افراد مبتلا به برونشکتازی دچار التهاب مزمن ریه‌ها می‌شوند. اثرات ضد-التهابی داروهای غیر-استروئیدی ضد-التهابی (non-steroid anti-inflammatory drug; NSAID) استنشاقی ممکن است برای بیماران مبتلا به برونشکتازی مفید باشند. با این حال، فوائد کوتاه-مدت و طولانی-مدت آن‌ها در بزرگسالان و کودکان، همچنین عوارض جانبی قوی NSAIDهایی که برای طولانی-مدت استفاده شوند، باید بررسی شود.
نتایج
یک مطالعه کوچک را با 25 فرد مبتلا به بیماری مزمن ریه وارد کردیم. از 25 نفر، فقط هشت مورد برونشکتازی داشتند. دیگر افراد، مبتلا به برونشیت مزمن پان‌برونشیولیت منتشر (diffuse panbronchiolitis) بوده و در معرض خطر برونشکتازی قرار داشتند. به هرحال، در زمان تفسیر نتایج باید در خاطرمان باشد که همه شرکت‌کنندگان در مطالعه مبتلا به برونشکتازی نبودند.
به‌طور کلی، این مطالعه کوچک بهبودی تولید خلط و تنگی نفس را در بزرگسالان مبتلا به بیماری مزمن ریوی (برونشیت مزمن، برونشکتازی یا پان‌برونشیولیت منتشر) گزارش کرد که ایندومتاسین استنشاقی را در مقایسه با دارونما دریافت کردند. محققان هیچ بهبودی قابل‌توجهی را در عملکرد ریه (حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (FEV1) و ظرفیت حیاتی (VC)) مشاهده نکرده و هیچ عارضه جانبی را گزارش نکردند.
نتیجه‌گیری‌ها
مقیاس کوچک این مطالعه و تجزیهوتحلیل تجمعی داده‌ها از سه حالت بیماری، نتیجه‌گیری دقیق را در مورد فوائد استفاده از NSAIDها برای درمان بزرگسالان مبتلا به برونشکتازی برای نویسندگان این بررسی سخت کرد. نویسندگان هیچ مطالعه‌ای را در مورد استفاده از NSAIDها در کودکان مبتلا به برونشکتازی نیافتند.
از زمان انتشار آخرین نسخه این مرور، هیچ مطالعه جدیدی روی بزرگسالان یا کودکان انجام نشده است. بنابراین، نتیجه‌گیری‌های نهایی تغییری نکرده‌اند. شواهد موجود برای حمایت یا رد استفاده از NSAIDهای استنشاقی برای مدیریت بالینی برونشکتازی در بزرگسالان یا کودکان کافی نیست. یک کارآزمایی کوچک کاهش تولید خلط و بهبود تنگی نفس را در بزرگسالان مبتلا به بیماری مزمن ریوی گزارش کرد که با ایندومتاسین استنشاقی درمان شدند، و نشان داد انجام مطالعات بیشتری برای اثبات موثر بودن NSAIDها در درمان بیماران مبتلا به برونشکتازی نیاز است.
التهاب مزمن نوتروفیلی، در غیاب یا در حضور عفونت، یکی از ویژگی‌های برونشکتازی در بزرگسالان و کودکان مبتلا است. خواص ضد-التهابی داروهای غیر-استروئیدی ضد-التهابی (non-steroid anti-inflammatory drug; NSAID) ممکن است در کاهش التهاب راه‌های هوایی مفید باشند، و در نتیجه به‌طور بالقوه باعث بهبود عملکرد ریه‌ها و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به برونشکتازی شوند.
ارزیابی اثربخشی استفاده از NSAIDهای استنشاقی در مدیریت بالینی برونشکتازی غیر-فیبروز سیستیک در کودکان و بزرگسالان:
• در خلال برونشکتازی پایدار؛ و
• برای کاهش:
∘ شدت و فراوانی حملات حاد تنفسی؛ و
∘ افت طولانی-مدت ریوی.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه راه‌های هوایی در کاکرین را جست‌وجو کردیم، که شامل پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ EMBASE و (Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL بود. همچنین پایگاه ثبت کارآزمایی ClinicalTrials.gov و پورتال کارآزمایی‌های سازمان جهانی بهداشت (WHO) را جست‌وجو کردیم. آخرین جست‌وجو در 22 سپتامبر 2015 انجام شد.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که NSAIDهای استنشاقی را در مقابل یک کنترل (دارونما (placebo) یا درمان معمول) در کودکان یا بزرگسالان مبتلا به برونشکتازی غیر-مرتبط با فیبروز سیستیک مقایسه کردند.
نتایج حاصل از جست‌وجو را با معیارهای از پیش تعیین شده برای ورود مطالعات مرور کردیم.
یک کارآزمایی کوچک کوتاه-مدت، مناسب این مطالعه مروری بود. این مطالعه را با حضور 25 بزرگسال مبتلا به بیماری مزمن ریوی وارد کردیم (فقط 32% از افراد شرکت‌کننده در کارآزمایی مبتلا به برونشکتازی بودند)، زیرا دیگر شرایط با پیشرفت برونشکتازی مرتبط بوده، و همه با تولید خلط مزمن مشخص شدند. ما نتوانستیم اطلاعات مجزای افراد مبتلا به برونشکتازی را به دست بیاوریم. این مطالعه با خطر بالای سوگیری (bias) انتخاب همراه بود.
پیامد اولیه (تفاوت میانگین (MD) در کنترل شدت برونشکتازی، کیفیت زندگی (Qol)، امتیازهای سرفه) در مطالعه وارد شده ذکر نشد. تنها کارآزمایی بزرگسالان، کاهش مشهود تولید خلط را در گروه درمان (ایندومتاسین استنشاقی) طی 14 روز در مقایسه با گروه دارونما (تفاوت میانگین (MD): 75.00- گرم/روز؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 134.61- تا 15.39-) و بهبودی مشهود در نمره مقیاس تنگی نفس بورگ (Borg Dyspnoea Scale score) (MD: -1.90؛ 95% CI؛ 3.15- تا 0.65-) گزارش کرد. هیچ تفاوت معنی‌داری را بین گروه‌ها در عملکرد ریه یا شاخص‌های خونی نیافتیم و عوارض جانبی گزارش نشدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.