تعداد 31 کارآزمایی (5430 شرکت‌کننده) را وارد این مرور کردیم که کیفیت شواهد آنها از سطح بالا تا متوسط ​​متغیر بود.

شواهدی با کیفیت بالای وجود دارد که نشان می‌دهد بوپرنورفین نسبت به دارونما در حفظ و نگهداری (retention) شرکت‌کنندگان در درمان در تمام دوزهای مورد بررسی برتری داشت. به‌طور خاص، بوپرنورفین شرکت‌کنندگان را بهتر از دارونما تحت درمان نگه داشت: در دوزهای پائین (2 تا 6 میلی‌گرم)، 5 مطالعه، 1131 شرکت‌کننده، خطر نسبی (RR): 1.50؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.19 تا 1.88؛ در دوزهای متوسط ​​(7 تا 15 میلی‌گرم)، 4 مطالعه، 887 شرکت‌کننده، RR: 1.74؛ 95% CI؛ 1.06 تا 2.87؛ و در دوزهای بالا (16 میلی‌گرم و بالاتر)، 5 مطالعه، 1001 شرکت‌کننده، RR: 1.82؛ 95% CI؛ 1.15 تا 2.90. با این حال، شواهدی با کیفیت متوسط ​​وجود دارد که فقط بوپرنورفین با دوز بالا (16 میلی‌گرم و بالاتر) در سرکوب مصرف غیرقانونی اوپیوئید که با آنالیز ادراری در کارآزمایی‌ها اندازه‌گیری شد، موثرتر از دارونما بود، 3 مطالعه، 729 شرکت‌کننده، تفاوت میانگین استانداردشده (SMD): 1.17-؛ 95% CI؛ 1.85- تا 0.49-، قابل ذکر است که بوپرنورفین با دوز پائین (2 مطالعه، 487 شرکت‌کننده، SMD: 0.10؛ 95% CI؛ 0.80- تا 1.01)، و دوز متوسط (2 مطالعه، 463 شرکت‌کننده، SMD: -0.08؛ 95% CI؛ 0.78- تا 0.62) مصرف غیرقانونی اوپیوئید را که با آنالیز ادراری اندازه‌گیری شد، بهتر از دارونما سرکوب نکرد.

شواهدی با کیفیت بالا وجود دارد که بوپرنورفین در دوزهای انعطاف‌پذیر تعدیل‌شده بر اساس نیاز شرکت‌کننده، کمتر از متادون در حفظ شرکت‌کنندگان موثر بود، 5 مطالعه، 788 شرکت‌کننده، RR: 0.83؛ 95% CI؛ 0.72 تا 0.95. برای افرادی که در درمان باقی ماندند، هیچ تفاوتی در سرکوب مصرف اوپیوئید که با آنالیز ادراری اندازه‌گیری شد، 8 مطالعه، 1027 شرکت‌کننده، SMD: -0.11؛ 95% CI؛ 0.23- تا 0.02 یا به صورت خود-گزارشی ارائه شد، 4 مطالعه، 501 شرکت‌کننده، SMD: -0.11؛ 95% CI؛ 0.28- تا 0.07، با شواهد با کیفیت متوسط، مشاهده نشد.

هم‌سو و سازگار با نتایج به دست آمده از مطالعات با دوز انعطاف‌پذیر، در مطالعات با دوز ثابت پائین، متادون (40 میلی‌گرم و کمتر) نسبت به بوپرنورفین با دوز پائین (2 تا 6 میلی‌گرم) احتمال بیشتری داشت که شرکت‌کنندگان را تحت درمان نگه دارد (3 مطالعه، 253 شرکت‌کننده، RR: 0.67؛ 95% CI؛ 0.52 تا 0.87). با این حال، نتایج متفاوتی را در دوز متوسط ​​و دوز بالا یافتیم: هیچ تفاوتی میان ​​بوپرنورفین با دوز متوسط (7 تا 15 میلی‌گرم) و متادون با دوز متوسط ​​(40 تا 85 میلی‌گرم) در حفظ و نگهداری شرکت‏‌کنندگان روی درمان (7 مطالعه، 780 شرکت‌کننده، RR: 0.87؛ 95% CI؛ 0.69 تا 1.10) یا در سرکوب مصرف غیرقانونی اوپیوئید که با آزمایش ادرار اندازه‌گیری شد (4 مطالعه، 476 شرکت‌کننده، SMD: 0.25؛ 95% CI؛ 0.08- تا 0.58) یا بر اساس گزارش خود شرکت‏‌کنندگان از مصرف غیرقانونی اوپیوئید (2 مطالعه، 174 شرکت‌کننده، SMD: -0.82؛ 95% CI؛ 1.83- تا 0.19) وجود نداشت. به‌طور مشابه، میان بوپرنورفین با دوز بالا (16 میلی‌گرم و بالاتر) و متادون با دوز بالا (85 میلی‌گرم و بالاتر) تفاوتی در حفظ و نگهداری شرکت‏‌کنندگان روی درمان (RR: 0.79؛ 95% CI؛ 0.20 تا 3.16) یا سرکوب مصرف هروئین بر اساس گزارش خود شرکت‏‌کنندگان (SMD: -0.73؛ 95% CI؛ 1.08- تا 0.37-) وجود نداشت (1 مطالعه، 134 شرکت‌کننده).

تعداد کمی از مطالعات عوارض جانبی را گزارش کردند؛ دو مطالعه عوارض جانبی را از نظر آماری مقایسه کردند و هیچ تفاوتی را میان متادون و بوپرنورفین نیافتند، به جز یک نتیجه واحد که نشان‌دهنده تسکین‌بخشی بیشتر بین مصرف‌کنندگان متادون بود.