سی‌ودو مطالعه برای ورود واجد شرایط بودند. شش مطالعه جزو مطالعات کوتاه-مدت مربوط به تحمل بیوشیمیایی بود، یک مطالعه در مورد نوزادان با سن بارداری > 35 هفته، یک مطالعه درباره نوزادان ترم جراحی شده بودند، و سه مطالعه داده‌های قابل استفاده‌ای را ارائه نکردند. 21 مطالعه باقی‌مانده پیامدهای بالینی نوزادان بسیار نارس یا کم‌-وزن هنگام تولد را برای ورود به متاآنالیز (meta‐analysis) برای این مرور گزارش کردند.

مصرف بالای AA تاثیری بر مورتالیتی پیش از ترخیص از بیمارستان نداشت (RR معمول: 0.90؛ 95% CI؛ 0.69 تا 1.17؛ 1407 شرکت‌کننده؛ 14 مطالعه؛ I² = 0%؛ کیفیت شواهد: پائین). شواهد برای نشان دادن تاثیر بر تکامل سیستم عصبی (neurodevelopment) کافی نبود و هیچ مزیت گزارش شده‌ای مشاهده نشد (کیفیت شواهد: بسیار پائین). مصرف بالای AA با کاهش نارسایی رشد پس از زایمان (< 10th centile) در زمان ترخیص مرتبط بود (RR معمول: 0.74؛ 95% CI؛ 0.56 تا 0.97؛ 203 شرکت‌کننده؛ 3 مطالعه؛ I² = 22%؛ RD معمول: 0.15-؛ 95% CI؛ 0.27 تا 0.02-؛ تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک پیامد مثبت بیشتر (number needed to treat for an additional beneficial outcome; NNTB): 7؛ (95% CI؛ 4 تا 50؛ کیفیت شواهد: بسیار پائین). تجزیه‌و‌تحلیل زیر-گروه کاهش نارسایی رشد پس از زایمان را در نوزادانی که مصرف آمینواسید بالایی را آغاز کردند، نشان داد (> 2 تا ≤ 3 گرم/کیلوگرم/روز)؛ که با افزایش میزان مصرف آمینواسید و کالری غیر-پروتئینی رخ داد؛ که در سن 24 ساعت شروع به مصرف کردند؛ و با اینفیوژن زودهنگام لیپید رخ داد.

مصرف بالای AA با کاهش روزهای مورد نیاز برای رسیدن مجدد به وزن هنگام تولد همراه بود (MD: -1.14؛ 95% CI؛ 1.73- تا 0.56-؛ 950 شرکت‌کننده؛ 13 مطالعه؛ I² = 77%). داده‌ها تاثیرات متفاوتی را بر پارامترهای رشد نشان می‌دهند و تاثیر هم‌سو و سازگار روی نمرات Z انتروپومتریک در هر نقطه زمانی و هم‌چنین افزایش رشد دور سر در زمان ترخیص نشان ندادند (MD: -0.09 سانتی‌متر/هفته؛ 95% CI؛ 0.06 تا 0.13؛ 315 شرکت‌کننده؛ 4 مطالعه؛ I² = 90%؛ کیفیت شواهد: بسیار پائین).

دریافت بالای AA با تاثیر بر روزهای تغذیه کامل روده‌ای، سپسیس دیررس، انتروکولیت نکروزان، بیماری مزمن ریوی، هر گونه هموراژی داخل بطنی یا نوع شدید آن، یا لکومالاسی پری ونتریکولار (periventricular leukomalacia) همراه نبود. داده‌ها کاهش رتینوپاتی پره‌ماچوریتی را نشان می‌دهند (RR معمول: 0.44؛ 95% CI؛ 0.21 تا 0.93؛ 269 شرکت‌کننده؛ 4 مطالعه؛ I² = 31%؛ کیفیت شواهد: بسیار پائین) اما تفاوتی در رتینوپاتی پره‌ماچوریتی شدید مشاهده نشد.

مصرف بالای AA با افزایش تعادل پروتئین مثبت و تعادل نیتروژن همراه بود. عدم تحمل بیوشیمیایی بالقوه گزارش شد، از جمله خطر نیتروژن غیر-طبیعی اوره خون (RR معمول: 2.77؛ 95% CI؛ 2.13 تا 3.61؛ 688 شرکت‌کننده؛ 7 مطالعه؛ I² = 6%؛ RD معمول: 0.26؛ 95% CI؛ 0.20 تا 0.32؛ تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک پیامد مضر بیشتر (number needed to treat for an additional harmful outcome; NNTH): 4؛ (95% CI؛ 3 تا 5؛ کیفیت شواهد: بالا). مصرف بالای آمینواسید در تغذیه وریدی با کاهش هیپرگلیسمی (> 8.3 میلی‌مول/لیتر) ‌همراه بود (RR معمول: 0.69؛ 95% CI؛ 0.49 تا 0.96؛ 505 شرکت‌کننده؛ 5 مطالعه؛ I² = 68%)، هرچند میزان بروز هیپرگلیسمی ‌درمان شده با انسولین متفاوت نبود.