شواهد روشنی برای حمایت از استفاده از هیدروکسی‌اوره همراه با رادیوتراپی برای سرطان دهانه رحم پیشرفته موضعی وجود ندارد.
سیتوتوکسیک خوراکی، هیدروکسی‌اوره، ممکن است در کنار رادیوتراپی برای درمان سرطان دهانه رحم تجویز شود. هشت کارآزمایی که درمان همزمان با هیدروکسی‌اوره و رادیوتراپی را با رادیوتراپی تنها مقایسه کردند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. آنها از کیفیت کافی برای تجمیع داده‌ها برخوردار نبودند. اگرچه چندین کارآزمایی بهبودی در بقای بیماران دریافت‌کننده هیدروکسی‌اوره را گزارش کردند، به دلیل مشکلات روش‌شناسی (methodology) مرتبط با کارآزمایی‌ها از جمله حجم نمونه کوچک، تعداد زیاد بیماران حذف‌شده از آنالیز و روش‌های مشکوک آنالیز مانند حذف مرگ‌های مرتبط با درمان، این نتیجه‌گیری غیرقابل اعتماد بود.
هیچ شواهدی را برای حمایت از استفاده از هیدروکسی‌اوره در کنار رادیوتراپی در درمان معمول سرطان دهانه رحم به دست نیاوردیم.
تعدادی از مطالعات تصادفی‌سازی شده نشان می‌دهند که هیدروکسی‌اوره در کنار رادیوتراپی باعث بهبود بقا در بیماران مبتلا به سرطان دهانه رحم (cervix cancer) پیشرفته موضعی می‌شود. به دنبال انتشار پنج کارآزمایی تصادفی‌سازی شده بزرگ در سال 1999 و 2000، شیمی‌درمانی و رادیوتراپی (chemoradiotherapy) همزمان به درمان استاندارد برای این بیماران تبدیل شده است. در دو مورد از مطالعات، هیدروکسی‌اوره (hydroxyurea) به بیماران در هر دو گروه کنترل و آزمایش داده شد. نقش دقیق این داروی سیتوتوکسیک خوراکی مشخص نیست.
ارزیابی اثربخشی (بقا (survival) و سمیّت) درمان همزمان با رادیوتراپی و هیدروکسی‌اوره در مقایسه با رادیوتراپی به تنهایی در درمان سرطان دهانه رحم پیشرفته موضعی.
موارد زیر را جست‌وجو کردیم:
پایگاه ثبت تخصصی گروه سرطان زنان در کاکرین
CENTRAL (کتابخانه کاکرین روی CD ROM، شماره 4، 2002)
MEDLINE (Silver Platter، از 1970 تا 2001)
EMBASE (از 1980 تا 2001)
CANCERLIT (از 1970 تا 2001)
PDQ (جست‌وجوی کارآزمایی‌های باز و بسته)
LILACS
متارجیستر ( کارآزمایی‌های در حال انجام)
جست‌وجوها محدود به زبان یا وضعیت انتشار نبودند.
برای کسب اطلاعات بیشتر با محققان اصلی کارآزمایی‌های مرتبط تماس گرفته شد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که درمان همزمان رادیوتراپی (± جراحی) و هیدروکسی‌اوره را در مقابل رادیوتراپی (± جراحی) برای سرطان دهانه رحم پیشرفته موضعی مقایسه کردند.
نویسندگان مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را برای ورود انتخاب و داده‌ها را استخراج کردند. بحث و تبادل نظر در مورد تمام جنبه‌های جمع‌آوری و آنالیز داده‌ها در فواصل زمانی معین بین همه نویسندگان صورت گرفت.
هفت مطالعه از 33 مطالعه مرتبط، مناسب ورود بودند. به دلیل حجم نمونه کوچک، تعداد زیاد بیماران خارج‌شده از درمان پس از تصادفی‌سازی و قوانین مشکوک برای سانسور، هیچ یک از کارآزمایی‌ها شواهد کافی را برای حمایت از استفاده از هیدروکسی‌اوره ارائه نکردند، به ویژه عدم ورود مرگ‌های مرتبط با درمان در آنالیز بقا. جزئیات آنالیز آماری، محدود و اغلب گیج‌کننده بودند، و به نظر می‌رسید متاآنالیز منجر به نتایج غیرقابل اعتماد و نامعتبر شدند. به نظر می‌رسید اکثر مطالعات، دوسو کور (double blind) و کنترل شده با دارونما باشند، اما هیچ کدام جزئیاتی را از محاسبات قدرت یا دلایل توقف ورود بیماران ارائه ندادند. فقط دو مطالعه بیش از 50 بیمار داشتند. بیماران در اکثر کارآزمایی‌ها به دلایل مرتبط با درمان از آنالیز حذف شدند؛ در یک مورد، کمتر از نیمی از افراد واردشده در آنالیز مورد استفاده قرار گرفتند، بقیه به دلیل پیشرفت تومور یا شرایط مرتبط با درمان، مانند سپتی‌سمی، بدتر شدن عملکرد کلیوی/کبدی، حذف شدند. در کارآزمایی دیگر از 20 بیمار در گروه هیدروکسی‌اوره، پنج نفر به دلیل عوارض مربوط به درمان جان خود را از دست دادند، اما گروه بقای پنج ساله، 94% معرفی شدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.