صدمات یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر و ناتوانی در سراسر جهان است. این وضعیت منجر به از دست دادن زودهنگام حیات برای بسیاری از جوانان و هزینه‌های بالای مراقبت‌های پزشکی دائمی میان بازماندگان می‌شود. اعتقاد بر این است که آموزش حمایت پیشرفته از حیات (ALS) برای پرسنل آمبولانس با تاکید بر تروما به کاهش تعداد موارد مرگ‌ومیر ناشی از جراحت در کشورهای عمدتا پُردرآمد که این خدمات در دسترس است، کمک کرده است. ارائه خدمات ALS نیز برای کشورهایی با سطح درآمد پائین و متوسط تطبیق داده می‌شوند. این مرور از کارآزمایی‌ها نشان داد که هیچ شواهدی وجود ندارد که آموزش ALS برای پرسنل آمبولانس، پیامدها را برای افراد آسیب‌دیده بهبود می‌بخشد.
شواهد نشان می‌دهد که ارائه آموزش حمایت پیشرفته از حیات برای پرسنل آمبولانس هیچ فایده‌ای برای پیامدهای بیمار ندارد.
بار (burden) جهانی صدمات، به ویژه در کشورهایی با سطح درآمد پائین و متوسط (LMIC)، رو به افزایش است. برای حل این معضل، مدل‌های مراقبت از تروما که ابتدا در کشورهایی با درآمد بالا توسعه داده شدند، در شرایط LMIC به کار گرفته می‌شوند. به‌طور خاص، پرسنل آمبولانس در LMICها تحت آموزش حمایت پیشرفته از حیات (advanced life support; ALS)، به عنوان یک استراتژی برای بهبود پیامدهای قربانیان تروما، قرار می‌گیرند. با این حال، در مورد اثربخشی این مداخله خدمات سلامت اختلاف نظر وجود دارد و شواهد هنوز به‌طور دقیق ارزیابی نشده‌اند.
کمّی کردن تاثیر پرسنل آمبولانس آموزش‌دیده در زمینه ALS در مقابل پرسنل بدون آموزش ALS بر کاهش مورتالیتی و موربیدیتی در بیماران تروما.
جست‌وجو برای یافتن مطالعات، در 16 می 2014 انجام شد. پایگاه ثبت تخصصی گروه آسیب‌ها و صدمات در کاکرین، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ کتابخانه کاکرین )، Ovid MEDLINE(R)؛ Ovid MEDLINE(R) In-Process & Other Non-Indexed Citations؛ Ovid MEDLINE(R) Daily and Ovid OLDMEDLINE(R)؛ Embase Classic + Embase (Ovid)؛ CINAHL Plus (EBSCO)؛ PubMed؛ ISI WOS (SCI-EXPANDED, SSCI, CPCI-S & CPSI-SSH)؛ را جست‌وجو کرده و فهرست منابع را غربالگری کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده، کارآزمایی‌های کنترل شده و مطالعات غیر تصادفی‌سازی شده، شامل مطالعات قبل-و-بعد (before-and-after) و مطالعات سری‌های زمانی منقطع (interrupted time series)، که به مقایسه تاثیر پرسنل آمبولانس آموزش‌دیده در زمینه ALS در مقابل پرسنل بدون آموزش ALS بر کاهش مورتالیتی و موربیدیتی بیماران ترومایی پرداختند.
دو نویسنده مرور، گزارش‌های مطالعه را بر اساس معیارهای ورود ارزیابی کرده، و داده‌ها را استخراج کردند.
یک کارآزمایی کنترل شده قبل-و-بعد، یک مطالعه کنترل نشده قبل-و-بعد، و یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را پیدا کردیم که معیارهای ورود را داشتند. هیچ کدام شواهدی را برای حمایت از آموزش در زمینه ALS برای پرسنل پیش بیمارستانی نشان ندادند. در مطالعه کنترل نشده قبل-و-بعد، انجام آنالیز زیر گروه «priori» افزایش مورتالیتی را میان بیمارانی نشان داد که نمره Glasgow Coma Scale کمتر از نه داشته و مراقبت را از پرسنل آمبولانس آموزش‌دیده در زمینه ALS دریافت کردند. علاوه بر این، هنگامی که نمره ترومای پیش بیمارستانی در تحلیل رگرسیون لجستیک در نظر گرفته شد، مورتالیتی در بیمارانی که از پرسنل آموزش‌دیده در زمینه ALS مراقبت دریافت کردند، به‌طور قابل‌توجهی افزایش یافت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.