پیشینه
مسدودکننده‌های گیرنده دوگانه آلفا و بتا زیر-گروهی از مسدودکننده‌های بتا هستند که به‌طور شایع در درمان فشار خون بالا (blood pressure; BP) استفاده می‌شوند. داروهای این دسته شامل کارودیلول (carvedilol) (Coreg)، لابتالول (labetalol) (Trandate) و دیلوالول (dilevalol) (Unicard) هستند. همه مطالعات مرتبط را جست‌وجو و پیدا کردیم تا بررسی کنیم که این دسته از داروها تا چه میزان فشار خون را کاهش می‌دهند.
ویژگی‌های مطالعه
هشت مطالعه بالینی را در اکتبر 2014 پیدا کردیم، که تاثیر کارودیلول و لابتالول را در کاهش فشار خون در 1493 شرکت‌کننده مبتلا به فشار خون بالا بررسی کردند. این افراد به‌طور تصادفی برای دریافت دوز ثابت از مسدودکننده‌های گیرنده دوگانه یا دارونما (placebo) به مدت 3 تا 12 هفته تقسیم شدند.
نتایج کلیدی
به‌طور میانگین، مسدودکننده‌های گیرنده دوگانه، BP سیستولیک را تا شش نقطه، BP دیاستولیک را تا چهار نقطه و ضربان قلب را تا پنج ضربه در دقیقه در بیماران مبتلا به فشار خون بالای خفیف تا متوسط کاهش دادند. داده‌های زیادی در مورد تاثیرات کارودیلول وجود داشت. به‌طور میانگین، کارودیلول BP سیستولیک را تا چهار نقطه و BP دیاستولیک را تا سه نقطه کاهش داد. دوزهای بالاتر مسدودکننده‌های گیرنده دوگانه باعث کاهش بیشتر ضربان قلب می‌شوند، اما تاثیری بر کاهش BP ندارند. تاثیر مسدودکننده‌های گیرنده دوگانه در کاهش BP کمتر از دیگر کلاس‌های داروهای کاهش‌دهنده BP بود. احتمال خروج از مطالعه در بیمارانی که مسدودکننده‌های گیرنده دوگانه داشتند در مقایسه با بیمارانی که دارونما مصرف کردند، بیشتر نبود.
کیفیت شواهد
به علت وجود انواع مختلف سوگیری (bias) که می‌توانست تاثیر مداخله را اغراق‌آمیز جلوه دهد، کیفیت شواهد در سطح پائین تشخیص داده شد. وجود شواهدی با کیفیت پائین به این معناست که احتمال زیادی وجود دارد که پژوهش‌های آتی، تاثیر مهمی بر اطمینان ما نسبت به تخمین تاثیر داشته باشند و محتمل است که تخمین را تغییر دهند.
این مرور شواهدی را با کیفیت پائین ارائه می‌کند که در بیماران مبتلا به هیپرتانسیون خفیف تا متوسط، مسدودکننده‌های گیرنده دوگانه به‌طور میانگین BP را تا 6-/4- میلی‌متر جیوه و ضربان قلب را تا پنج ضربه در دقیقه کاهش دادند. با توجه به حجم نمونه بزرگ‌تر در دو مطالعه منتشر نشده، کارودیلول تخمین بهتری را از تاثیر بر کاهش BP نسبت به لابتالول ارائه کرد. تخمین کاهش فشار خون از ترکیب کارودیلول یک بار و دو بار در دوزهای اولیه -4/-3 میلی‌متر جیوه است. دوزهای بالاتر از دوز آغازین توصیه‌شده باعث کاهش بیشتر BP نشدند. دوزهای بالاتر مسدودکننده‌های گیرنده دوگانه باعث برادی‌کاردی (bradycardia) بیشتری نسبت به دوزهای پائین‌تر شد. بر اساس مقایسه غیر-مستقیم با دیگر گروه‌های دارویی، تاثیر مسدودکننده‌های گیرنده دوگانه آلفا و بتا در کاهش فشار خون کمتر از مسدودکننده‌های غیر-انتخابی، مسدودکننده‌های نسبی بتا آگونیست و بتا-1 انتخابی، هم‌چنین تیازیدها و داروهای مهارکننده سیستم آنژیوتنسین رنین است. مسدودکننده‌های دوگانه نیز تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر کاهش فشار پالس داشتند، که مشابه دیگر کلاس‌های بتا-بلاکر است، اما کمتر از میانگین کاهش فشار پالس مشاهده شده با تیازیدها و داروهای مهارکننده سیستم آنژیوتنسین رنین. احتمال خروج از مطالعه در بیمارانی که مسدودکننده‌های گیرنده دوگانه داشتند در مقایسه با بیمارانی که دارونما مصرف کردند، بیشتر نبود.
