بی‌اختیاری ادرار (urinary incontinence) به معنای از دست دادن غیرارادی ادرار است. انواع رایج آن بی‌اختیاری استرسی و فوری (stress and urge) هستند. دستگاه‌های مکانیکی از پلاستیک یا مواد دیگر ساخته می‌شوند. آنها در مجرای ادراری یا واژن قرار می‌گیرند تا نشت ادرار را متوقف یا کنترل کنند. این مرور از کارآزمایی‌ها نشان داد که استفاده از دستگاه‌های مکانیکی ممکن است بهتر از عدم درمان باشند، اما شواهد ضعیف هستند. برای توصیه به استفاده از نوع خاصی از دستگاه یا نشان دادن اینکه دستگاه‌های مکانیکی بهتر از دیگر اشکال درمان مانند تمرین عضلات کف لگن، هستند یا خیر، شواهد کافی وجود نداشت.
جایگاه دستگاه‌های مکانیکی در مدیریت بی‌اختیاری ادرار همچنان مورد سوال است. در حال حاضر شواهد اندکی از کارآزمایی‌های کنترل‌شده برای قضاوت در مورد اینکه استفاده از آنها بهتر از عدم درمان است یا خیر، وجود دارد، و انجام کارآزمایی‌های بزرگی که به خوبی انجام شوند، برای شفاف‌سازی در این زمینه مورد نیاز است. همچنین شواهد کافی به نفع یک دستگاه نسبت به دستگاه دیگر وجود نداشت و شواهد کمی برای مقایسه دستگاه‌های مکانیکی با دیگر اشکال درمان در دسترس است.
بی‌اختیاری ادرار (urinary incontinence) می‌تواند تاثیر مخربی بر زندگی مبتلایان داشته باشد که پیامدهای اقتصادی قابل توجهی را نیز به همراه دارد. درمان‌های غیرجراحی مانند تمرین عضلات کف لگن و استفاده از دستگاه‌های مکانیکی معمولا اولین خط مدیریت بالینی این وضعیت هستند، به ویژه زمانی که زنی نمی‌خواهد جراحی شود یا زمانی که برای جراحی مناسب نیست. دستگاه‌های مکانیکی ارزان بوده و درمان جراحی آینده را به خطر نمی‌اندازند.
تعیین اینکه استفاده از دستگاه‌های مکانیکی در مدیریت بالینی بی‌اختیاری ادرار در زنان بزرگسال مفید هستند یا خیر.
برای دومین به‌روزرسانی، در پایگاه ثبت تخصصی گروه بی‌اختیاری در کاکرین به جست‌وجو پرداختیم، که شامل کارآزمایی‌هایی از منابع زیر است: پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ MEDLINE In-Process؛ ClinicalTrials.gov؛ WHO ICTRP و جست‌وجوی دستی در مجلات و خلاصه مقالات کنفرانس‌ها (جست‌وجو در 21 آگوست 2014)، EMBASE (ژانویه 1947 تا هفته 34 سال 2014)، CINAHL (ژانویه 1982 تا 25 آگوست 2014)، و فهرست منابع مقالات مرتبط.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه-تصادفی‌سازی و کنترل‌شده از کاربرد دستگاه‌های مکانیکی در مدیریت بی‌اختیاری ادرار در زنان بزرگسال، بر اساس علائم، نشانه‌ها یا تشخیص یورودینامیک.
داوران، مطالعات شناسایی‌شده را از نظر واجد شرایط بودن و خطر سوگیری (bias) ارزیابی کرده و به‌طور مستقل از هم داده‌ها را از مطالعات واردشده استخراج کردند. آنالیز داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار RevMan (نسخه 5.3) انجام شد.
یک کارآزمایی جدید شناسایی و در این به‌روزرسانی گنجانده شد که مجموع کارآزمایی‌ها را به هشت کارآزمایی با 787 زن رساند. سه کارآزمایی کوچک، یک دستگاه مکانیکی را با عدم درمان مقایسه کرده و اگرچه پیشنهاد کردند که استفاده از یک دستگاه مکانیکی ممکن است بهتر از عدم درمان باشد، شواهد برای این امر قطعی نبود. چهار کارآزمایی یک دستگاه مکانیکی را با دستگاه دیگر مقایسه کردند. سنتز کمّی (quantitative synthesis) داده‌های این کارآزمایی‌ها امکان‌پذیر نبود، زیرا دستگاه‌های مکانیکی مختلف در هر کارآزمایی با استفاده از معیارهای متفاوت پیامد مقایسه شدند. داده‌های حاصل از کارآزمایی‌های فردی هیچ تفاوت بارزی را میان دستگاه‌ها نشان ندادند، اما فواصل اطمینان گسترده بودند. یک کارآزمایی سه گروه را مقایسه کرد: یک دستگاه مکانیکی به تنهایی، رفتار درمانی (تمرین عضلات کف لگن) به تنهایی و رفتار درمانی همراه با یک دستگاه مکانیکی. در حالی که در سه ماه تعداد بیماران بیشتری از گروه فقط دستگاه مکانیکی خارج شدند، در 12 ماه تفاوت میان گروه‌ها در هیچ معیاری حفظ نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.