اثربخشی مصرف مسدودکننده‌های کانال کلسیم (calcium channel blockers) پس از توقف انقباضات زایمان زودهنگام در کاهش خطر وقوع زایمان زودهنگام یا بهبود پیامدهای نوزادان ثابت نشده است.
نوزادانی که نارس به دنیا می‌آیند (پیش از هفته 37 بارداری) ممکن است زنده نمانند یا در صورت زنده ماندن با مشکلات طولانی‌مدت جدی روبه‌رو می‌شوند. زنانی که زایمان زودرس آنها با درمان توکولیتیک (tocolytic) (داروهایی که انقباضات رحمی را کاهش می‌دهند) متوقف شده است، همچنان در معرض خطر زایمان زودرس قرار دارند. پس از انجام درمان اولیه توکولیتیک برای توقف زایمان زودرس، ممکن است درمان توکولیتیک نگهدارنده برای پیشگیری از انقباضات زودهنگام بیشتر و زایمان زودرس تجویز شود. مسدودکننده‌های کانال کلسیم یکی از انواع درمان‌های توکولیتیک هستند که در تلاش برای پیشگیری از شروع انقباضات زودرس‌تر (نارس‌تر) مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
شش کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را در مجموع شامل 794 زن و نوزادانشان برای ورود به این مرور شناسایی کردیم. این کارآزمایی‌ها به‌طور کلی در معرض خطر متوسط سوگیری (bias) قرار داشتند. کارآزمایی‌ها، تفاوت‌هایی را میان درمان نگهدارنده با مسدودکننده کانال کلسیم و دارونما (placebo) یا عدم درمان در پیشگیری از بروز زایمان زودهنگام یا مرگ‌ومیر پری‌ناتال (مرگ‌ومیرهای جنینی یا نوزادی) نشان ندادند. هیچ‌یک از کارآزمایی‌ها شامل پیگیری نوزادان برای ارزیابی رشد در یک دوره طولانی‌‌مدت‌تر نبودند. احتمال طولانی‌تر شدن بارداری با درمان نگهدارنده با مسدودکننده کانال کلسیم (با دارویی به نام نیفدیپین (nifedipine)) نسبت به دارونما یا عدم درمان بیشتر بود، با این حال نوزادان این مادران بیشتر احتمال داشت برای مدت طولانی‌تری در بیمارستان بمانند. بر اساس مطالعات فعلی، هیچ شواهد قانع‌کننده‌ای را پیدا نکردیم که نشان دهد درمان نگهدارنده با مسدودکننده کانال کلسیم از وقوع زایمان زودهنگام زنان پس از تهدید به زایمان زودرس (threatened preterm labour) پیشگیری کرده یا پیامدها را برای نوزادان بهبود می‌بخشد.
بر اساس شواهد موجود فعلی، درمان نگهدارنده با مسدودکننده‌های کانال کلسیم پس از بروز تهدید به زایمان زودرس، باعث پیشگیری از وقوع زایمان زودهنگام یا بهبود پیامدهای مادر یا نوزاد نمی‌شود.
درمان نگهدارنده با مسدودکننده‌های کانال کلسیم (calcium channel blockers) یکی از انواع درمان‌های توکولیتیک (tocolytic) است که ممکن است پس از وقوع یک اپیزود تهدید به زایمان زودرس (threatened preterm labour) (و معمولا در دوز اولیه درمان توکولیتیک) در تلاش برای پیشگیری از شروع انقباضات زودهنگام (نارس) بیشتر استفاده شود.
ارزیابی تاثیرات مسدودکننده‌های کانال کلسیم به عنوان درمان نگهدارنده جهت پیشگیری از وقوع زایمان زودهنگام پس از تهدید به زایمان زودرس.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (31 می 2013) و فهرست منابع مطالعات بازیابی‌شده را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده درباره بررسی تاثیر مصرف مسدودکننده‌های کانال کلسیم به عنوان درمان نگهدارنده برای پیشگیری از وقوع زایمان زودهنگام پس از تهدید به زایمان زودرس، در مقایسه با دارونما (placebo) یا عدم درمان.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، به بررسی واجد شرایط بودن مطالعه، استخراج دادهها و ارزیابی خطر سوگیری (bias) در مطالعات واردشده پرداختند.
شش کارآزمایی را وارد این مرور کردیم که تعداد 794 زن و نوزادانشان را دربرگرفته و همگی تاثیر نیفدیپین (nifedipine) را به عنوان درمان نگهدارنده با مسدودکننده‌های کانال کلسیم ارزیابی کردند. این شش کارآزمایی به‌طور کلی در معرض خطر متوسط سوگیری (bias) قرار داشتند. هنگامی که درمان نگهدارنده با نیفدیپین با دارونما یا عدم درمان مقایسه شد، هیچ تفاوتی در میزان بروز زایمان زودهنگام (خطر نسبی (RR): 0.97؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.87 تا 1.09؛ پنج کارآزمایی، 681 زن)، زایمان طی 48 ساعت پس از درمان (RR: 0.46؛ 95% CI؛ 0.07 تا 3.00؛ دو کارآزمایی، 128 زن) یا مورتالیتی نوزادان (میانگین RR؛ 0.75؛ 95% CI؛ 0.05 تا 11.76؛ دو کارآزمایی، 133 نوزاد) مشاهده نشد. در یک کارآزمایی که داده‌هایی را برای این پیامد ارایه کرد، هیچ موردی از مرده‌زایی گزارش نشد. هیچ کارآزمایی‌ای پیگیری طولانی‌‌مدت‌تر نوزادان را گزارش نکرد.
احتمال طولانی‌تر شدن بارداری در زنانی که درمان نگهدارنده با نیفدیپین را دریافت کردند، به‌طور قابل توجهی بیشتر بود (تفاوت میانگین (MD): 5.35 روز؛ 95% CI؛ 0.49 تا 10.21؛ چهار کارآزمایی، 275 زن)؛ با این حال، هیچ تفاوتی میان گروه‌ها از نظر زایمان پیش از هفته 34 بارداری، زایمان پیش از هفته 28 بارداری، زایمان طی هفت روز پس از درمان، یا سن بارداری در بدو تولد مشاهده نشد. تفاوت معنی‌داری میان گروه‌های نیفدیپین و کنترل از نظر هیچ‌یک از موربیدیتی‌های ثانویه نوزادی گزارش‌شده، مشاهده نشد. به‌طور مشابه، هیچ تفاوت معنی‌داری در پیامدهای مربوط به استفاده از خدمات سلامت مشاهده نشد، به جز در یک کارآزمایی، که در آن نوزادانی که مادرانشان نیفدیپین دریافت کردند، به طور معنی‌داری احتمال بیشتری برای طولانی‌تر شدن مدت بستری در بیمارستان نسبت به نوزادانی داشتند که از مادرانی دریافت‌کننده دارونما متولد شدند (MD؛ 14.00 روز؛ 95% CI؛ 4.21 تا 23.79؛ 60 نوزاد).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.