پیشینه
سندرم کلاین-لوین (Kleine-Levin syndrome; KLS) یک اختلال نادر است که اغلب پسران نوجوان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری با اپیزودهای عود پرخوابی، پراشتهایی (پرخوری) و رفتار ناهنجار مشخص می‌شود. فراوانی و ماهیت حملات می‌توانند زندگی اجتماعی، حرفه‌ای و خانوادگی بیمار را مختل کنند. علت KLS شناخته شده نیست. درمان‌های متعددی از جمله داروهای محرک، ضد صرع، ضد افسردگی، و آنتی‌سایکوتیک استفاده شده‌اند که همراه با گزارش‌هایی از برخی مزایای آنها بوده است، اما به دلیل نادر بودن این عارضه، پیگیری طولانی‌مدت شرکت‌کنندگان دشوار است.
اهداف
هدف نویسندگان این مطالعه مروری، شناسایی و ارزیابی کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده درباره اثربخشی درمان دارویی برای سندرم کلاین-لوین بود.
نتایج
ما نتوانستیم هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را پیدا کنیم. بنابراین شواهدی با کیفیت خوب وجود نداشته، و به انجام کارآزمایی‌های درمانی با طراحی دوسو کور و کنترل شده با دارونما نیاز داریم.
شواهد تا 7 اپریل 2016 به‌روز است.
انجام کارآزمایی‌های درمانی برای درمان دارویی سندرم کلاین-لوین همراه با طراحی دوسو کور (double-blind) و کنترل با دارونما (placebo) مورد نیاز است.
این نسخه به‌روز شده از مرور اصلی کاکرین است که در شماره 2، 2009 منتشر شد.
سندرم کلاین-لوین (Kleine-Levin syndrome; KLS) یک اختلال نادر است که اغلب پسران نوجوان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری به وسیله اپیزودهای عود پرخوابی (hypersomnia) مشخص می‌شود، که معمولا با پراشتهایی hyperphagia()، اختلال شناختی و خلق‌وخو، رفتار ناهنجار، مانند بیش‌فعالی جنسی (hypersexuality)، و علائم دیس‌اتونومی (dysautonomia) همراه است.
در سال 1990، معیارهای تشخیصی سندرم کلاین-لوین در طبقه‌بندی بین‌المللی اختلالات خواب (International Classification of Sleep Disorders; ICSD) اصلاح شدند، که KLS به صورت سندرمی متشکل از اپیزودهای عود خواب‌آلودگی مفرط به مدت چند روز تعریف شد که ممکن است مرتبط با پراشتهایی و رفتار ناهنجار باشد یا خیر. سندرم کلاین-لوین بر اساس طبقه‌بندی بین‌المللی اختلالات خواب، ویرایش 3 (ICSD-3)، تجدید نظر شده در سال 2014، اختلالی است که با دوره‌های عود پرخوابی به مدت دو روز تا چهار هفته، با حداقل یک عود در سال، و پراشتهایی (مصرف سریع مقدار زیادی غذا) مشخص می‌شود، که معمولا در اوایل نوجوانی در پسران بروز می‌یابد، اما گاهی در ادامه زندگی (در سنین بالاتر) و در زنان نیز دیده می‌شود. نوع تک علامتی (monosymptomatic) این اختلال که همراه با پرخوابی است، فقط می‌تواند بدون پرخوری یا بیش‌فعالی جنسی رخ دهد.
علت سندرم کلاین-لوین همچنان ناشناخته باقی مانده، و راهبردهای درمانی متعددی برای آن استفاده شده‌اند. گزارش شده برخی داروها در درمان بیماران مبتلا به KLS مفید هستند، اما به دلیل نادر بودن این عارضه، هیچ درمانی با دوره پیگیری طولانی‌مدت تاکنون تعریف نشده است.
هدف این مطالعه مروری، ارزیابی موارد زیر بود:
1. درمان دارویی برای سندرم کلاین-لوین بی‌خطر و موثر بود یا خیر.
2. کدام دارو یا دسته دارویی موثر و بی‌خطر بود.
برای به‌روزرسانی اخیر، این منابع را جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت اختصاصی گروه صرع در کاکرین (7 اپریل 2016)؛ پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) از طریق پایگاه ثبت مطالعات آنلاین کاکرین CRSO (7 اپریل 2016)؛ MEDLINE (1946 تا اپریل 2016)؛ LILACS (7 اپریل 2016)؛ ClinicalTrials.gov (7 اپریل 2016)؛ پلتفرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت ICTRP (7 اپریل 2016)؛ فهرست منابع از کتب مرجع (textbook) درباره پزشکی خواب؛ مقاله‌های مروری و فهرست‌های منابع از مقالات شناسایی شده توسط راهبردهای جست‌وجو.
تمام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و شبه-کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و کنترل شده که به مداخلات دارویی برای سندرم کلاین-لوین پرداختند. ما برنامه‌ریزی کردیم تا هر دو مطالعات گروه موازی (parallel-group) و متقاطع (cross-over) را وارد کنیم.
دو نویسنده مطالعه مروری (MMO و CC) قرار بود داده‌های گزارش شده را از مقالات اصلی استخراج کنند.
هیچ مطالعه‌ای دارای معیارهای ورود به این مرور سیستماتیک نبود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.