از 735 استناد شناسایی شده، 35 مطالعه با مشارکت 5108 شرکت‌کننده، معیارهای ورود را داشتند. سطح کیفیت شواهد برای اکثر پیامدها بسیار پائین و در بهترین حالت برای چهار پیامد در سطح متوسط قرار داشت. بیشتر کارآزمایی‌ها دارای خطر نامشخص سوگیری در شش حوزه بودند و ناهمگونی بین مطالعات قابل‌توجه بود.

استفاده از اولتراسوند دو-بعدی نرخ کلی عوارض را در مجموع تا 71% (14 کارآزمایی، 2406 شرکت‌کننده، خطر نسبی (RR):0.29؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.17 تا 0.52؛ P value < 0.0001؛ I² = 57%) و تعداد شرکت‌کنندگان با پونکسیون شریانی غیر-عمدی را تا 72% (22 کارآزمایی، 4388 شرکت‌کننده، RR: 0.28؛ 95% CI؛ 0.18 تا 0.44؛ P value < 0.00001؛ I² = 35%) کاهش داد. نرخ کلی موفقیت در همه گروه‌ها به طور متوسط در مجموع 12% افزایش یافت (23 کارآزمایی، 4340 شرکت‌کننده، RR: 1.12؛ 95% CI؛ 1.08 تا 1.17؛ P value < 0.00001؛ I² = 85%)، و مزیت مشابهی در همه زیر-گروه‌ها مشاهده شد. تعداد تلاش‌های مورد نیاز برای کانولاسیون موفق به‌طور کلی (16 کارآزمایی، 3302 شرکت‌کننده، تفاوت میانگین (MD): 1.19- تلاش؛ 95% CI؛ 1.45- تا 0.92-؛ P value < 0.00001؛ I² = 96%) و در همه زیر-گروه‌ها کاهش یافت. استفاده از اولتراسوند دو-بعدی شانس موفقیت را در اولین تلاش تا 57% افزایش (18 کارآزمایی، 2681 شرکت‌کننده، RR: 1.57؛ 95% CI؛ 1.36 تا 1.82؛ P value < 0.00001؛ I² = 82%) و شانس تشکیل هماتوم را کاهش داد (کاهش کلی 73%؛ 13 کارآزمایی، 3233 شرکت‌کننده، RR: 0.27؛ 95% CI؛ 0.13 تا 0.55؛ مقدار P برابر با 0.0004؛ I² = 54%). استفاده از اولتراسوند دو-بعدی زمان لازم برای انجام کانولاسیون موفق را به میزان 30.52 ثانیه کاهش داد (MD: -30.52 ثانیه؛ 95% CI؛ 55.21- تا 5.82-؛ مقدار P برابر با 0.02؛ I² = 97%). داده‌های بیشتری برای پشتیبانی از استفاده از اولتراسوند حین جایگذاری کاتتر مرکزی، نه صرفا پیش از آن، در دسترس است.

استفاده از اولتراسوند داپلر شانس موفقیت را در اولین تلاش تا 58% افزایش داد (چهار کارآزمایی، 199 شرکت‌کننده، RR: 1.58؛ 95% CI؛ 1.02 تا 2.43؛ مقدار P برابر با 0.04؛ I² = 57%). هنگام استفاده از اولتراسوند داپلر، هیچ شواهدی تفاوتی را در موارد زیر نشان نداد: تعداد کل عوارض/عوارض جانبی حول‌وحوش زمان انجام جراحی و پس از جراحی (سه کارآزمایی، 93 شرکت‌کننده، RR: 0.52؛ 95% CI؛ 0.16 تا 1.71؛ مقدار P برابر با 0.28)، نرخ کلی موفقیت (هفت کارآزمایی، 289 شرکت‌کننده، RR: 1.09؛ 95% CI؛ 0.95 تا 1.25؛ مقدار P برابر با 0.20)، تعداد کل تلاش‌ها تا موفقیت (دو کارآزمایی، 69 شرکت‌کننده، MD: -0.63؛ 95% CI؛ 1.92- تا 0.66؛ مقدار P برابر با 0.34)، تعداد کلی شرکت‌کنندگان با پونکسیون شریانی (شش کارآزمایی، 213 شرکت‌کننده؛ RR: 0.61؛ 95% CI؛ 0.21 تا 1.73؛ مقدار P برابر با 0.35) و زمان لازم برای انجام کانولاسیون موفقیت‌آمیز (پنج کارآزمایی، 214 شرکت‌کننده، هر کدام از تعریف متفاوتی برای این پیامد استفاده می‌کنند؛ MD؛ 62.04 ثانیه؛ 95% CI؛ 13.47- تا 137.55؛ مقدار P برابر با 0.11). انجام آنالیز برای سایر پیامدها امکان‌پذیر نبود زیرا آنها فقط در یک کارآزمایی گزارش شدند.