تعداد 20 RCT (11,470 شرکت‌کننده) را وارد کردیم؛ 35 مطالعه کوهورت (198,493 شرکت‌کننده)؛ و چهار آنالیز بزرگ گذشته‌نگر از پرونده‌های سلامت (800,652 شرکت‌کننده). نه RCT به صراحت شرکت‌کنندگانی را با تاریخچه روان‌پزشکی کنار گذاشتند، و 25 مطالعه کوهورت، عوامل ضد-مالاریا را بر اساس تاریخچه پزشکی و اولویت شخصی انتخاب کردند. اکثرRCTها و مطالعات کوهورت، به جای تشخیص‌های رسمی پزشکی، داده‌های مربوط به نشانه‌های ارزیابی شده را توسط پزشک یا آنچه را که توسط خود بیمار گزارش شد، گردآوری کردند.

اثربخشی مفلوکوئین

از 12 کارآزمایی مربوط به مقایسه مفلوکوئین و دارونما، هیچ‌کدام در مسافران بین‌المللی کوتاه‌-مدت انجام نشدند، و اکثریت جمعیت درجاتی را از ایمنی نسبت به مالاریا داشتند. درصد افراد مبتلا به یک اپیزود از مالاریا در بازوی کنترل از 1% تا 82% (میانه (median): 22%) و در گروه مفلوکوئین از 0% تا 13% (میانه: 1%) متغیر بودند.

در چهار RCT که مستقیما مفلوکوئین، آتوواکوئون-پروگوانیل (atovaquone-proguanil) و داکسی‌سیکلین را در مسافران بین‌المللی غیر-ایمن و کوتاه‌-مدت مقایسه کردند، فقط یک مورد بالینی مالاریا رخ داد (4 کارآزمایی، 1822 شرکت‌کننده).

بی‌خطری (safety) مصرف مفلوکوئین در برابر آتوواکوئون-پروگوانیل

شرکت‌کنندگان تحت درمان با مفلوکوئین نسبت به آتوواکوئون-پروگوانیل، احتمال بیشتری داشت که مصرف داروهای خود را به علت بروز عوارض جانبی قطع کنند (RR: 2.86؛ 95% CI؛ 1.53 تا 5.31؛ 3 RCT؛ 1438 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بالا). عوارض جانبی جدی اندکی با مفلوکوئین گزارش شد (15/2651 مسافر) که با آتوواکوئون-پروگوانیل هیچ موردی دیده نشد (940 مسافر).

یک RCT و شش مطالعه کوهورت، عوارض جانبی پیش‌بینی شده ما را گزارش کردند. در یک RCT با مشارکت مسافران کوتاه‌-مدت، مصرف‌کنندگان مفلوکوئین بیشتر احتمال داشت که داشتن رویاهای غیر-طبیعی (RR: 2.04؛ 95% CI؛ 1.37 تا 04.3؛ شواهد با قطعیت متوسط)، بی‌خوابی (RR: 4.42؛ 95% CI؛ 2.56 تا 7.64؛ شواهد با قطعیت متوسط)، اضطراب (RR: 6.12؛ 95% CI؛ 1.82 تا 20.66؛ شواهد با قطعیت متوسط)، و خلق‌وخوی افسرده را در طول مسافرت (RR: 5.78؛ 95% CI؛ 1.71 تا 19.61؛ شواهد با قطعیت متوسط) گزارش کنند. یافته‌های مطالعات کوهورت با حضور مسافران طولانی‌-مدت‌تر با این نتایج سازگار بودند، اما اکثر آن‌ها اندازه تاثیرگذاری بزرگ‌تری داشتند. مصرف‌کنندگان مفلوکوئین بیشتر احتمال داشت دچار تهوع (شواهد با قطعیت بالا) و سرگیجه (شواهد با قطعیت بالا) شوند.

براساس شواهد موجود، بهترین برآوردهای ما برای اندازه تاثیرگذاری مطلق مفلوکوئین در مقایسه با آتوواکوئون-پروگوانیل، 6% در مقابل 2% برای قطع مصرف دارو، 13% در مقابل 3% برای بی‌خوابی، 14% در مقابل 7% برای رویاهای غیر-طبیعی، 6% در مقابل 1% برای اضطراب، و 6% در مقابل 1% برای افسردگی بود.

