19 مطالعه را وارد مرور کردیم که در ایالات متحده آمریکا (USA)، اروپا، چین و استرالیا به اجرا درآمده بودند. خطر سوگیری (bias) کارآزمایی‌هایی را که داده‌های آنها وارد مرور شدند، در سطح پائین یا نامشخص قضاوت کردیم.

نه مطالعه به مقایسه مولتی‌ویتامین‌ها با دارونما (placebo) (7 مطالعه) یا عدم درمان (2 مطالعه) در افراد مبتلا به AMD اولیه (early) یا متوسط (moderate) پرداخته بودند. طول دوره مکمل‌یاری و پیگیری درمان از نه ماه تا شش سال متغیر بود؛ طول دوره پیگیری در یک کارآزمایی بیش‌تر از دو سال بود. اکثر شواهد از مطالعه بیماری چشمی وابسته به سن (Age‐Related Eye Disease Study; AREDS) که در USA اجرا شده، به دست آمده بودند. احتمال پیشرفت بیماری AMD تا درجات بالای آن (late AMD) در افرادی که ویتامین‌های آنتی‌اکسیدان دریافت می‌کردند، کمتر بود (نسبت شانس (OR): 0.72؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.58 تا 0.90؛ 2445 شرکت‌کننده؛ 3 RCT؛ شواهد با قطعیت متوسط). این بدان معناست که در افراد با علائم اولیه AMD، که خطر پیشرفت بیماری در آنها پائین است، تعداد موارد پیشرفت بیماری به درجات بالا در هر 1000 نفری که ویتامین دریافت می‌کنند، تقریبا 4 مورد کم‌تر خواهد بود (1 مورد کم‌تر تا 6 مورد کم‌تر). در افرادی که خطر پیشرفت بیماری در آنها بالا است (یعنی افراد مبتلا به AMD متوسط)، تعداد موارد پیشرفت بیماری تا درجات بالا در هر 100 نفری که ویتامین دریافت می‌کنند، تقریبا 8 مورد کم‌تر خواهد بود (3 مورد کم‌تر تا 13 مورد کم‌تر). در یک مطالعه انجام شده روی 1206 نفر، خطر پیشرفت بیماری AMD نئوواسکولار (OR: 0.62؛ 95% CI؛ 0.47 تا 0.82؛ شواهد با قطعیت متوسط) و آتروفی جغرافیایی (geographic atrophy) (OR: 0.75؛ 95% CI؛ 0.51 تا 1.10؛ شواهد با قطعیت متوسط) هر دو پائین‌تر بود؛ هم‌چنین خطر از دست دادن 3 خط یا بیش‌تر از حدت بینایی (lines of visual acuity) نیز کم‌تر بود (OR: 0.77؛ 95% CI؛ 0.62 تا 0.96؛ 1791 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط). شواهد با قطعیت پائین به دست آمده از یک مطالعه شامل 110 نفر نشان داد که نمرات کیفیت زندگی (پرسشنامه عملکرد بصری موسسه ملی چشم (National Eye Institute Visual Function Questionnaire)) در افراد درمان شده در مقایسه با افراد درمان نشده بعد از 24 ماه بالاتر بود (تفاوت میانگین (MD): 12.30؛ 95% CI؛ 4.24 تا 20.36).

شش مطالعه لوتئین (lutein) (با یا بدون زیگزانتین (zeaxanthin)) را با دارونما مقایسه کرده بودند. طول دوره مکمل‌یاری و پیگیری از شش ماه تا پنج سال متغیر بود. اکثر شواهد از مطالعه AREDS2 که در USA اجرا شده بود، به دست آمده بودند. خطر پیشرفت AMD تا درجات بالا (RR: 0.94؛ 95% CI؛ 0.87 تا 1.01؛ 6891 چشم؛ شواهد با قطعیت پائین)، AMD نئوواسکولار (RR: 0.92؛ 95% CI؛ 0.84 تا 1.02؛ 6891 چشم؛ شواهد با قطعیت پائین) و آتروفی جغرافیایی (RR: 0.92؛ 95% CI؛ 0.80 تا 1.05؛ 6891 چشم؛ شواهد با قطعیت پائین) در افرادی که لوتئین یا زیگزانتین دریافت می‌کنند ممکن است مشابه یا اندکی کم‌تر باشد. خطر پیشرفت بیماری تا از دست رفتن قدرت بینایی به اندازه 15 کلمه یا بیش‌تر در گروه‌های دریافت کننده لوتئین و کنترل مشابه بودند (RR: 0.98؛ 95% CI؛ 0.91 تا 1.05؛ 6656 چشم؛ شواهد با قطعیت پائین). کیفیت زندگی (اندازه‌گیری شده بر اساس پرسشنامه عملکرد بصری) بین گروه‌های یک مطالعه شامل 108 شرکت‌کننده، مشابه بود (MD: -1.48؛ 95% CI؛ 5.53 تا 8.49؛ شواهد با قطعیت متوسط).

یک مطالعه به اجرا درآمده در استرالیا، ویتامین E را با دارونما مقایسه کرده بود. این مطالعه 1204 نفر را به صورت تصادفی بین یکی از دو گروه دریافت کننده ویتامین E یا دارونما قرار داده و آنها را برای مدت چهار سال پیگیری کرده بود. شرکت‌کنندگان از میان جمعیت عمومی در مطالعه ثبت‌نام شده بودند؛ 19% از آنها دارای AMD بودند. تعداد موارد ابتلا به AMD با درجات بالا کم (N=7) و تخمین اثرگذاری نامطمئن بود (RR: 1.36؛ 95% CI؛ 0.31 تا 6.05؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین). هیچ داده‌ای درباره AMD نئوواسکوالار یا آتروفی جغرافیایی وجود نداشت. هیچ گونه شواهدی از هر نوع تاثیر ناشی از درمان روی از دست رفتن بینایی وجود نداشت (RR: 1.04؛ 95% CI؛ 0.74 تا 1.47؛ شواهد با قطعیت پائین). هیچ داده‌ای درباره کیفیت زندگی وجود نداشت.

پنج مطالعه زینک (zinc) را با دارونما مقایسه کرده بودند. طول دوره مکمل‌یاری و پیگیری از شش ماه تا هفت سال متغیر بود. احتمال پیشرفت بیماری AMD تا درجات بالا (OR: 0.83؛ 95% CI؛ 0.70 تا 0.98؛ 3790 شرکت‌کننده؛ 3 RCT؛ شواهد با قطعیت پائین)، AMD نئوواسکولار (OR: 0.76؛ 95% CI؛ 0.62 تا 0.93؛ 2442 شرکت‌کننده؛ 1 RCT؛ شواهد با قطعیت متوسط)، آتروفی جغرافیایی (OR: 0.84؛ 95% CI؛ 0.64 تا 1.10؛ 2442 شرکت‌کننده؛ 1 RCT؛ شواهد با قطعیت متوسط)، یا از دست رفتن بینایی (OR: 0.87؛ 95% CI؛ 0.75 تا 1.00؛ 3791 شرکت‌کننده؛ 2 RCT؛ شواهد با قطعیت متوسط) در افرادی که مکمل‌های زینک دریافت می‌کنند، ممکن است کمتر باشد. هیچ داده‌ای درباره کیفیت زندگی گزارش نشده بود.

شواهد با قطعیت بسیار پائینی درباره عوارض جانبی در دسترس بودند، زیرا مطالعات وارد شده به مرور از قدرت کافی برخوردار نبوده و عوارض جانبی به صورت ناسازگار گزارش شده بودند.