سوال مطالعه مروری
تاثیر هیپوترمی خفیف (خنک کردن درجه حرارت بدن) پس از آسیب مغزی در این زمینه که بیمار فوت می‌کند یا خیر، پیامد ضعیفی دارد یا خیر، یا مبتلا به نوعی از عفونت شدید قفسه سینه (پنومونی) می‌شود یا خیر، چیست؟
پیشینه
سالیان متمادی است که هیپوترمی برای درمان افراد مبتلا به آسیب شدید مغزی استفاده شده است. این کار شامل خنک کردن سر یا تمام بدن به دمایی زیر دمای بدن طبیعی است. هدف ما ارزیابی این موضوع بود که افراد درمان شده با هیپوترمی پس از آسیب مغزی، کمتر احتمال داشت فوت کنند یا دچار پیامد نامطلوب (که ما آن را تحت عنوان مرگ، کوما یا معلولیت شدید تعریف کردیم) شوند یا خیر، و اینکه استفاده از هیپوترمی احتمال ابتلا به عفونت شدید قفسه سینه را، که پنومونی نام دارد، افزایش می‌دهد یا خیر؟
تاریخ جستوجو
شواهد تا مارچ 2016 به‌روز است.
ویژگی‌های مطالعه
تعداد 37 مطالعه را با 3110 شرکت‌کننده وارد کردیم. در هر کارآزمایی، بیماران به‌طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: یک گروه در دمای بدن طبیعی معادل 36.5 تا 38 درجه سانتی‌گراد باقی ماند، و گروه دیگر به مدت حداقل 12 ساعت تا حداکثر 35 درجه سانتی‌گراد خنک شدند.
نتایج کلیدی
برای ارزیابی اینکه هیپوترمی باعث بهبود پیامد بیمار می‌شود یا خیر، نتایج این مطالعات را ترکیب نکردیم، چرا که نتایج آنقدر تفاوت‌های بزرگی داشتند که نتوانستیم توضیح دهیم. برخی از تفاوت‌ها را در شیوه‌های انجام مطالعات و در شرکت‌کنندگانی که نویسندگان وارد مطالعه کردند، یافتیم، اما این موضوع را ارزیابی نکردیم که این تفاوت‌ها قادر به توضیح تفاوت‌ها در نتایج بودند یا خیر. شواهد کافی و با کیفیت خوب در دسترس نداشتیم که به اندازه کافی به هم شبیه باشند تا اطمینان یابیم که درمان افراد مبتلا به آسیب شدید مغزی با هیپوترمی بروز مرگ‌ومیر یا ناتوانی شدید را کاهش داده، یا میزان بروز بیماری پنومونی را افزایش می‌دهد.
کیفیت شواهد
بسیاری از مطالعات به خوبی گزارش نشده و قادر به ارزیابی این موضوع نبودیم که تفاوت‌ها بین کیفیت مطالعات ممکن است نتایج را تحت تاثیر قرار دهند. از رویکرد GRADE برای قضاوت در مورد کیفیت شواهد استفاده کردیم. شواهد را برای مرگ‌ومیر یا ناتوانی شدید با کیفیت بسیار پائین، و شواهد را برای پنومونی با کیفیت پائین ارزیابی کردیم.
علی‌رغم انجام مطالعات زیاد، هیچ شواهدی با کیفیت بالا وجود ندارد که نشان دهد هیپوترمی در درمان افراد مبتلا به TBI سودمند است. انجام مطالعات بیشتری، که از لحاظ روش‌شناسی قوی باشند، در این زمینه لازم است تا تاثیر هیپوترمی را برای افراد مبتلا به TBI تائید کنند.
سالیان متمادی است که هیپوترمی (hypothermia) در درمان آسیب مغزی مورد استفاده قرار گرفته است. به دست آمدن نتایج امیدوار کننده از کارآزمایی‌های کوچک و مطالعات آزمایشگاهی منجر به ایجاد علاقه جدید در این حوزه و برخی کارآزمایی‌های بزرگتر شده است.
تعیین تاثیر هیپوترمی خفیف در مدیریت بالینی آسیب تروماتیک مغزی (traumatic brain injury; TBI) بر مورتالیتی، پیامدهای عملکردی طولانی-مدت و عوارض.
