โรคอ้วนมีผลอย่างไรต่อผลลัพธ์ของ COVID-19
ใจความสำคัญ
• มีหลักฐานเพียงพอที่จะสนับสนุนว่าโรคอ้วนมาก (BMI > 40 kg/m 2 ) เพิ่มโอกาสที่บุคคลจะเสียชีวิต ต้องใช้ท่อหายใจ เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล และเข้ารับการรักษาในห้องไอซียูเนื่องจาก COVID-19
• โรคอ้วนโดยทั่วไปจะส่งผลให้ผู้ป่วยต้องใช้ท่อช่วยหายใจ
• ยิ่งค่าดัชนีมวลกายสูงเท่าใด โอกาสที่คนๆ หนึ่งจะป่วยด้วยโรค COVID-19 รุนแรงก็จะยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น
โรคอ้วนคืออะไร
โรคอ้วนหมายถึงการสะสมไขมันที่ผิดปกติหรือมากเกินไปในส่วนต่างๆ ของร่างกายมนุษย์ และก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อสุขภาพ ในการประเมินโรคอ้วน สามารถใช้ดัชนีต่างๆ เช่น ดัชนีมวลกาย (BMI) ซึ่งก็คือน้ำหนักเป็นกิโลกรัมหารด้วยงส่วนสูงเป็นเมตรยกกำลังสอง WHO ได้จำแนกโรคอ้วนออกเป็นสามประเภท ตามการจัดหมวดหมู่นี้ โรคอ้วนระดับที่ 1 รวมถึงค่าดัชนีมวลกายตั้งแต่ 30 ถึง 35 kg/m 2 , ระดับที่ 2 ตั้งแต่ 35 ถึง 40 kg/m 2 และระดับที่ 3 ตั้งแต่ 40 kg/m 2 ขึ้นไป
เราต้องการค้นหาอะไร
เราต้องการทราบว่าโรคอ้วนมีผลกระทบใดๆ ต่อการตาย ต้องใช้ท่อช่วยหายใจ การรักษาตัวในโรงพยาบาล การเข้ารักษาใน ICU โรคร้ายแรงหรือโรคปอดบวมเนื่องจากโรค COVID-19 หรือไม่
เราทำอะไร
เราทำการค้นหาอย่างเป็นระบบในฐานข้อมูลทางการแพทย์เพื่อหาหลักฐานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของโรคอ้วนและการตาย และผลลัพธ์อื่นๆ ตั้งแต่เดือนธันวาคม 2019 ถึงเมษายน 2021 จากนั้น เราจัดหมวดหมู่และจัดอันดับการค้นพบเหล่านี้ตามความเชื่อมั่นในหลักฐาน ขนาดการศึกษา และคุณภาพ
ผู้วิจัยค้นพบอะไร
เราระบุการศึกษาที่เข้าเกณฑ์ 171 ฉบับ โดยมีการศึกษา 149 ฉบับ (ผู้เข้าร่วม 12,045,976 คน) ที่ให้ข้อมูลเชิงปริมาณสำหรับการวิเคราะห์เมตต้าอย่างน้อยหนึ่งรายการของเรา ในแง่ของผลลัพธ์ มีรายงานการศึกษา 111 ฉบับเกี่ยวกับการตาย 48 ฉบับที่รายงานการต้องใส่ท่อช่วยหายใจ 47 ฉบับเกี่ยวกับการเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาล 34 ฉบับเกี่ยวกับการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล 32 ฉบับเกี่ยวกับ COVID-19 ที่รุนแรง 6 ฉบับเกี่ยวกับปอดบวม 5 ฉบับเกี่ยวกับระยะเวลาของการรักษาในโรงพยาบาล 2 ฉบับเกี่ยวกับระยะเวลาของการรับเข้า ICU และหนึ่งในระยะเวลาของความต้องการใส่ท่อหายใจ
ผลลัพธ์หลัก
การค้นพบของเราบ่งชี้ว่ามีหลักฐานที่แน่นอนสูงว่าโรคอ้วนระดับ 3 มีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการเสียชีวิตในผู้ป่วย COVID-19 อย่างไรก็ตาม เราพบว่าในกรณีของโรคอ้วนที่ไม่รุนแรง (ระดับ 1 และ 2) ปัจจัยนี้อาจไม่สัมพันธ์อย่างอิสระกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการเสียชีวิตในผู้ป่วย COVID-19 ในทำนองเดียวกัน เรามั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่าโรคอ้วนเป็นปัจจัยสำคัญอิสระที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่ต้องใช้ท่อช่วยหายใจในผู้ป่วย COVID-19 อย่างไรก็ตาม ขนาดผลกระทบโดยประมาณไม่สอดคล้องกับความสัมพันธ์ของระดับของโรคอ้วนที่เพิ่มขึ้นสำหรับการเข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยวิกฤต การรักษาในโรงพยาบาล โรค COVID-19 ที่รุนแรง และโรคปอดบวม โดยสรุป การทบทวนวรรณกรรมนี้ตรวจสอบความสัมพันธ์ที่อาจเกิดขึ้นระหว่างโรคอ้วนและผลลัพธ์ที่ไม่พึงประสงค์ของ COVID-19 เราสามารถรวบรวมหลักฐานจากการศึกษาหลายฉบับและสรุปได้ว่าความสัมพันธ์ของโรคอ้วนกับการตายและการต้องใช้ท่อช่วยหายใจนั้นมีความเชื่อมั่นสูง
