این به‌روزرسانی، شواهد 2641 شرکت‌کننده را در 20 کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده، دوسو-کور، کنترل‌شده با دارونما از اکسی‌کدون، با یا بدون پاراستامول، در بزرگسالان مبتلا به درد حاد متوسط تا شدید پس از جراحی ارزیابی کرد. اکسی‌کدون خوراکی 10 میلی‌گرم به همراه 650 میلی‌گرم پاراستامول وضعیت بی‌دردی موثری را ارائه داد. حدود نیمی از افرادی که تحت درمان قرار گرفتند، به حداقل نیمی از تسکین درد طی 4 تا 6 ساعت دست یافتند، و اثرات آن تا 10 ساعت ادامه داشت. دوزهای بالاتر تاثیر بیشتری داشت. عوارض جانبی مرتبط (عمدتا تهوع، استفراغ، سرگیجه و خواب‌آلودگی) با اکسی‌کدون یا اکسی‌کدون به اضافه پاراستامول بیشتر از دارونما بود، اما این نوع مطالعات برای بررسی اثرات جانبی، کاربرد محدودی دارند. اطلاعات محدود در مورد اکسی‌کدون نشان می‌دهد که این دارو در دوزهای بیشتر از 5 میلی‌گرم اثر ضد-دردی ایجاد کرده، و افزودن پاراستامول آن را موثرتر می‌کند.
تک-دوز اکسی‌کدون یک مسکّن موثر در تسکین درد حاد پس از جراحی در دوزهای بیش از 5 میلی‌گرم است؛ اکسی‌کدون دو تا سه برابر قوی‌تر از کدئین ظاهر می‌شود. زمانی که با پاراستامول ترکیب شود، اثربخشی آن افزایش می‌یابد. اکسی‌کدون 10 میلی‌گرم به همراه 650 میلی‌گرم پاراستامول، بی‌دردی خوبی را برای نیمی از افرادی که با آنها تحت درمان قرار می‌گیرند، در مقایسه با داروهای غیر-استروئیدی ضد-التهابی رایج، با مزایای طولانی‌تر اثر، ایجاد می‌کند.
اکسی‌کدون (oxycodone) یک آگونیست قوی اوپیوئید است که برای درمان درد شدید استفاده می‌شود. این دارو معمولا با آنالژزیک‌های خفیف‌تری مانند پاراستامول ترکیب می‌شود. این مرور، مطالعه قبلی را به‌روز می‌کند که بر اساس داده‌های محدودی نتیجه‌گیری کرد، همه دوزهای اکسی‌کدون بیش از 5 میلی‌گرم، با یا بدون پاراستامول (paracetamol)، باعث ایجاد بی‌دردی در درد پس از جراحی می‌شوند، اما با افزایش بروز عوارض جانبی در مقایسه با دارونما (placebo) همراه است. مطالعات جدید بیشتر، تخمین‌های قابل اعتمادتری را از اثربخشی و آسیب مداخله ارائه می‌دهند.
ارزیابی اثربخشی، مدت اثر، و عوارض جانبی مرتبط با تک-دوز اکسی‌کدون خوراکی، با یا بدون پاراستامول، در مدیریت درمانی درد حاد پس از جراحی در بزرگسالان.
در می 2009، به جست‌وجو در Cochrane CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ و بانک اطلاعاتی تسکین درد آکسفورد (Oxford Pain Relief Database) پرداختیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده، دوسو-کور و کنترل شده با دارونما از تجویز تک-دوز اکسی‌کدون خوراکی، با یا بدون پاراستامول، در بزرگسالان مبتلا به درد حاد متوسط تا شدید پس از جراحی.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم ارزیابی کیفیت کارآزمایی و استخراج داده‌ها را انجام دادند. داده‌های تسکین درد یا شدت درد استخراج شده و به پیامد دو-حالتی تعداد شرکت‌کنندگان با حداقل 50% تسکین درد طی 4 تا 6 ساعت تبدیل شد، که از آن نسبت خطر (relative risk) و تعداد افراد مورد نیاز برای درمان برای رسیدن به یک منفعت (NNT) محاسبه شدند. تعداد شرکت‌کنندگانی که در بازه‌های زمانی مشخص دوباره دارو دریافت کردند، و زمان سپری شده تا استفاده از داروهای نجات، به‌عنوان معیارهای بیشتری از اثربخشی درمان در نظر گرفته شدند. اطلاعاتی را در مورد عوارض جانبی و تعداد موارد خروج از مطالعه گردآوری کردیم.
این مرور به‌روز شده شامل 20 مطالعه، با 2641 شرکت‌کننده، بود. برای اکسی‌کدون 15 میلی‌گرم به‌تنهایی در مقایسه با دارونما، NNT برای حداقل 50% تسکین درد برابر با 4.6 بود (95% فاصله اطمینان: 2.9 تا 11). برای اکسی‌کدون 10 میلی‌گرم به اضافه 650 میلی‌گرم پاراستامول، NNT معادل 2.7 (2.4 تا 3.1) به دست آمد. دوز-پاسخ برای این پیامد با درمان ترکیبی نشان داده شد. مدت اثر با اکسی‌کدون 10 میلی‌گرم به اضافه 650 میلی‌گرم پاراستامول، 10 ساعت و با نصف آن 4 ساعت بود. تعداد کمتری از شرکت‌کنندگان در دوز بالاتر به داروی نجات در مدت 6 ساعت نیاز پیدا کردند. عوارض جانبی بیشتر با درمان ترکیبی رخ داد تا دارونما، اما عموما با شدت خفیف تا متوسط توصیف شده و به ندرت منجر به خروج بیماران از مطالعه شد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.