سوال مطالعه مروری: آیا استفاده از ابزار ارزیابی که برای ارزیابی آمادگی نوزادان پره‌ترم برای شروع تغذیه با پستان یا شیشه طراحی شده‌اند، پیامدهای تغذیه را بهبود می‌بخشند و مدت بستری شدن را کاهش می‌دهند؟
پیشینه: برخلاف نوزادان متولد شده کامل، که بلافاصله پس از تولد قادر به تغذیه با پستان یا شیشه هستند، نوزادان پره‌ترم برای یادگیری تغذیه، نیاز به زمان دارند. این کار ممکن است روزها یا هفته‌ها بعد از تولد طول بکشد. نوزادان نارس تغذیه با پستان یا شیشه را زمانی آغاز می‌کند که تصور می‌شود کودک آماده است، که این کار توسط متخصصان مراقبت سلامت که از نوزاد مراقبت می‌کنند، پس از تولد نوزاد تعیین می‌شود. زمان بهینه شروع تغذیه دهانی چه در منابع علمی و چه در عمل مشخص نیست. یک ارزیابی فردی ویژه، جهت ارزیابی آمادگی فردی نوزاد برای شروع تغذیه با پستان یا شیشه طراحی شده که بهترین راه را برای ارتقای ثبات در شناسایی زمان ایمن برای شروع تغذیه نوزاد با پستان یا شیشه نشان می‌دهد.
ویژگی‌های مطالعه: هیچ مطالعه‌ای یافت نشد که معیارهای ورود به این مرور را داشته باشد.
نتایج کلیدی/نتیجه‌گیری: اگرچه در حال حاضر تعداد محدودی از ابزارهای ارزیابی برای تعیین آمادگی تغذیه وجود دارد، هیچ مطالعه‌ای یافت نشد که مزیت یا خطرات را در نوزاد نارس ارزیابی کند. به عنوان یک نتیجه، اینکه یک ابزار آمادگی تغذیه تا چه حد به متخصصان مراقبت سلامت در تصمیم‌گیری درباره زمان تغذیه با پستان یا شیشه در نوزاد نارس کمک خواهد کرد، معلوم نیست.
کیفیت شواهد: هیچ شواهدی یافت نشد.
در حال حاضر بدون وجود هیچ مطالعه‌ای که معیارهای ورود به این مرور را داشته باشد، هیچ شواهدی برای اطلاع‌رسانی اقدامات بالینی به صورت رسمی وجود ندارد. پژوهش‌هایی در زمینه به دست آوردن شواهد اساسی درباره کاربرد بالینی اجرای استفاده از ابزار برای ارزیابی آمادگی تغذیه در جمعیت نوزادان نارس مورد نیاز است.
یکی از چالش برانگیزترین نقاط عطف برای نوزادان پره‌ترم، کسب مهارت‌های تغذیه امن و کارآمد است. اکثر نوزادان سالم با مهارت‌های متناسب با مکیدن، بلعیدن و تنفس متولد می‌شوند. با این حال، این مورد شامل نوزادان پره‌ترمی که توسعه این مهارت در آنها به تدریج به صورت انتقال از تغذیه به کمک لوله به تغذیه دهانی است، نمی‌شود. توانایی انجام رفتار تغذیه دهانی در آنها وابسته به عوامل بسیاری است. پیچیدگی عوامل موثر بر آمادگی تغذیه باعث شده که برخی از محققان با استفاده از ارزیابی فردی، توانایی‌های یک نوزاد را بررسی کنند. تعداد محدودی از ابزارها توسعه یافته‌اند که هدف آنها نشان دادن آمادگی فردی نوزاد برای شروع تغذیه با پستان یا شیشه است.
تعیین تاثیرات استفاده از یک ابزار آمادگی تغذیه در مقایسه با عدم استفاده از ابزار یا ابزار دیگری بر پیامدهای زمان تا آغاز تغذیه کامل دهانی و مدت زمان بستری در بیمارستان.
ما از راهبرد جست‌وجوی استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین (Cochrane Neonatal Review group) برای جست‌وجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 1؛ 2016)؛ MEDLINE via PubMed (از 1966 تا 22 فوریه 2016)؛ EMBASE (از 1980 تا 22 فوریه 2016) و CINAHL (از 1982 تا 22 فوریه 2016) استفاده کردیم. هم‌چنین بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها، و فهرست منابع مقالات بازیابی شده را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده و کارآزمایی‌های شبه-تصادفی‌سازی جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی شده برای مقایسه ابزار رسمی با عدم استفاده از ابزار (عمل معمول) یا دیگر ابزارهای آمادگی تغذیه‌ای جهت ارزیابی آمادگی نوزاد نارس برای آغاز تغذیه دهانی.
از روش‌های استاندارد گروه نوزادان در کاکرین استفاده کردیم. دو نویسنده به‌طور مستقل از هم به غربالگری مطالعات جهت ورود پرداختند. هیچ مطالعه‌ای یافت نشد که معیارهای ورود ما را برای ورود به مرور داشته باشد.
هیچ مطالعه‌ای با معیارهای ورود مطابقت نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.