انجام ورزش‌های هوازی در زنان باردار

به نظر می‌رسد انجام ورزش هوازی منظم در دوران بارداری آمادگی جسمانی را بهبود می‌بخشد، اما شواهد برای استنباط خطرات یا مزایای مهم برای مادر یا نوزاد کافی نیست.

ورزش هوازی عبارت است از نوعی فعالیت بدنی که تنفس و گردش خون فرد را تحریک می‌کند. مرور 14 کارآزمایی، شامل 1014 زن باردار، نشان داد که زنان بارداری که حداقل دو تا سه بار در هفته ورزش شدید انجام می‌دهند، آمادگی جسمانی خود را بهبود می‌بخشند (یا حفظ می‌کنند)، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد این زنان دارای مدت زمان بارداری مشابه کسانی هستند که فعالیت‌های معمول خود را حفظ می‌کنند. شواهد بسیار کمی از کارآزمایی‌ها وجود دارد که نشان دهد تاثیرات دیگری را نیز بر مادر و نوزادش بر جای می‌گذارد یا خیر. کارآزمایی‌های مرور شده شامل ورزش‌های غیر تماسی مانند شنا، دوچرخه ثابت و برنامه‌های تمرینی عمومی روی زمین بود. بیشتر کارآزمایی‌ها کوچک و از کیفیت روش‌شناسی کافی برخوردار نبودند، پیش از ارائه توصیه‌های مطمئن در مورد مزایا و خطرات ورزش هوازی در دوران بارداری، انجام کارآزمایی‌های بزرگ‌تر و بهتری مورد نیاز است.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان: 

به نظر می‌رسد انجام ورزش هوازی منظم در دوران بارداری باعث بهبود (یا حفظ) آمادگی جسمانی می‌شود. داده‌های موجود برای استنباط خطرات یا مزایای مهم برای مادر یا نوزاد کافی نیست. پیش از ارائه توصیه‌های مطمئن در مورد مزایا و خطرات ورزش هوازی در دوران بارداری، انجام کارآزمایی‌های بزرگ‌تر و بهتری مورد نیاز است.

خلاصه کامل را بخوانید...
پیشینه: 

پاسخ‌های فیزیولوژیکی جنین (به ویژه افزایش ضربان قلب) به دوره‌های واحد و کوتاه ورزش مادر اغلب مستند شده است. بسیاری از زنان باردار مایل به انجام ورزش‌های هوازی در دوران بارداری هستند، اما در مورد عوارض جانبی احتمالی بر پیامد بارداری نگرانی دارند.

اهداف: 

ارزیابی تاثیرات توصیه به زنان باردار سالم برای انجام تمرینات هوازی منظم (حداقل دو تا سه بار در هفته)، یا افزایش یا کاهش شدت، مدت یا دفعات این تمرینات، بر آمادگی جسمانی، دوره لیبر و زایمان، و پیامد بارداری.

روش‌های جست‌وجو: 

پایگاه ثبت کارآزمایی‌ها گروه بارداری و زایمان در کاکرین (31 آگوست 2009)؛ MEDLINE (1966 تا آگوست 2009)؛ EMBASE (از تا آگوست 2009)؛ Conference Papers Index (از اوایل شروع به کار تا آگوست 2009) را جست‌وجو کردیم، با پژوهشگران این زمینه تماس گرفتیم و فهرست منابع مقالات بازیابی شده را جست‌وجو کردیم.

معیارهای انتخاب: 

کارآزمایی‌های کنترل شده قابل قبول در مورد برنامه‌های ورزشی تجویز شده در زنان باردار سالم.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها: 

هر دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم ارزیابی کیفیت کارآزمایی و استخراج داده‌ها را انجام دادند. برای دستیابی به اطلاعات بیشتر، با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.

نتایج اصلی: 

تعداد 14 کارآزمایی را با مجموع 1014 زن وارد مرور کردیم. کارآزمایی‌ها کوچک بودند و کیفیت بالای متودولوژی نداشتند. از نه کارآزمایی که در مورد آمادگی جسمانی به ارائه گزارش پرداختند، شش مورد بهبود قابل‌توجهی را در آمادگی جسمانی در گروه ورزش گزارش کردند، اگرچه تناقضات در خلاصه آمار و معیارهای مورد استفاده برای ارزیابی تناسب اندام از ادغام کمّی (quantitative) نتایج جلوگیری کرد. یازده کارآزمایی پیامدهای بارداری را گزارش کردند. افزایش تجمعی خطر زایمان زودرس (خطر نسبی: 1.82؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.35 تا 9.57) با ورزش، اگرچه از نظر آماری غیر معنی‌دار است، با عدم تاثیر بر میانگین سن بارداری همخوانی ندارد (تفاوت میانگین (MD): 0.10+؛ 95% CI؛ 0.11- تا 0.30+ هفته)، در حالی که نتایج مربوط به رشد جنین متناقض هستند. یک کارآزمایی کوچک گزارش کرد که زنان دارای آمادگی جسمانی که در اوایل بارداری مدت زمان تمرینات ورزشی را افزایش داده و سپس در اواخر بارداری این مدت را کاهش دادند، نوزادان بزرگ‌تری با جفت‌های بزرگ‌تر به دنیا آوردند.

یادداشت‌های ترجمه: 

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

Tools
Information