تیوتروپیوم (tiotropium) یک داروی استنشاقی است که به گشاد شدن راه‌های هوایی (برونکودیلاتور) کمک کرده و برای مدیریت نشانه‌های پایدار COPD استفاده می‌شود. هفت مطالعه را شامل 12,223 شرکت‌کننده پیدا کردیم که تیوتروپیوم را با بتا 2 -آگونیست‌های طولانی‌اثر (long-acting beta-agonists; LABA) که نوع دیگری از برونکودیلاتور هستند، مقایسه کردند. این مرور سیستماتیک نشان داد که در حال حاضر شواهد کافی برای نشان دادن اینکه کدام یک از این درمان‌ها مزیت طولانی‌مدت بیشتری از نظر کیفیت زندگی دارند، در دست نیست. علاوه بر این، هر دو درمان تاثیرات مشابهی بر نشانه‌ها، نرخ‌های عملکرد ریه و مرگ‌ومیر داشتند.
تیوتروپیوم در پیشگیری از تشدید COPD (بدتر شدن نشانه‌های COPD) و کاهش تعداد بستری‌های مرتبط با COPD بهتر از LABAها است. علاوه بر این، تعداد شرکت‌کنندگانی که در طول دوره مطالعه دچار عوارض جانبی جدی شدند یا بیمارانی که مطالعه تیوتروپیوم را در مقایسه با درمان LABA زودتر ترک کردند، کمتر بود. با این حال، تفاوتی در تعداد کل افراد بستری در بیمارستان وجود نداشت.
شش ارزیابی اقتصادی را یافتیم که در مورد هزینه و اثربخشی تیوتروپیوم و LABA سالمترول (salmeterol) در بریتانیا، یونان، هلند، اسپانیا یا ایالات متحده انجام شدند. همه مطالعات بر اساس پیامدهای پزشکی (تشدید یا کیفیت زندگی) و/یا هزینه‌های کلی کمتر، از جمله داروهای تنفسی و بستری شدن در بیمارستان، تیوتروپیوم را بهتر از سالمترول تخمین زدند. با این حال، این نتایج بسیار نامطمئن بودند.
در افراد مبتلا به COPD، شواهد در رابطه با اینکه تیوتروپیوم مزیت بیشتری نسبت به LABAها در بهبود کیفیت زندگی دارد یا خیر، مبهم (equivocal) است؛ با این حال، این یافته به دلیل تفاوت‌های موجود به لحاظ تاثیر میان انواع LABA پیچیده شد. تیوتروپیوم در پیشگیری از تشدید COPD و بستری شدن مرتبط با بیماری موثرتر از LABAها به عنوان یک گروه بود، اگرچه هیچ تفاوت آماری میان گروه‌ها در نرخ کلی بستری در بیمارستان یا مورتالیتی در طول دوره‌های مطالعه وجود نداشت. موارد کمتری از عوارض جانبی جدی و خروج از مطالعه با تیوتروپیوم در مقایسه با LABAها ثبت شد. بهبود نشانه بیماری و تغییرات در عملکرد ریه میان گروه‌های درمانی مشابه بودند. با توجه به کم بودن تعداد مطالعات تا به امروز، با سطوح بالای ناهمگونی بین آنها، یک رویکرد ممکن است این باشد که به یک بیمار COPD تیوتروپیوم، به دنبال آن LABA (یا برعکس)، سپس ادامه تجویز برونکودیلاتور طولانی‌اثر که بیمار ترجیح می‌دهد، داده شود. برای مقایسه تیوتروپیوم با LABAهای مختلف، انجام مطالعات بیشتری مورد نیاز است که در حال حاضر ادامه دارند. شواهد اقتصادی موجود نشان می‌دهد که تیوتروپیوم ممکن است در مقایسه با سالمترول در چندین موقعیت خاص هزینه-اثربخش باشد، اما عدم قطعیت قابل‌توجهی در مورد این یافته وجود دارد.
استفاده از تیوتروپیوم بروماید (tiotropium bromide) و بتا 2 -آگونیست‌های طولانی‌اثر (long-acting beta-agonists; LABAs)، هر دو در مدیریت روتین افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (chronic obstructive pulmonary disease; COPD) پایدار پذیرفته شده‌اند. مطالعات جدیدی وجود دارند که تیوتروپیوم را با LABAها مقایسه کرده‌اند، از جمله برخی که LABAهای اخیرا معرفی شده را ارزیابی کرده‌اند.
مقایسه تاثیرات نسبی بالینی تیوتروپیوم بروماید به تنهایی در برابر LABA به تنهایی، بر اساس معیارهای کیفیت زندگی، تشدید حملات، عملکرد ریه و عوارض جانبی جدی، در افراد مبتلا به COPD پایدار.
ارزیابی انتقادی و خلاصه کردن شواهد فعلی در مورد هزینه‌ها و هزینه-اثربخشی مرتبط با تیوتروپیوم در مقایسه با LABA در افراد مبتلا به COPD.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را از پایگاه ثبت تخصصی کارآزمایی‌های گروه راه‌های هوایی در کاکرین و ارزیابی‌های اقتصادی از جست‌وجو در NHS EED و HEED (تاریخ آخرین جست‌وجو: فوریه 2012) شناسایی کردیم. کارآزمایی‌های بیشتر را از پایگاه ثبت کارآزمایی بالینی مبتنی بر وب به دست آوردیم.