داروهایی با فعالیت مسدودکننده دوگانه آلفا و بتا معمولا برای درمان هیپرتانسیون تجویز می‌شوند. با این حال، اثربخشی این دسته از مسدودکننده‌های بتا در کاهش فشار خون (blood pressure; BP) به‌طور سیستماتیک مرور و اندازه‌گیری نشده است.
برای تعیین کمیّت اثرات مرتبط با دوز انواع مسدودکننده‌های گیرنده آلفا و بتا آدرنرژیک دوگانه (مسدودکننده‌های گیرنده دوگانه) بر فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در مقابل دارونما (placebo) در بیماران مبتلا به هیپرتانسیون اولیه.
پایگاه ثبت تخصصی گروه هیپرتانسیون در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ EMBASE و ClinicalTrials.gov را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده تا اکتبر 2014 جست‌وجو کردیم. پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (WHO) برای ورود در پایگاه ثبت تخصصی گروه جست‌وجو شد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده دوسو-کور و کنترل شده با دارونما (placebo) با طراحی موازی یا متقاطع. مطالعات بایستی شامل یک بازوی تک-درمانی (monotherapy) با مسدودکننده بتا با دوز ثابت می‌بودند. بیماران ثبت‌نام شده در مطالعات می‌بایست مبتلا به هیپرتانسیون اولیه در ابتدای امر بودند. طول دوره انجام این مطالعات بین سه و 12 روز متغیر بود. داروهای این دسته از مسدودکننده‌های بتا شامل کارودیلول (carvedilol)، دیلوالول (dilevalol) و لابتالول (labetalol) هستند.
دو نویسنده مرور (GW و AL) ورود مطالعات را تائید و به‌طور جداگانه داده‌ها را استخراج کردند. نرم‌افزار RevMan 5.3 برای سنتز داده‌ها استفاده شد.
هشت مطالعه را وارد کردیم که اثربخشی کارودیلول و لابتالول را در کاهش فشار خون در 1493 بیمار هیپرتانسیو بررسی کردند. پنج مورد از مطالعات وارد شده طراحی موازی؛ و سه مورد طراحی متقاطع داشتند. دو مورد از بزرگ‌ترین مطالعات وارد شده، مطالعات منتشر نشده در مورد کارودیلول بودند. تخمین تاثیر بر کاهش BP (BP سیستولیک/BP دیاستولیک میلی‌متر جیوه؛ SPB/DBP میلی‌متر جیوه) معادل 4- میلی‌متر جیوه (95% فواصل اطمینان (CIs): 6- تا 2-)/3- میلی‌متر جیوه (95% CI؛ 4- تا 2-) برای کارودیلول (>1000 نفر) و 10- میلی‌متر جیوه (95% CI؛ 14- تا 7-)/7- میلی‌متر جیوه (95% CI؛ 9- تا 5-) برای لابتالول (110 نفر) بود. تاثیر لابتالول به دلیل خطر بالای سوگیری احتمالا اغراق‌آمیز است. کارودیلول، درون محدوده دوز توصیه شده، تاثیر دوز-پاسخ قابل‌توجهی را برای SBP یا DBP نشان نداد. کارودیلول تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر فشار پالس داشت (1- میلی‌متر جیوه) و تفاوتی را در تغییرات BP ایجاد نکرد. به‌طور کلی، شروع با دوز یک بار و دو بار کارودیلول و لابتالول باعث کاهش BP به میزان 6- میلی‌متر جیوه شد (95% CI؛ 7- تا 4-))/4- میلی‌متر جیوه (95% CI؛ 4- تا 3-) (شواهد با کیفیت پائین) و ضربان قلب را تا پنج ضربه در دقیقه کاهش داد (95% CI؛ 6- تا 4-) (شواهد با کیفیت پائین). پنج مطالعه (N = 1412) خروج از مطالعه را به دلیل عوارض جانبی گزارش کردند؛ خطر نسبی (RR) معادل 0.88 بود (95% CI؛ 0.54 تا 1.42) (شواهد با کیفیت متوسط).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.