انجام زایمان با کمک بخش مهمی از مراقبتهای مامایی است. اندیکاسیونهای استفاده از آن شامل طولانی شدن مرحله دوم زایمان، آسیب یا دیسترس واقعی یا بالقوه جنین، و کوتاه شدن دوره زایمان است. روشهای تثبیت شده، پائین آمدن و تولد نوزاد را تسهیل میکنند. یک دستگاه کشنده وکیوم در حال تبدیل شدن به روش انتخابی است زیرا احتمال آسیب رساندن به مادر کمتر است، اگرچه شکست در تلاش برای کشیدن با وکیوم ممکن است بیشتر از فورسپس رخ دهد. اعمال سریع به مزایای کشیدن با وکیوم میپردازد که میتواند در مواقعی که زایمان سریع مورد نیاز است، مورد استفاده قرار گیرد. دو کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده و با کیفیت خوب شامل 754 زن شناسایی شدند. اعمال فشار منفی سریع، مدت زمان پروسیجر را بدون هیچگونه شواهدی مبنی بر وجود تفاوت در پیامدها برای مادر یا نوزاد، کاهش داد. برای زایمان واژینال به کمک کشیدن با وکیوم باید روش سریع اعمال فشار منفی توصیه شود.
اعمال فشار منفی سریع برای زایمان واژینال با کمک ابزار وکیوم طول مدت پروسیجر را کاهش میدهد، درحالیکه هیچ شواهدی مبنی بر وجود تفاوت در پیامدهای مادر و نوزاد وجود ندارد. برای زایمان واژینال به کمک کشیدن با وکیوم، باید روش سریع اعمال فشار منفی توصیه شود.
کشیدن با وکیوم (vacuum extraction) یک روش شایع برای زایمان واژینال با کمک است. به طور مرسوم، توصیه شده که فشار به آرامی در یک روش تدریجی افزایش یابد؛ برخی نیز از افزایش سریع فشار حمایت کردهاند.
ارزیابی کارآمدی و بیخطری (safety) اعمال فشار منفی سریع در مقایسه با تدریجی برای انجام زایمان واژینال با کمک کشیدن با وکیوم.
ما پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه بارداری و زایمان در کاکرین (4 اپریل 2012) را جستوجو کردیم.
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده و کارآزماییهای شبه-تصادفیسازی و کنترلشده در مورد افزایش سریع (طی دو دقیقه) در مقایسه با افزایش تدریجی (همانطور که توسط محققان تعریف شد) فشار منفی برای زایمان واژینال به کمک کشیدن با وکیوم.
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم به ارزیابی کارآزماییها برای ورود و کیفیت آنها پرداختند. همان دو نویسنده مرور دادهها را استخراج کردند. دادهها را با نرمافزار Review Manager وارد کرده و صحت (accuracy) آنها را بررسی کردیم. استخراج دادهها و ارزیابی «خطر سوگیری (bias)» مطالعه توسط شخص تماس گیرنده، همچنین توسط سه ارزیاب مستقل انجام شدند، که در مطالعه جدید شرکت نداشتند.
دو کارآزمایی را شامل 754 شرکتکننده وارد کردیم.
یک کارآزمایی جدید با 660 شرکتکننده، نرخ موفقیت یکسانی را از روش وکیوم به میزان 98.2% توسط هر دو روش نشان داد (خطر نسبی (RR): 1.00؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.98 تا 1.02).
دو کارآزمایی واردشده، کاهش قابل توجهی را در طول مدت میان استفاده از کاپ وکیوم و انجام زایمان نشان دادند (یک کارآزمایی (74 زن): تفاوت میانگین (MD): 6.10- دقیقه؛ 95% CI؛ 8.83- تا 3.37- و کارآزمایی دیگر (660 زن): با میانه (median) تفاوت: 4.4- دقیقه؛ 95% CI؛ 4.8- تا 4.0-). دو کارآزمایی واردشده تفاوت معنیداری را در میزان جداشدگی (detachment) (RR: 0.85؛ 95% CI؛ 0.38 تا 1.86، 2 مطالعه، 754 زن)، تفاوت معنیداری را در امتیاز آپگار (Apgar) کمتر از هفت در یک دقیقه (RR: 1.04؛ 95% CI؛ 0.51 تا 2.09) و پنج دقیقه (RR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.29 تا 3.42)، تفاوت معنیداری در ساییدگی یا پارگی پوست سر، سفالهماتوم (cephalhematoma)، خونریزی سابگالئال (subgaleal hemorrhage) و هیپربیلیروبینمی، نشان ندادند. در تمام پیامدهای ثانویه تفاوت معنیداری میان دو روش دیده نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.