سوالات
آیا داروهای فشار خون از استروک، سایر بیماری‌های عروق خونی، و دمانس، در افراد مبتلا به استروک یا حمله ایسکمیک گذرا (transient ischaemic attack; TIA) پیشگیری می‌کنند؟ چه هدفی برای فشار خون به عنوان فشار خون هدف برای پیشگیری از استروک، سایر بیماری‌های عروق خونی، و دمانس، در افراد مبتلا به استروک یا TIA بهتر است؟
پیشینه
استروک، در نتیجه مسدود شدن یا خونریزی عروق خونی در مغز، سالانه حدود 14 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. بازماندگان استروک در معرض خطر بالای عود استروک، سایر بیماری‌های عروق خونی و دمانس قرار دارند. فشار خون بالا یک عامل خطرساز مهم است که می‌تواند این خطر را افزایش دهد. داروهای پائین آورنده فشار خون برای پیشگیری از اولین استروک شناخته شده هستند. با این حال، در بازماندگان استروک کاهش بیش از حد فشار خون (با استفاده از داروهای فشار خون) به خصوص بلافاصله پس از استروک ممکن است مضر باشد. بنابراین، ما کارآزمایی‌هایی را مرور کردیم که داروهای پائین آورنده فشار خون را که حداقل 48 ساعت پس از استروک یا TIA آغاز کرده بودند، تست کردند.
ویژگی‌های مطالعه: این مرور تا آگوست 2017 به‌روز است. 11 کارآزمایی را شامل 38,742 شرکت‌کننده وارد کردیم: هشت کارآزمایی به ارزیابی تاثیر داروهای فشار خون پرداختند و سه کارآزمایی مقادیر مختلف فشار خون هدف را مقایسه کردند. ده مطالعه در بیمارستان و یک کارآزمایی در یک محیط دارای پزشک عمومی انجام شدند. تمام کارآزمایی‌ها اطلاعات مربوط به تمام پیامدها را به اشتراک نگذاشتند.
نتایج کلیدی: داروهای فشار خون خطر عود استروک را در بیماران مبتلا به استروک یا TIA کاهش دادند، در حالی که شواهد کافی برای نتیجه‌گیری در مورد اینکه این داروها خطر ابتلا به سایر بیماری‌های عروق خونی و دمانس را کاهش می‌دهند، وجود ندارد. هم‌چنین شواهد کافی وجود ندارد که بر اساس آنها بتوان در مورد اینکه کدام فشار خون هدف برای بیماران مبتلا به استروک یا TIA بهتر است، نتیجه‌گیری کرد.
کیفیت شواهد: به‌طور کلی، کیفیت کارآزمایی‌ها در این مرور متوسط بود. با این وجود، در تجزیه‌و‌تحلیلی که فقط با استفاده از کارآزمایی‌های با کیفیت بالا انجام شد، نتایج مشابهی را یافتیم. پژوهش بیش‌تری برای بررسی اینکه داروهای فشار خون از ابتلا به دمانس نیز پیشگیری می‌کنند و اینکه چه فشار خونی به عنوان فشار خون هدف برای بیماران مبتلا به استروک یا TIA بهتر هستند، مورد نیاز است.
نتایج ما از استفاده از BPLDها در افراد مبتلا به استروک یا TIA برای کاهش خطر عود استروک حمایت می‌کند. شواهد فعلی عمدتا از کارآزمایی‌هایی به دست آمده‌اند که به مطالعه مهار کننده ACE یا دیورتیک پرداختند. بر اساس شواهد موجود نمی‌توان در مورد هدف مطلوب فشار خون سیستولیک پس از استروک یا TIA به‌طور قطعی نتیجه‌گیری کرد.
استروک (stroke) یک علت مهم مرگ‌ومیر و ناتوانی در سراسر جهان به شمار می‌رود. از آن‌جایی که فشار خون بالا یک عامل خطرساز مهم برای استروک و عود استروک است، داروهایی که فشار خون را کاهش می‌دهند ممکن است نقش مهمی در پیشگیری ثانویه از استروک داشته باشند.
بررسی اینکه داروهای پائین آورنده فشار خون (blood pressure-lowering drugs; BPLDs) که حداقل 48 ساعت پس از عارضه شاخص شروع شدند، برای پیشگیری از عود استروک، حوادث عروقی عمده و دمانس در افراد دچار استروک یا حمله ایسکمیک گذرا (transient ischaemic attack; TIA) موثر هستند. اهداف ثانویه عبارت بودند از شناسایی زیر-گروه‌هایی از افرادی که BPLDها برای آنها موثر هستند و بررسی هدف مطلوب فشار خون سیستولیک پس از استروک یا TIA برای پیشگیری از عود استروک، حوادث عروقی عمده و دمانس.
در آگوست 2017، ما به جست‌وجو در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه استروک در کاکرین و گروه هیپرتانسیون در کاکرین؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 8، 2017)؛ MEDLINE Ovid (از 1946 تا آگوست 2017)؛ Embase Ovid (از 1974 تا آگوست 2017)؛ ClinicalTrials.gov؛ ISRCTN Registry؛ پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های استروک؛ Trials Central و پورتال پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (WHO) پرداختیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) در رابطه با BPLDهایی که حداقل 48 ساعت پس از استروک یا TIA آغاز شدند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم تمامی عناوین و چکیده مقالات را غربالگری کرده، کارآزمایی‌های واجد شرایط را وارد کردند، داده‌ها را استخراج و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند و از سیستم درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی کیفیت شواهد استفاده کردند. در صورت لزوم، برای یافتن اطلاعات بیش‌تر با محققین اصلی یا نویسندگان مربوطه تماس گرفتیم.
11 مطالعه را که در مجموع شامل 38,742 شرکت‌کننده بودند، وارد کردیم: هشت مطالعه BPLDها را در برابر دارونما (placebo) یا عدم درمان (35,110 شرکت‌کننده) و سه مطالعه اهداف مختلف فشار خون سیستولیک (3632 شرکت‌کننده) را مقایسه کردند. خطر سوگیری (bias) بین مطالعات وارد شده متفاوت بود. خطر نسبی (RR) تجمعی BPLDها برای عود استروک 0.81؛ (95% فاصله اطمینان (CI):؛ 0.70 تا 0.93؛ 8 RCT؛ 35,110 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت متوسط)، برای حوادث عروقی عمده 0.90؛ (95% CI؛ 0.78 تا 1.04؛ 4 RCT؛ 28630 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بالا)، و برای دمانس 0.88؛ (95% CI؛ 0.73 تا 1.06؛ 2 RCT؛ 6671 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بالا) بود. کاهش خطر عود استروک را عمدتا در زیر-گروهی از شرکت‌کنندگان مشاهده کردیم که از یک مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (angiotensin-converting enzyme; ACE) یا یک دیورتیک (diuretic) استفاده کرده بودند (آماره I2 برای تفاوت‌های زیر-گروه: 72.1%؛ 0.006 = P). RR تجمعی برای کاهش شدید فشار خون برای عود استروک 0.80؛ (95% CI؛ 0.63 تا 1.00) و برای حوادث عروقی عمده 0.58؛ (95% CI؛ 0.23 تا 1.46) بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.