دوازده کارآزمایی، شامل 1227 زن در معرض خطر زایمان زودرس، داده‌هایی را به این مرور به‌روز شده ارائه کردند. کیفیت روش‌شناسی (methodology) کارآزمایی‌ها متفاوت بود؛ کارآزمایی‌هایی که عوامل تولیدکننده نیتریک اکسید را با دیگر انواع توکولیتیک‌ها مقایسه ‌کردند، کورسازی نشده بودند و این امر ممکن است بر یافته‌ها تاثیر داشته باشد.

سه مطالعه عوامل تولیدکننده نیتریک اکسید (گلیسریل تری‌نیترات (glyceryl trinitrate; GTN)) را با دارونما (placebo) مقایسه کردند. شواهد قابل توجهی در دست نبود مبنی بر اینکه عوامل تولیدکننده نیتریک اکسید بارداری را بیش از 48 ساعت طولانی کردند (متوسط ​​خطر نسبی (RR): 1.19؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.74 تا 1.90، دو مطالعه، 186 زن)، و اگرچه برای اکثر عوارض جانبی تفاوت معنی‌داری میان گروه‌ها دیده نشد، زنان در گروه درمان فعال در یک مطالعه در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به سردرد قرار داشتند. برای پیامدهای نوزادی، شواهد قابل توجهی وجود نداشت مبنی بر اینکه عوامل تولیدکننده نیتریک اکسید خطر مرگ‌ومیر نوزادی یا عوارض جدی را کاهش می‌دهند (مرده‌زایی؛ RR: 0.36؛ 95% CI؛ 0.01 تا 8.59، یک مطالعه، 153 نوزاد؛ سلامت نوزادان؛ RR: 0.43؛ 95% CI؛ 0.06 تا 2.89، دو مطالعه، 186 نوزاد). یک مطالعه، با استفاده از یک پیامد ترکیبی، کاهش خطر پیامدهای نامطلوب جدی را برای نوزادان در گروه GTN گزارش کرد که به اهمیت آماری نزدیک شد (RR: 0.29؛ 95% CI؛ 0.08 تا 1.00، 153 نوزاد). به‌طور کلی، این مطالعات برای شناسایی تفاوت‌های میان گروه‌ها برای اکثر پیامدها، ضعیف بودند.

هنگامی که عوامل تولیدکننده نیتریک اکسید با دیگر داروهای توکولیتیک مقایسه شدند، هیچ شواهد قابل توجهی به دست نیامد مبنی بر اینکه عوامل تولیدکننده نیتریک اکسید بهتر از دیگر توکولیتیک‌ها (بتامیمتیک‌ها، سولفات منیزیم، مسدودکننده کانال کلسیم یا ترکیبی از توکولیتیک‌ها) از نظر طولانی شدن دوره بارداری عمل کردند، اگرچه عوامل تولیدکننده نیتریک اکسید با کاهش اکثر عوارض جانبی، به غیر از سردرد، همراه بودند. تفاوت معنی‌داری میان گروه‌ها از نظر پیامدهای عوارض و مرگ‌ومیر نوزادان وجود نداشت.