ما پنج کارآزمایی تصادفی‌سازی شده و یک کارآزمایی شبه-تصادفی‌سازی شده را وارد کردیم. کارآزمایی‌های وارد شده شامل 357 بزرگسال عمدتا جوان بودند که اکثر آنها مرد بوده و دچار دررفتگی حاد آکرومیوکلاویکولار بودند. قدرت یافته‌ها در تمام مطالعات به دلیل ویژگی‌های طراحی، عدم کورسازی، که خطر بالای سوگیری را به همراه داشت، محدود بود. تثبیت مفصل آکرومیوکلاویکولار با استفاده از پلیت‌های قلاب‌شکل (hook plate)، دستگاه‌های نگهدارنده با ایجاد تونل (tunnelled suspension devices)، پیچ‌‌های کوراکوکلاویکولار (coracoclavicular screw)، پین‌های آکرومیوکلاویکولار (acromioclavicular pins)، یا سیم‌ها (معمولا نخ کشیده (threaded))، با حمایت از بازو توسط اسلینگ یا وسیله مشابه مقایسه شد. در تمام کارآزمایی‌ها پس از عمل جراحی، بازو با استفاده از اسلینگ یا وسیله مشابه حمایت شد. همانطور که در کارآزمایی‌ها توصیف شد، هر دو گروه توانبخشی مبتنی بر ورزش را داشتند. ما شواهد مربوط به تمام پیامدها را عمدتا به دلیل خطر سوگیری جدی و عدم دقت جدی، حداقل تا دو سطح کاهش دادیم.

شواهدی با کیفیت پایین از دو مطالعه، هیچ شواهدی را مبنی بر تفاوت بین گروه‌ها در عملکرد شانه در یک سال نشان نداد که با استفاده از پرسشنامه سنجش ناتوانی بازو، شانه، و دست (DASH؛ Disability of the Arm, Shoulder, and Hand questionnaire) (0 (بهترین عملکرد) تا 100 (بدترین عملکرد)) ارزیابی شد: تفاوت میانگین (MD): 0.73 امتیاز، 95% فاصله اطمینان (CI): 2.70- تا 4.16؛ 112 شرکت‌کننده). این نتایج با سایر معیارهای عملکرد در پیگیری یک ساله یا بیشتر، از جمله نمرات اعتبارسنجی نشده پیامد که توسط سه مطالعه گزارش شد، سازگار بود. شواهدی با کیفیت پایین نشان می‌دهند که عملکرد شانه در شش هفته، ممکن است پس از درمان محافظه‌کارانه بهتر باشد، که این نشان دهنده بهبودی سریع‌تر و زودتر است. شواهدی با کیفیت بسیار پایین که از یک کارآزمایی به دست آمد، هیچ تفاوتی را بین گروه‌ها از نظر تعداد شرکت‌کنندگان گزارش کننده درد در یک سال نشان نداد: خطر نسبی (RR): 1.32؛ 95% CI؛ 0.54 تا 3.19؛ 79 شرکت‌کننده). شواهدی با کیفیت بسیار پایین نشان دادند که جراحی ممکن است خطر شکست درمان را را کاهش ندهد، که این معمولا منجر به عمل جراحی ثانویه غیرمعمول می‌شود: 14/168 در مقابل 15/174؛ RR: 0.99؛ 95% CI؛ 0.51 تا 1.94؛ 342 شرکت‌کننده، 6 مطالعه. عامل اصلی شکست درمان، عوارض مربوط به ایمپلنت‌های جراحی در گروه جراحی و علائم پایدار، عمدتا ناراحتی ناشی از دررفتگی آکرومیوکلاویکولار در گروه درمان محافظه‌کارانه بود.

شواهدی با کیفیت پایین که از دو مطالعه به دست آمد، نشان داد که ممکن است تفاوت اندکی بین گروه‌ها در بازگشت به فعالیت‌های قبلی (ورزش یا کار) در یک سال وجود داشته باشد یا تفاوتی وجود نداشته باشد: 57/67 در مقابل 62/70؛ RR: 0.96؛ 95% CI؛ 0.85 تا 1.10؛ 137 شرکت‌کننده، 2 مطالعه. شواهدی با کیفیت پایین اما سازگار حاصل از چهار مطالعه، بهبودی سریع‌تری را در شرکت‌کنندگان تحت درمان محافظه‎‌کارانه در مقایسه با شرکت‏‌کنندگان تحت درمان با عمل جراحی نشان داد. شواهدی با کیفیت پایین هیچ تفاوت بالینی مهمی را بین گروه‌ها در نمرات کیفیت زندگی در یک سال نشان ندادند که با استفاده از فرم کوتاه 36 آیتمی یا 12-آیتمی بررسی سلامت (SF-36 یا SF-12) اندازه‌گیری شد (مقیاس 0 تا 100، که 100 بهترین نمره است)؛ چه در جزء فیزیکی (MD؛ 0.63-؛ 95% CI؛ 2.63- تا 1.37؛ 122 شرکت‌کننده، 2 مطالعه) و چه در جزء روانی (MD؛ 0.47 امتیاز؛ 95% CI؛ 1.51- تا 2.44؛ 122 شرکت‌کننده). شواهدی با کیفیت بسیار پایین و از نظر بالینی ناهمگون درباره خطر بالای ابتلا به یک عارضه جانبی پس از جراحی وجود دارد: 45/168 در مقابل 16/174؛ RR: 2.82؛ 95% CI؛ 1.65 تا 4.82؛ 342 شرکت‌کننده، 6 مطالعه؛ I² = 48%. پیامدهای جانبی شایع عبارت بودند از عوارض یا ناراحتی مرتبط با سخت‌افزارها (18.5%) و عفونت (8.7%) در گروه جراحی و پایداری علایم (7.1%)، عمدتا ناراحتی، در گروه تحت درمان محافظه‌کارانه. اکثر عوارض جراحی در مطالعات قدیمی‌تر رخ داد که در آنها از دستگاه‌هایی استفاده شده که به دلیل خطر بالای عوارض، در حال حاضر منسوخ شده هستند. شواهدی با کیفیت بسیار پایین از یک مطالعه (70 شرکت‌کننده) بدان معنی است که ما مطمئن نیستیم تفاوتی بین-گروهی از لحاظ نارضایتی بیمار از نتایج زیبایی وجود داشته باشد.

این موضوع قابل ذکر است که بر اساس شواهد مربوط به عملکرد، بازگشت به فعالیت‌های سابق، و کیفیت زندگی که از دو مطالعه‌ای که اخیرا انجام شده و دستگاه‌ها و مداخلاتی را بررسی کردند که در حال حاضر در جمعیت شرکت‌کنندگانی که نماینده جمعیت هستند مورد استفاده قرار می‌گیرند، عدم قطعیت درباره استفاده از عمل جراحی وجود دارد. برای انجام تجزیه‌وتحلیل زیرگروه مربوط با نوع آسیب و اینکه جراحی شامل بازسازی رباط است یا خیر، داده‌های کافی وجود ندارد.