بی‌خطری مصرف مفلوکوئین در مقابل داکسی‌سیکلین

تفاوتی در تعداد عوارض جانبی جدی با مفلوکوئین و داکسی‌سیکلین (شواهد با قطعیت پائین) یا در تعداد موارد قطع مصرف داروها به دلیل عوارض جانبی یافت نشد (RR: 1.08؛ 95% CI؛ 0.41 تا 2.87؛ 4 RCT؛ 763 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین).

شش مطالعه کوهورت با حضور مسافران شغلی طولانی‌-مدت‌تر، عوارض جانبی پیش‌بینی شده ما را گزارش کردند؛ یک RCT در پرسنل نظامی و یک مطالعه کوهورت در مسافران کوتاه‌-مدت، ابتلا به عوارض جانبی را گزارش کردند. مصرف‌کنندگان مفلوکوئین احتمال بیشتری داشت که داشتن رویاهای غیر-طبیعی (RR: 10.49؛ 95% CI؛ 3.79 تا 29.10؛ 4 مطالعه کوهورت، 2588 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت بسیار پائین)، بی‌خوابی (RR: 14.4؛ 95% CI؛ 19.1 تا 14.44؛ 4 مطالعه کوهورت، 3212 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت بسیار پائین)، اضطراب (RR: 18.04؛ 95% CI؛ 9.32 تا 34.93؛ 3 مطالعه کوهورت، 2559 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت بسیار پائین) و افسردگی (RR: 11.43؛ 95% CI؛ 21.5 تا 25.07؛ 2 مطالعه کوهورت، 2445 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت بسیار پائین) را گزارش کنند. یافته‌های یک مطالعه کوهورت تکی که عوارض جانبی را در مسافران بین‌المللی کوتاه‌-مدت گزارش کرد، با این یافته سازگار بود، اما یک RCT تکی مربوط به پرسنل نظامی، تفاوتی را بین گروه‌ها در فراوانی رویاهای غیر-طبیعی یا بی‌خوابی نشان نداد.

مصرف‌کنندگان مفلوکوئین کمتر احتمال داشت که ابتلا به دیس‌پپسی (dyspepsia) (RR: 0.26؛ 95% CI؛ 0.09 تا 0.74؛ 5 مطالعه کوهورت، 5104 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت پائین)، حساسیت به نور (RR: 0.08؛ 95% CI؛ 0.05 تا 11.0؛ 2 مطالعه کوهورت؛ 1875 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین)، استفراغ (RR: 18.0؛ 95% CI؛ 0.12 تا 0.27؛ 4 مطالعه کوهورت، 5071 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت بسیار پائین)، و عفونت واژینال (RR: 0.10؛ 95% CI؛ 0.06 تا 0.16؛ 1 مطالعه کوهورت؛ 1761 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) را گزارش کنند.

بر اساس شواهد موجود، بهترین پیش‌بینی ما در مورد تاثیر مطلق مفلوکوئین در مقایسه با داکسی‌سیکلین: 2% در مقابل 2% برای قطع مصرف دارو، 12% در مقابل 3% برای بی‌خوابی، 31% در مقابل 3% برای رویاهای غیر-طبیعی، 18% در مقابل 1% برای اضطراب، 11% در مقابل 1% برای افسردگی، 4% در مقابل 14% برای دیس‌پپسی، 2% در مقابل 19% برای حساسیت به نور، 1% در مقابل 5% برای استفراغ، و 2% در مقابل 16% برای عفونت واژینال بود.

آنالیزهای بیشتر، از جمله مقایسه مفلوکوئین با کلروکین، هیچ اطلاعات جدیدی را اضافه نکرد. تجزیه‌وتحلیل زیر-گروه بر اساس طراحی مطالعه، مدت زمان سفر، و شرکت‌کنندگان نظامی در مقابل غیر-نظامی، هیچ یافته قطعی را ارائه نداد.