مطالعات به دست آمده را از جست‌وجوهای انجام شده در بانک اطلاعاتی تا 21 مارچ 2016 ادغام کردیم. پایگاه ثبت تخصصی گروه آسیب‌ها و صدمات در کاکرین (Cochrane Injuries Group's Specialised Register)؛ پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ کتابخانه کاکرین)؛ MEDLINE (OvidSP)؛ Embase Classic+Embase (OvidSP)؛ PubMed ؛ ISI Web of science (SCI-EXPANDED, SSCI, CPCI-S & CPSI-SSH)؛ پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های بالینی را جستوجو کرده، و فهرست منابع را غربالگری کردیم. این جست‌وجوها را پیش از انتشار در جون 2017 نیز تکرار کردیم؛ نتیجه این جستوجو در «مطالعات در انتظار طبقه‌بندی» ارائه می‌شود.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده را، شامل شرکت‌کنندگان مبتلا به TBI بسته که نیاز به بستری داشته و تحت درمان با هیپوترمی تا حداکثر 35 درجه سانتی‌گراد به مدت حداقل 12 ساعت متوالی قرار گرفتند، انتخاب کردیم. درمان با هیپوترمی با حفظ وضعیت نورموترمی (36.5 تا 38 درجه سانتی‌گراد) مقایسه شد.
دو نویسنده مطالعه مروری، داده‌های مربوط به مورتالیتی، پیامدهای نامطلوب را بر اساس مقیاس پیامد گلاسکو (Glasgow Outcome Scale)، و پنومونی را ارزیابی کردند.
تعداد 37 کارآزمایی واجد شرایط را با مجموع 3110 شرکت‌کننده تصادفی‌سازی شده وارد کردیم؛ نه مورد از این مطالعات از زمان آخرین به‌روزرسانی (2009) جدید بوده و پنج مطالعه قبلا از مطالعه خارج شده بودند، اما در جریان به‌روزرسانی 2017 دوباره مورد ارزیابی قرار گرفته و وارد شدند. دو مطالعه در حال انجام را از جست‌وجوها در پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های بالینی و بانک اطلاعاتی و دو مطالعه در انتظار طبقه‌بندی را شناسایی کردیم.
مطالعات شامل بزرگسالان و کودکان مبتلا به TBI بودند. اغلب مطالعات درمان را بلافاصله پس از بستری در بیمارستان یا پس از کرانیوتومی‌ها (craniotomies) شروع کردند و تمام درمان‌ها به مدت حداقل 24 ساعت ادامه داشتند. سی-سه مطالعه داده‌های مورتالیتی را ارائه دادند، 31 مورد داده‌های مربوط به عوارض جانبی (مرگ‌ومیر، وضعیت نباتی یا ناتوانی شدید)، و 14 مورد پنومونی را گزارش کردند. بازرسی بصری نتایج برای این پیامدها، با تفاوت در جهت تاثیر مداخله، ناهم‌خوانی را میان مطالعات نشان داد، و این داده‌ها را برای متاآنالیز ادغام نکردیم. طول مدت هیپوترمی-درمانی و طول دوره پیگیری را در داده‌های گردآوری شده برای این زیر-گروه‌ها در نظر گرفتیم؛ تفاوت در داده‌های مطالعه به گونه‌ای باقی ماند که متاآنالیز را انجام ندادیم.
مطالعات به‌طور کلی ضعیف گزارش شده و قادر به ارزیابی خطر سوگیری (bias) به اندازه کافی نبودیم. ناهمگونی در طراحی کارآزمایی‌ها و انتخاب افراد شرکت‌کننده آشکار بود. ناهم‌خوانی در نتایج ممکن است با ناهمگونی میان شرکت‌کنندگان در مطالعه یا سوگیری ایجاد شده توسط متدولوژی مطالعات مجزا توضیح داده شود، اما این موضوع را با جزئیات در زیر-گروه‌ها یا آنالیز حساسیت مورد بررسی قرار ندادیم. از رویکرد GRADE برای قضاوت درباره کیفیت شواهد برای هر پیامد استفاده کردیم و شواهد مربوط به مرگ‌ومیر و پیامد نامطلوب را در سطح بسیار پائین برآورد کردیم. شواهد را برای پیامد پنومونی در سطح پائین قرار دادیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.