پیشینه: به طور کلی، کنترل درد را در طول بخیه زدن پوست پاره شده می‌توان با تزریق دارو به پوست (انفیلتراسیون (infiltration)) و بی‌حس کردن این منطقه به دست آورد. خود این تزریق ممکن است درد ایجاد کند، اما بی‌حس کننده‌های موضعی به طور مستقیم روی پوست استفاده می‌شوند و بی‌دردی را ایجاد می‌کنند. کوکائین یکی از اولین بی‌حس کننده‌های موضعی بود که با موفقیت به کار گرفته شد. نگرانی درباره عوارض جانبی کوکائین، سوء‌استفاده بالقوه از آن و بار (burden) اجرایی آن از نظر توزیع کنترل شده مواد آن، منجر به توسعه بی‌حس کننده‌های موضعی بدون کوکائین شده است. بی‌حس کننده‌های موضعی چند-گانه بدون کوکائین برای فراهم کردن بی‌حسی موثر برای ترمیم پارگی پوست، در نظر گرفته شدند.
ویژگی‌های مطالعه: شواهد تا دسامبر 2016 به‌روز است. در این مرور، ما 25 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را شامل 3278 شرکت‌کننده وارد کردیم. مطالعات، هم بزرگسالان و هم کودکان را انتخاب کردند. پانزده کارآزمایی از کارآزمایی‌های وارد شده، برای تعیین اثربخشی داروهای بی‌حس کننده موضعی، از شدت درد گزارش شده توسط خود شرکت‌کنندگان کارآزمایی استفاده کردند.
نتایج کلیدی: نتایج مطالعه نشان می‌دهد که بی‌حس کننده‌های موضعی که به طور مستقیم روی پوست به کار می‌روند، یک راه موثر و غیر-تهاجمی برای فراهم کردن کنترل درد در طول بخیه زدن یا دوختن پارگی پوست هستند. یافته‌های این مطالعه درباره اثربخشی بی‌حس کننده‌های موضعی فردی با طراحی مطالعه محدود شدند و داده‌های مربوط به تاثیر هر عامل موضعی، عمدتا از کارآزمایی‌های واحد به دست آمدند. محققان به دنبال استفاده از بی‌حس کننده‌های موضعی حاوی کوکائین یا بدون کوکائین، عوارض جانبی جدی گزارش نکردند. به طور کلی، اثربخشی گسترده قابل مقایسه بی‌حس کننده‌های موضعی بدون کوکائین برای ترمیم پارگی پوست، بررسی ضرورت انتخاب کوکائین را به عنوان جزئی از محلول‌های بی‌حس کننده موضعی به وجود می‌آورد. تعداد کمی از کارآزمایی‌ها در هر گروه مقایسه و طیف وسیعی از میزان پیامدها، پیشگیری از تجزیه‌وتحلیل کمّی (quantitative) و تجمعی داده‌ها را برای همه پیامدها به جز یک پیامد واحد درباره شدت درد، ارزیابی کردند.
مطالعات بیشتری در مورد مقایسه مستقیم اثربخشی فرمولاسیون‌های مختلف بی‌حس کننده‌های موضعی مورد نیاز هستند. مرور ما درباره کنترل درد هنگام ترمیم پارگی سطحی محدود شد و نتایج ما ممکن است قابل تعمیم به پارگی‌های عمیق‌تر یا پروسیجرهای پیچیده‌تر در پوست سالم نباشد. پژوهش بیشتری برای تقویت شواهد و غلبه بر ضعف مطالعات وارد شده مورد نیاز است.
کیفیت شواهد: با توجه به محدودیت‌های طراحی مطالعه، راه‌هایی که مطالعات انجام شده بودند (اجرا)، عدم-دقت نتایج و احتمال بالای گزارش داده‌های انتخابی، کیفیت کلی شواهد پائین بود. بسیاری از کارآزمایی‌هایی که بی‌حس کننده‌های موضعی و قابل جذب را مقایسه کردند، در معرض خطر سوگیری (bias) بالایی بودند، و این کار احتمالا تاثیرات اندازه‌گیری شده را متاثر می‌سازد.
دو مطالعه جدید منتشر شده را که از آخرین نسخه این مرور تهیه شده بود، یافتیم. ما این مطالعات را به مطالعاتی که قبلا انتخاب شدند اضافه کردیم و یک تجزیه‌وتحلیل به‌روز را انجام دادیم که منجر به نتیجه‌گیری‌های مشابه با آنچه که قبلا در مرور ارائه شده بود، شد.
اغلب تجزیه‌و‌تحلیل‌های توصیفی نشان می‌دهند که بی‌حس کننده‌های موضعی ممکن است روش‌های غیر-تهاجمی و موثری را با استفاده از بی‌حسی پیش از بخیه زدن پارگی پوست ارائه کنند. با توجه به در دسترس بودن سایر بی‌حس کننده‌های موضعی موثر و بدون کوکائین، ممکن است توجیه استفاده از بی‌حس کننده‌های موضعی مبتنی بر کوکائین سخت باشد. با این حال، با توجه به سیستم GRADE، با توجه به محدودیت‌هایی که در طراحی و اجرا، عدم-دقت نتایج و احتمال بالای سوگیری انتشار (گزارش انتخابی از داده‌ها) وجود داشت، کیفیت کلی شواهد پائین است. پیش از اینکه بتوان به نتیجه‌گیری‌های قطعی رسید، RCTهای خوب طراحی شده بیشتری با خطر پائین سوگیری مورد نیاز هستند.
