هم‌چنین، شواهد کافی درباره مضراتی که دارو ممکن است ایجاد کند، وجود نداشت.
کیفیت شواهد
به طور کلی کیفیت شواهد در سطح پائین بود. داده‌های کافی وجود نداشت و بیشتر کارآزمایی‌ها دارای طراحی ضعیف مطالعه یا گزارش ناقص از اطلاعات مرتبط بودند. برای فراهم آوردن شواهد درباره استفاده از بوفلومدیل به عنوان یک درمان معمول برای سکته مغزی ایسکمیک حاد، کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده با کیفیت بالا مورد نیاز است.
شواهد کافی درباره اثربخشی یا بی‌خطری بوفلومدیل در حمایت از استفاده از آن برای درمان سکته مغزی ایسکمیک حاد وجود ندارد. با توجه به این عدم-قطعیت‌ها، داده‌ها از ضروری بودن انجام یک RCT با توان آزمون کافی درباره بوفلومدیل در افراد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک حاد حمایت می‌کنند.
استراتژی‌های کمی برای درمان سکته مغزی ایسکمیک حاد موثر هستند. بوفلومدیل (buflomedil) یک عامل وازواکتیو (vasoactive) است که برای بیماری‌های شریانی محیطی استفاده می‌شود. مطالعات پژوهشی نشان داده‌اند که بوفلومدیل ممکن است تاثیرات مفیدی بر افراد مبتلا به بیماری‌های عروقی مغزی، از جمله سکته مغزی ایسکمیک حاد داشته باشد، با این حال استفاده از آن برای درمان سکته مغزی در عمل بالینی مورد تایید نیست.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری بوفلومدیل برای درمان سکته مغزی ایسکمیک حاد.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه استروک در کاکرین (Cochrane Stroke Group Trials Register) (سپتامبر 2014)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (شماره 4؛ 2014)؛ MEDLINE (از 1950 تا فوریه 2014)؛ EMBASE (از 1980 تا فوریه 2014)، بانک اطلاعاتی پایان‌نامه‌ها و تزهای ProQuest (جولای 2014)؛ Web of Science (از جمله نمایه‌نامه استنادی مقالات کنفرانس‌های علمی (CPCI-S) (جولای 2014) و چهار بانک اطلاعاتی چینی (فوریه 2014) را جست‌وجو کردیم. هم‌چنین پنج پایگاه ثبت کارآزمایی‌های در حال انجام و فهرست منابع کارآزمایی‌های وارد شده را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را وارد مرور کردیم که اثربخشی بوفلومدیل را بر افراد مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک حاد بررسی کردند. پیامد اولیه این مرور، مرگ‌ومیر در طولانی‌مدت یا ناتوانی/وابستگی بود. پیامدهای دیگر شامل مرگ‌ومیر در کوتاه-مدت، ناتوانی کوتاه-مدت، اختلالات عصبی و عوارض جانبی بود. کارآزمایی‌هایی را که به مقایسه بوفلومدیل در برابر یک کنترل دارونما (placebo) پرداختند، کارآزمایی‌هایی برای مقایسه بوفلومدیل همراه با مراقبت‌های دارویی معمول در برابر مراقبت‌های دارویی معمول به تنهایی، یا کارآزمایی‌هایی برای مقایسه بوفلومدیل همراه با مداخله دیگر در برابر مداخله به تنهایی را وارد مرور کردیم. کارآزمایی‌هایی را که بوفلومدیل به تنهایی را با سایر مداخله (مداخلات) بالقوه فعال مقایسه می‌کردند، حذف کردیم.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم استنادها را به دقت بررسی کرده، مطالعات را انتخاب کرده، داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را در کارآزمایی‌ها ارزیابی کردند. خطرات نسبی (RRs) را برای داده‌های دو-حالتی و تفاوت‌های میانگین استاندارد شده (SMDs) را برای داده‌های پیوسته گزارش کردیم. متاآنالیز (meta-analysis) را با استفاده از مدل اثرات-تصادفی برای مرگ‌ومیر و بهبود اختلالات عصبی انجام دادیم. داده‌ها درباره ناتوانی/وابستگی و عوارض جانبی برای متاآنالیز مناسب نبودند و بنابراین ما این اطلاعات را به صورت نقل قول (narrative) گزارش کردیم. تجزیه‌وتحلیل‌های زیر-گروه را برای زمان به کارگیری از شروع سکته مغزی، روش ارائه، دوز روزانه و دوره درمان انجام دادیم.
26 کارآزمایی (2756 شرکت‌کننده) را وارد کردیم که همگی در چین انجام شدند. تمام شرکت‌کنندگان درون چند روز اول بعد از شروع سکته مغزی بستری شدند (میانگین سنی 58 تا 75 سال و نسبت مرد 45% تا 80%). در اغلب کارآزمایی‌ها شرکت‌کنندگان بوفلومدیل را به صورت داخل وریدی با دوز روزانه 200 میلی‌گرم به مدت 14 روز دریافت کردند. به طور کلی کیفیت مطالعه ضعیف بود و بسیاری از کارآزمایی‌ها ضعیف گزارش شده بودند.
فقط یک کارآزمایی مرگ‌ومیر در طولانی-مدت و ناتوانی را گزارش کرد، که در آن بازماندگان سکته مغزی در گروه بوفلومدیل نسبت به کسانی که در گروه کنترل بودند، خطر پائین‌تر «مرگ‌ومیر یا ناتوانی» داشتند (200 شرکت‌کننده، RR: 0.71؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.53 تا 0.94). هر 26 کارآزمایی، پیامدها را در پایان درمان ارزیابی کردند (هشت کارآزمایی با 1056 شرکت‌کننده، مرگ‌ومیر، یک کارآزمایی با 85 شرکت‌کننده، ناتوانی و 26 کارآزمایی با 2756 شرکت‌کننده اختلالات عصبی را گزارش کردند)، اما هیچ شواهد قوی‌ای برای هیچ یک از پیامدهای کوتاه-مدت وجود نداشت. هفده کارآزمایی (1899 شرکت‌کننده) وجود عوارض جانبی را در طول درمان بررسی کردند، که شش کارآزمایی (853 شرکت‌کننده) «هیچ عوارض جانبی قابل توجهی در هیچ کدام از شرکت‌کنندگان» گزارش نکردند و 11 کارآزمایی دیگر (1046 شرکت‌کننده) در مجموع 38 عارضه جانبی را در گروه بوفلومدیل و دو عارضه را در گروه کنترل گزارش کردند. به طور کلی، برای هر یک از این پیامدها، با توجه به اصول درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) کیفیت شواهد در سطح پائین بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.