RCTها و ارزیابی‌های اقتصادی کامل را در صورتی وارد کردیم که تاثیرات تیوتروپیوم را به تنهایی با LABAها به تنهایی در افراد مبتلا به COPD مقایسه کردند. استفاده همزمان از درمان استاندارد COPD مجاز بود.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مطالعات را برای گنجاندن در مرور ارزیابی کرده و سپس داده‌های مربوط به کیفیت مطالعه و پیامدها را استخراج کردند. برای کسب اطلاعات بیشتر با نویسندگان مطالعه و حامیان مالی کارآزمایی تماس گرفتیم. داده‌ها را با استفاده از نرم‌افزار Cochrane Review Manager (RevMan 5.1) آنالیز کردیم.
هفت مطالعه بالینی شامل 12,223 شرکت‌کننده مبتلا به COPD در این مرور گنجانده شدند. مطالعات از طراحی‌های مشابه استفاده کرده و عموما از کیفیت روش‌شناسی (methodology) خوبی برخوردار بودند. معیارهای ورود برای RCTها بین مطالعات وارد شده مشابه بود، اگرچه مطالعات از نظر سابقه مصرف سیگار و شدت COPD در شرکت‌کنندگان متفاوت بودند. آنها تیوتروپیوم (که توسط HandiHaler در همه مطالعات ارائه شد) را با سالمترول (salmeterol (چهار مطالعه، 8936 شرکت‌کننده)، فورموترول (formoterol) (یک مطالعه، 431 شرکت‌کننده) و اینداکترول (indacaterol) (دو مطالعه، 2856 شرکت‌کننده) مقایسه کردند. به همه شرکت‌کنندگان گفته شد که استفاده از برونکودیلاتورهای آنتی‌کولینرژیک یا بتا 2 -آگونیست طولانی‌اثر را در طول درمان قطع کنند، اما می‌توانستند کورتیکواستروئیدهای استنشاقی (inhaled corticosteroids; ICS) را با دوز ثابت دریافت کنند. طول دوره مطالعه از 3 تا 12 ماه متغیر بود. داده‌های 11,223 شرکت‌کننده را استخراج کردیم. در مجموع، گروه‌های درمانی در ابتدای مطالعه به خوبی همسان بودند. به‌طور کلی، خطر سوگیری (bias) در طول RCTهای وارد شده در سطح پائین بود.
در آنالیز پیامدهای اولیه در این مرور، وجود سطح بالایی از ناهمگونی بین مطالعات به این معنی است که داده‌ها را برای نمره کیفیت زندگی در پرسشنامه تنفسی سنت جورج (St George's Respiratory Questionnaire) تجمیع نکردیم. بسته به اینکه تیوتروپیوم با سالمترول، فورموترول یا اینداکترول مقایسه شد، آنالیزهای زیر گروه بر اساس نوع LABA تفاوتی را با اهمیت آماری از لحاظ تاثیر بر کیفیت زندگی پیدا کردند. تیوتروپیوم در مقایسه با LABA تعداد شرکت‌کنندگانی را که دچار یک یا چند تشدید بیماری شدند، کاهش داد (نسبت شانس (OR): 0.86؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.79 تا 0.93). برای این پیامد، تفاوتی میان انواع مختلف LABA مشاهده نشد. تفاوت آماری در میزان مورتالیتی میان گروه‌های درمانی وجود نداشت.
برای پیامدهای ثانویه، تیوتروپیوم در مقایسه با درمان LABA با کاهش تعداد تشدید COPD منجر به بستری در بیمارستان همراه بود (OR: 0.87؛ 95% CI؛ 0.77 تا 0.99)، اما از نظر نرخ کلی بستری شدن در بیمارستان به هر علتی کاهشی مشاهده نشد. هیچ تفاوتی با اهمیت آماری در حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (FEV 1 ) یا نمره نشانه بیماری میان شرکت‌کنندگان تحت درمان با تیوتروپیوم و LABA وجود نداشت. نرخ کمتری از عوارض جانبی جدی غیر کشنده با مصرف تیوتروپیوم در مقایسه با LABA ثبت شد (OR: 0.88؛ 95% CI؛ 0.78 تا 0.99). گروه تیوتروپیوم هم‌چنین با نرخ کمتری از ترک مطالعه همراه بود (OR: 0.89؛ 95% CI؛ 0.81 تا 0.99).
شش ارزیابی کامل اقتصادی را شناسایی کردیم که هزینه و هزینه-اثربخشی تیوتروپیوم و سالمترول را ارزیابی کردند. مطالعات بر یک مدل اقتصادی یا آنالیز تجربی داده‌های بالینی به دست آمده از RCTها بنا شدند. همه آنها هزینه‌های حفظ بهبودی و هزینه‌های تشدید COPD را، از جمله داروهای تنفسی و بستری شدن در بیمارستان، بررسی کردند. محیط ارزیابی‌ها، مراکز مراقبت‌های اولیه و ثانویه در انگلستان، یونان، هلند، اسپانیا و ایالات متحده آمریکا بودند. همه مطالعات بر اساس پیامدهای بالینی بهتر (تشدید بیماری یا کیفیت زندگی) و/یا هزینه‌های کلی کمتر، تیوتروپیوم را برتر از سالمترول تخمین زدند. با این حال، نویسندگان همه ارزیابی‌ها گزارش کردند که عدم قطعیت قابل‌توجهی در مورد نتایج وجود دارد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.