سوال مطالعه مروری: آیا سیاست ترخیص زودهنگام نوزادان نارس پایدار با حمایت از تغذیه آنها با گاواژ در منزل در مقایسه با سیاست ترخیص چنین نوزادانی در زمانی که به روش‌های تغذیه مکیدنی کامل رسیده باشند، منجر به بهبود تغذیه، رشد و دیگر پیامدهای بالینی آنها می‌شود؟
پیشینه: نوزادانی که نارس متولد می‌شوند (پیش از 37 هفتگی) معمولا تا زمانی که نتوانند تمام تغذیه خود را از راه مکیدن به دست آورند، از بیمارستان مرخص نمی‌شوند. ترخیص زودهنگام نوزادانی که پایدار هستند اما همچنان به تغذیه از راه گاواژ (لوله) نیاز دارند، می‌تواند خانواده‌ها را زودتر متحد کرده و هزینه‌ها را کاهش دهد. این نوزادان می‌توانند به تدریج با حمایت حرفه‌ای به روش‌های تغذیه مکیدنی در منزل دست یابند. با این حال، این عمل می‌تواند باری را برای خانواده ایجاد کند و ممکن است عوارض را در طول انتقال از تغذیه لوله‌ای افزایش دهد.
ویژگی‌های مطالعه: داده‌های یک کارآزمایی شبه-تصادفی‌سازی شده با 88 نوزاد از 75 خانواده در مرور گنجانده شدند.
نتایج کلیدی: میانگین دوره بستری نوزادان در برنامه ترخیص زودهنگام با تغذیه از راه گاواژ در منزل تقریبا نه روز کمتر از نوزادان گروه کنترل بود. همچنین نوزادانی که در برنامه ترخیص زودهنگام بودند، در مقایسه با نوزادان گروه کنترل در مدت زمان مشابه در بیمارستان، خطر کمتری در ابتلا به عفونت بالینی در طول دوره تغذیه با گاواژ در منزل داشتند. تفاوت معنی‌داری میان گروه‌ها در مدت و میزان تغذیه با شیر مادر، افزایش وزن، بستری مجدد در 12 ماه اول پس از ترخیص از برنامه گاواژ در منزل یا از بیمارستان، نمرات منعکس‌کننده رضایت والدین یا استفاده از خدمات سلامت مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری‌ها: شواهدی در مورد تاثیرات ترخیص زودهنگام برای نوزادان نارس که پایدار هستند اما همچنان به تغذیه با گاواژ (لوله) نیاز دارند، مورد نیاز است.
شواهد تجربی در مورد مزایا و خطرات ترخیص زودهنگام نوزادان نارس از بیمارستان همراه با تغذیه با گاواژ در منزل در مقایسه با ترخیص پس از رسیدن به روش‌های تغذیه مکیدنی، به نتایج یک کارآزمایی شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده کوچک محدود شده است. پیش از ارائه توصیه‌های عملی، انجام کارآزمایی‌هایی با کیفیت بالا با تخصیص پنهان‌سازی، پیگیری کامل همه نوزادان تصادفی‌سازی شده و حجم نمونه کافی مورد نیاز است.
ترخیص زودهنگام نوزادان نارس پایدار که هنوز به تغذیه از راه گاواژ نیاز دارند، مزایایی را ارائه می‌دهد که خانواده‌ها را زودتر متحد کرده و در مقایسه با ترخیص در زمانی که نوزاد به روش‌های تغذیه مکیدنی کامل دست یافته، هزینه‌های مراقبت‌های سلامت و خانواده را کاهش می‌دهد. معایب بالقوه ترخیص زودهنگام شامل افزایش بار (burden) مراقبت برای خانواده و خطر بروز عوارض مربوط به تغذیه با گاواژ است.
تعیین تاثیرات سیاست ترخیص زودهنگام نوزادان نارس پایدار همراه با حمایت از تغذیه با گاواژ در منزل در مقایسه با سیاست ترخیص چنین نوزادانی در زمانی که به روش‌های تغذیه مکیدنی کامل رسیده‌اند.
با انجام آنالیزهای زیرگروه، خواستیم تعیین کنیم که پیامدهای بی‌خطری (safety) و اثربخشی مداخله بر اساس نوع حمایت دریافتی (ویزیت سرپایی در مقابل حمایت در منزل) یا بر اساس بلوغ نوزادان ترخیص شده (سن بارداری ≤ 28 هفته هنگام تولد یا وزن هنگام تولد ≤ 1000 گرم) تغییر می‌کند یا خیر.
از استراتژی جست‌وجوی استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین، همراه با جست‌وجو در پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 3؛ 2015)؛ Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL؛ 1982 تا مارچ 2015)، EMBASE (1980 تا مارچ 2015) و MEDLINE (1950 تا مارچ 2015) استفاده کردیم. هیچ کارآزمایی جدیدی را نیافتیم.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی شده را با حضور نوزادانی که در < 37 هفته متولد شده و نیازی به تغذیه داخل وریدی در زمان ترخیص نداشتند، وارد کردیم. کارآزمایی‌ها می‌بایست به مقایسه ترخیص زودهنگام همراه با تغذیه از راه گاواژ و دریافت حمایت مراقبت‌های سلامت در مقابل ترخیص دیرتر تا زمانی که تغذیه کامل از طریق مکیدن به دست آید، می‌پرداختند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کرده و داده‌ها را استخراج کردند. برای دستیابی به اطلاعات بیشتر، با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم. تجزیهوتحلیل داده‌ها بر اساس استانداردهای گروه مرور نوزادان در کاکرین به اجرا درآمد.
داده‌های مرور را از یک کارآزمایی شبه-تصادفی‌سازی شده با 88 نوزاد از 75 خانواده وارد کردیم. میانگین دوره بستری نوزادان در بیمارستان در برنامه ترخیص زودهنگام همراه با تغذیه با گاواژ در منزل، نسبت به نوزادان در گروه کنترل، 9.3 روز کوتاه‌تر (تفاوت میانگین (MD): 9.3-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 18.49- تا 0.11-) بود. نوزادانی که در برنامه ترخیص زودهنگام بودند نیز در مقایسه با نوزادانی که در گروه کنترل، آن دوره را در بیمارستان سپری کردند، خطر کمتری برای ابتلا به عفونت بالینی در طول دوره گاواژ در منزل داشتند (خطر نسبی (RR): 0.35؛ 95% CI؛ 0.17 تا 0.69). تفاوت معنی‌داری میان گروه‌ها در طول دوره و میزان تغذیه با شیر مادر، افزایش وزن، بستری مجدد در 12 ماه اول پس از ترخیص از برنامه گاواژ در منزل یا از بیمارستان، نمرات منعکس‌کننده رضایت والدین یا استفاده از خدمات سلامت کلی مشاهده نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.