بی‌حس کننده‌های موضعی لوکال، بی‌دردی موثری برای بیماران تحت پروسیجرهای سطحی متعدد، از جمله ترمیم پارگی پوستی فراهم می‌کنند. نیاز به کوکائین در فرمولاسیون بی‌حسی موضعی به دلیل نگرانی در مورد عوارض جانبی مورد سوال قرار گرفته است، بنابراین آماده‌سازی سری جدید از بی‌حس کننده‌های بدون کوکائین پیشرفت کرده است. این مرور ابتدا در سال 2011 منتشر و سپس در سال 2017 به‌روز شد.
ارزیابی اینکه کاربرد بی‌حس کننده موضعی غیر-تهاجمی، در ازای کاهش اثربخشی داروهای آنالژزیک، مزایایی ایجاد می‌کند یا خیر. مقایسه اثربخشی عوامل مختلف بی‌حس کننده‌های موضعی تک‌جزئی یا چند-جزئی برای ترمیم پارگی پوستی تعیین ضرورت بالینی استفاده موضعی از کوکائین استر بی‌هوشی.
برای به‌روز کردن این مرور، بانک‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 11؛ 2016)؛ Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL؛ از 2010 تا دسامبر 2016)، Embase (از 2010 تا دسامبر 2016) و MEDLINE (از 2010 تا دسامبر 2016). ما این جست‌وجو را بر اساس زبان یا نحوه انتشار محدود نکردیم. با تولید‌کنندگان، جوامع علمی بین‌المللی و پژوهشگران در این زمینه تماس گرفتیم. برای مجلات انتخاب شده ایمیل فرستادیم و متارجیستری از کارآزمایی‌های در حال انجام را مرور کردیم. برای نسخه قبلی این مرور، این بانک‌های اطلاعاتی را تا نوامبر 2010 جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کردیم که اثربخشی و ایمنی بی‌حس کننده‌های موضعی را در ترمیم پارگی پوست در شرکت‌کنندگان بزرگسال و کودک مورد بررسی قرار دادند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کیفیت کارآزمایی را ارزیابی و داده‌ها را استخراج کردند. در صورت لزوم، با نویسندگان این مطالعه برای کسب اطلاعات بیشتر تماس گرفتیم. اطلاعات مربوط به حوادث جانبی را از گزارش کارآزمایی‌ها جمع‌آوری کردیم. خطر روش‌شناسی سوگیری (bias) را برای هر مطالعه وارد شده ارزیابی کردیم، و رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) را برای ارزیابی کیفیت کلی شواهد به کار گرفتیم.
مرور به‌روز شده حاضر، 25 RCT را شامل 3278 شرکت‌کننده وارد کرده است. تعداد کم کارآزمایی‌ها در هر گروه مقایسه و ناهمگونی معیار پیامد، مانع تجزیه‌وتحلیل کمّی (quantitative) داده‌ها برای تمام داده‌ها، به جز پیامد شدت درد، شد. در دو مطالعه تجمعی، میانگین نمره مقیاس آنالوگ بصری خود-گزارش شده (VAS؛ از 0 تا 100 میلی‌متر) برای پریلوکائین-فنیل‌افرین (prilocaine-phenylephrine; PP) موضعی بالاتر از نمره میانگین VAS خود-گزارش شده (0 تا 100 میلی‌متر) برای تتراکائین-اپی‌نفرین-کوکائین (tetracaine-epinephrine-cocaine; TAC) موضعی با اختلاف 5.59 امتیاز بود (95% فاصله اطمینان (CI): 2.16 تا 13.35). به احتمال زیاد نتایج اغلب کارآزمایی‌هایی که بی‌حس کننده‌های نفوذ کننده و موضعی را مقایسه کردند، به دلیل خطر بالای سوگیری تحت تاثیر قرار گرفته بود. محققان دریافتند که چندین بی‌حس کننده موضعی بدون کوکائین، اثربخشی آنالژزیک موثری را فراهم کردند. با این حال، داده‌های مربوط به اثربخشی هر عامل موضعی عمدتا بر اساس مقایسه‌های تک‌جزئی در کارآزمایی‌های دارای خطر بالا یا نامشخص سوگیری هستند. سفت شدن و اریتماتوس (erythematous) محدود و خفیف پوست در یکی از 1042 شرکت‌کننده‌ای که در حال استفاده از TAC بود، رخ داد. محققان هیچ عوارض جدی میان هیچ یک از شرکت‌کنندگان تحت درمان با بی‌حس کننده‌های موضعی بدون کوکائین یا بر پایه کوکائین گزارش نکردند. با توجه به سیستم GRADE، با توجه به محدودیت‌های طراحی و اجرا، عدم-دقت در نتایج و به احتمال زیاد سوگیری انتشار (گزارش‌دهی انتخابی از داده‌ها)، کیفیت کلی شواهد پائین بود. پیش از اینکه بتوان به نتیجه‌گیری‌های قطعی رسید، RCTهای خوب طراحی شده بیشتری با خطر پائین سوگیری مورد نیاز هستند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.