عنوان مبسوط: درمان با سورفاکتانت، در نوزادانی که مکونیوم را حین تولد یا در حوالی زمان آن وارد ریه‌های خود می‌کنند
سوال مطالعه مروری: آیا مصرف سورفاکتانت (surfactant) عملکرد ریه را بهبود بخشیده و منجر به پیامدهای بالینی بهتر در نوزادان ترم یا نزدیک ترم می‌شود که هنگام تولد یا حوالی زمان آن، مکونیوم را استنشاق کرده‌اند؟
پیشینه: ریه‌های نوزادان تازه متولد شده، ممکن است توسط سندرم آسپیراسیون مکونیوم آسیب بینند. سندرم آسپیراسیون مكونیوم، هنگامی ایجاد می‌شود كه یک نوزاد تحت استرس، در حالی كه هنوز در داخل رحم قرار دارد، حرکت روده را پشت سر گذاشته و مقداری از این ماده را به داخل ریه‌ها تنفس می‌كند. سورفاکتانت ریوی، ترکیبی پیچیده از مواد شیمیایی که سطح داخلی ریه را می‌پوشاند، ممکن است در نوزادانی که آسپیراسیون مکونیوم دارند، تغییر یافته یا غیرفعال شود. چنین بنظر می‌رسد که درمان با سورفاکتانت اضافی، ممکن است به رفع این آسیب کمک کند.
ویژگی‌های مطالعه: 4 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده، با حضور 326 نوزاد، معیارهای ورود را به مطالعه داشتند.
نتایج: در این مرور کارآزمایی‌ها، مشخص شد که سورفاکتانت می‌تواند از وخامت مشکلات تنفسی پیشگیری کند و نیاز به درمان بای‌پس قلبی‌ریوی را در برخی از نوزادان مبتلا به سندرم آسپیراسیون مکونیوم کاهش دهد.
در نوزادان مبتلا به MAS، تجویز سورفاکتانت ممکن است شدت بیماری تنفسی را کاهش داده و تعداد نوزادان مبتلا به نارسایی پیشرونده تنفسی را که نیاز به حمایت با ECMO دارند، کم کنند. اثربخشی نسبی درمان با سورفاکتانت در مقایسه با، یا در ترکیب با سایر روش‌های درمانی از جمله نیتریک اکسید استنشاقی، ونتیلاسیون مایع ، لاواژ سورفاکتانت و ونتیلاسیون با فرکانس بالا، نیاز به بررسی و آزمون دارند.
درمان جایگزینی با سورفاکتانت (surfactant)، فواید اثبات شده‌ای را در پیشگیری و درمان سندرم دیسترس تنفسی نوزادان (RDS) نشان داده است. کمبود سورفاکتانت یا اختلال عملکرد سورفاکتانت، ممکن است در گروه گسترده‌تری از اختلالات، از جمله سندرم آسپیراسیون مکونیوم (MAS)، منجر به نارسایی تنفسی شود.
ارزیابی تاثیر تجویز سورفاکتانت در درمان نوزادان ترم و پره‌ترم دیرهنگام مبتلا به سندرم آسپیراسیون مکونیوم.
ما The Cochrane Library (شماره 4، 2006)، MEDLINE و EMBASE (1985 تا دسامبر 2006)، مرورهای قبلی شامل منابع متقابل، چکیده‌ها، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها و سمپوزیوم‌ها، اطلاع‌رسانی‌های تخصصی و جست‌وجوی دستی نشریات را بدون در نظر گرفتن محدودیت زبانی، جست‌وجو کردیم. ما برای به‌دست آوردن اطلاعات اضافی با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.
در نوامبر 2014، یک جست‌وجو را برای به‌روزرسانی انجام دادیم و سایت‌های زیر را برای یافتن کارآزمایی‌های در حال انجام یا تازه به اتمام رسیده، جست‌وجو کردیم: www.clinicaltrials.gov؛ www.contrelled-trials.com؛ و www.who.int/ictrp.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای که به ارزیابی تاثیر تجویز سورفاکتانت در درمان نوزادان ترم و پره‌ترم دیرهنگام مبتلا به سندرم آسپیراسیون مکونیوم پرداختند، در این تجزیهوتحلیل گنجانده شدند.
ما اطلاعات را در مورد پیامدهای بالینی، شامل مرگ‌ومیر، درمان با اکسیژناسیون غشایی برون‌پیکری (ECMO)، پنوموتوراکس، طول مدت زمان استفاده از ونتیلاسیون کمکی، طول مدت زمان استفاده از اکسیژن مکمل، هموراژی داخل بطنی (هر درجه‌ای و هر شدتی از IVH) و بیماری مزمن ریه، استخراج کردیم. ما به جمع‌آوری داده‌ها و تجزیهوتحلیل آنها بر اساس روش‌های استاندارد گروه مرور نوزادان در کاکرین (Cochrane Neonatal Review Group) پرداختیم.
4 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده، معیارهای ورود ما را داشتند. متاآنالیز 4 کارآزمایی (326 نوزاد)، هیچ تاثیر معنی‌داری را از نظر آماری بر مرگ‌ومیر نشان نداد [خطر نسبی (RR) معمول: 0.98؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.41 تا 2.39؛ تفاوت خطر (RD) معمول: 0.00-؛ 95% CI؛ 0.05- تا 0.05]. ناهمگونی برای این پیامد وجود نداشت (I² = 0%؛ هم برای RR و هم برای RD). خطر نیاز به درمان با اکسیژناسیون غشایی برون‌پیکری، در یک متاآنالیز متشکل از دو کارآزمایی، به میزان قابل‌توجهی کاهش یافت (208 = n)؛ [RR معمول: 0.64؛ 95% CI؛ 0.46 تا 0.91؛ RD معمول: 0.17-؛ 95% CI؛ 0.30- تا 0.40-؛ تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک پیامد مثبت اضافی (NNTB): 6؛ 95% CI؛ 3 تا 25]. ناهمگونی برای RR وجود نداشت (I² = 0%)، اما ناهمگونی متوسط برای RD ذکر شد (I² = 50%). یک کارآزمایی (n = 40) کاهش معنی‌داری را از نظر آماری در طول مدت اقامت در بیمارستان گزارش کرد (تفاوت میانگین (MD): 8 روز؛ 95% CI؛ 14- تا 3- روز؛ آزمون برای ناهمگونی قابل‌اجرا نبود). در سایر پیامدهای مطالعه شده، هیچ کاهش معنی‌داری از نظر آماری مشاهده نشد (طول مدت زمان استفاده از ونتیلاسیون کمکی، طول مدت استفاده از اکسیژن مکمل، پنوموتوراکس، آمفیزم بافت بینابینی ریه، نشت هوا، بیماری مزمن ریه، نیاز به استفاده از اکسیژن در زمان ترخیص یا هموراژی داخل بطنی).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.