زخم‌های ناشی از ترومای حاد، به‌عنوان مثال پارگی، بریدگی و خراش، یکی از دلایل رایج مراجعه افراد به بخش اورژانس است. بستن فوری یا زودهنگام (primary closure) (که لبه‌های زخم را با بخیه‌ها، نوار چسب، منگنه‌ها یا چسب به هم نزدیک می‌کند) معمولا برای زخم‌هایی استفاده می‌شود که به سرعت درمان می‌شوند (در عرض 6 ساعت پس‌از آسیب) و تمیز در نظر گرفته می‌شوند. زخم‌ها می‌توانند توسط خاک و کثیفی آلوده شوند و در این موارد ممکن است دیرتر بسته شوند، یعنی بسته شدن با تاخیر (delayed closure). اگر این اتفاق افتد، زخم تمیز شده، دو تا سه روز باقی می‌ماند، بررسی می‌شود که هنوز تمیز است یا خیر، و سپس بسته می‌شود. تصور می‌شود که این روش، احتمال ابتلا به عفونت را کاهش می‌دهد. مزایای بالقوه بسته شدن فوری، بهبودی سریع زخم است، اما ممکن است منجر به افزایش احتمال بروز عفونت شود.

هدف ما آن بود که تاثیرات مداخله را روی بهبودی زخم، و هرگونه عوارض جانبی بسته شدن فوری را در مقایسه با بسته شدن تاخیری آن تعیین کنیم. متون علمی پزشکی را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده جست‌وجو کردیم، اما هیچ مطالعه‌ای را نیافتیم که به این سوال پاسخ داده باشد. در حال حاضر هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد بهترین زمان برای بستن زخم‌های ناشی از ترومای حاد برای رسیدن به بهترین درمان چیست.