شایع‌ترین نشانه بیماری انسداد شریان محیطی، لنگش متناوب (intermittent claudication)، و احساس ناراحتی در پاها است که با ورزش ایجاد شده و با استراحت تسکین می‌یابد. علت اصلی آن، تصلب شرایین یا آترواسکلروز (atherosclerosis) است. عوامل خطر مرتبط با ایجاد بیماری شریانی محیطی عبارتند از: سیگار کشیدن، افزایش کلسترول خون و دیگر چربی‌ها (لیپیدها)، فشار خون بالا و دیابت. سیر (garlic) از زمان‌های قدیم به عنوان یک درمان دارویی استفاده شده است. ماده موثره اصلی آن، یک ترکیب گوگردی بدبو و ناپایدار به نام آلیسین (allicin) است که ممکن است مواد فعال در فرایند فرآوری و با انواع مختلف فرآورده‌ها از بین برود. فرآورده‌های موجود در بازار از سیر، تاثیرات مفیدی بر برخی از عوامل خطر بیماری عروقی دارند. اگر قرار است سیر تازه استفاده شود، مصرف حداقل هفت حبه سیر در روز مورد نیاز است. به غیر از بو، سیر فقط عوارض جانبی خفیف گوارشی دارد.
نویسندگان مرور، جست‌وجوی کاملی را در متون علمی پزشکی انجام دادند و یک کارآزمایی کنترل‌شده را یافتند که در آن 78 شرکت‌کننده مبتلا به بیماری انسداد شریان محیطی برای دریافت سیر یا دارونما (placebo) به‌طور تصادفی انتخاب شدند. دوز سیر، دو قرص روکش‌دار 200 میلی‌گرمی از پودر سیر استاندارد شده خوراکی دوبار در روز بود. هم مردان و هم زنان، در سنین 40 تا 75 سال، در نظر گرفته شدند، اگرچه شانزده نفر به درمان خود ادامه ندادند.
پس از دوازده هفته درمان، مسافت پیاده‌روی بدون درد در هر دو گروه به یک میزان افزایش یافت. به‌طور مشابه، تفاوتی در تغییرات فشار خون، تعداد ضربان قلب و اختلاف فشار میان فشار مچ پا و بازویی وجود نداشت. هیچ عارضه جانبی شدیدی مشاهده نشد، اگرچه بیشتر افرادی که سیر مصرف کردند (28%) نسبت به دارونما (12%) از بوی زیاد سیر شکایت داشتند. بیماری انسداد شریان محیطی یک وضعیت طولانی‌مدت (مزمن) است و هرگونه بهبودی در نشانه‌ها نیاز به درمان و پیگیری طولانی‌‌مدت‌تر نسبت به این مطالعه دارد.
یک کارآزمایی کوچک با طول دوره کوتاه، هیچ تاثیر دارای اهمیت آماری را از سیر بر مسافت پیاده‌روی پیدا نکرد.
گزارش‌هایی منتشر شده‌اند که فرآورده‌های تجاری موجود از سیر (garlic) تاثیرات مفیدی بر برخی از عوامل خطر مرتبط با آترواسکلروز (atherosclerosis) دارند.
ارزیابی تاثیرات مصرف سیر (هم به‌صورت خشک‌شده و هم غیر پودری) در درمان بیماری انسداد شریان محیطی (peripheral arterial occlusive disease).
برای این نسخه به‌روز شده، هماهنگ‌کننده جست‌وجو در کارآزمایی‌های گروه بیماری‌های عروقی محیطی در کاکرین به جست‌وجو در پایگاه ثبت تخصصی (آخرین جست‌وجو در ژانویه سال 2013) و CENTRAL (شماره 12، سال 2012) پرداخت.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده از درمان با سیر در بیماران مبتلا به آترواسکلروز اندام تحتانی وارد شدند. پیامدهای اصلی عبارت بودند از معیارهای عینی از پیشرفت آترواسکلروز زمینه‌ای (مانند اندازه‌گیری فشار مچ پا، تست تردمیل) و معیارهای ذهنی (مانند پیشرفت نشانه‌ها).
دو نویسنده مرور (RJ و JK) به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج کرده و کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کردند. یک نویسنده (RJ) برای به‌دست آوردن اطلاعات مورد نیاز که در گزارش‌های منتشرشده یافت نشدند، با محققین تماس گرفت.
یک کارآزمایی واجد شرایط با 78 شرکت‌کننده شناسایی شد. هم مردان و هم زنان (40 تا 75 سال) وارد شدند. دوره پیگیری کوتاه‌مدت، و فقط 12 هفته بود.
پس از دوازده هفته درمان، مسافت پیاده‌روی بدون درد در گروه دریافت‌کننده سیر از 161 به 207 متر و در گروه دارونما (placebo) از 172 به 203 متر افزایش یافت. این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار نبود. تفاوتی از نظر تغییر فشار خون سیستولیک یا دیاستولیک، ضربان قلب، فشار مچ پا و بازویی مشاهده نشد. بروز هیچ عارضه جانبی شدیدی گزارش نشد و نه بیمار مصرف‌کننده سیر (28%) و چهار بیمار مصرف‌کننده دارونما (12%) از بوی زیاد سیر شکایت داشتند.
سه کارآزمایی از مرور حذف شدند زیرا شامل هیچ اندازه‌گیری بالینی نبودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.