ข้อจำกัดของหลักฐานคืออะไร
แม้ว่าค่าดัชนีมวลกายจะเป็นการวัดที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย แต่ความสัมพันธ์ระหว่างค่าดัชนีมวลกายและไขมันในร่างกายนั้นไม่เป็นเชิงเส้น นอกจากนี้ การตรวจสอบของเราไม่ได้เลือกปฏิบัติกับ BMI ที่รายงานและวัดด้วยตนเอง ท้ายที่สุด เราไม่สามารถตามทันการเผยแพร่อย่างรวดเร็วเกี่ยวกับ COVID-19 แม้ว่าเราจะพยายามอย่างเต็มที่แล้วก็ตาม
หลักฐานเป็นปัจจุบันแค่ไหน
หลักฐานเป็นข้อมูลล่าสุดจนถึงเดือนเมษายน 2021
Read the full abstract
ตั้งแต่เดือนธันวาคม 2019 โลกต้องต่อสู้กับการแพร่ระบาดของ COVID-19 แม้ว่าจะมีการนำวัคซีนต่าง ๆ มาใช้ โรคนี้ยังคงทำให้เกิดความสูญเสียค่อนข้างมาก เพื่อปรับปรุงการจัดสรรทรัพยากรและการสื่อสารการพยากรณ์โรคอย่างเหมาะสม ผู้ให้บริการด้านสุขภาพและผู้ป่วยจำเป็นต้องมีความเข้าใจที่ถูกต้องเกี่ยวกับปัจจัยต่างๆ (เช่น โรคอ้วน) ที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่สูงขึ้นของผลลัพธ์ที่ไม่พึงประสงค์จากการติดเชื้อ COVID-19
วัตถุประสงค์
เพื่อประเมินโรคอ้วนเป็นปัจจัยพยากรณ์อิสระสำหรับความรุนแรงและการเสียชีวิตของ COVID-19 ในผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่ยืนยันการติดเชื้อไวรัส COVID-19
วิธีการสืบค้น
สืบค้นใน MEDLINE, Embase, ชุดข้อมูลอ้างอิง COVID-19 สองชุด และฐานข้อมูลชีวการแพทย์ของจีน 4 ฐาน จนถึงเดือนเมษายน 2021
เกณฑ์การคัดเลือก
เรารวม case-control, case-series, การศึกษาแบบกลุ่มแบบไปข้างหน้าและย้อนหลัง และการวิเคราะห์ทุติยภูมิของการทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุม หากพวกเขาประเมินความสัมพันธ์ระหว่างโรคอ้วนและผลลัพธ์ที่ไม่พึงประสงค์ของ COVID-19 รวมถึงการเสียชีวิต การใช้เครื่องช่วยหายใจ การรับเข้าหอผู้ป่วยหนัก (ICU) การรักษาตัวในโรงพยาบาล , โควิดขั้นรุนแรง และ ปอดอักเสบจากโควิด. จากความสนใจของเราในการสืบหาความสัมพันธ์ที่เป็นอิสระระหว่างโรคอ้วนและผลลัพธ์เหล่านี้ เราจึงเลือกการศึกษาที่มีการปรับปัจจัยอย่างน้อยหนึ่งปัจจัยนอกเหนือจากความอ้วน การศึกษาได้รับการประเมินเพื่อรวมเข้าทบทวนโดยผู้ตรวจสอบอิสระสองคนที่ทำงานซ้ำกัน
การรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูล
เราดึงข้อมูลที่เกี่ยวข้องจากการศึกษาที่รวบรวมโดยใช้แบบฟอร์มการสกัดข้อมูลมาตรฐาน ตามความเหมาะสม เรารวบรวมค่าประมาณของการเชื่อมโยงระหว่างการศึกษาโดยใช้การวิเคราะห์อนุมานแบบผลสุ่ม (random-effects meta-analyses) เครื่องมือ Quality in Prognostic Studies (QUIPS) เป็นแพลตฟอร์มสำหรับการประเมินความเสี่ยงของอคติในการศึกษาแต่ละเรื่อง ในการเปรียบเทียบหลักของเรา เราทำการวิเคราะห์อภิมานสำหรับโรคอ้วนแต่ละประเภทแยกกัน นอกจากนี้เรายังวิเคราะห์อภิมานโรคอ้วนที่ไม่จำแนกประเภทและโรคอ้วนเป็นตัวแปรต่อเนื่อง (ค่าดัชนีมวลกาย (ดัชนีมวลกาย) เพิ่มขึ้น 5 kg/m 2 ) เราใช้กรอบของ GRADE เพื่อประเมินความมั่นใจในความสำคัญของความสัมพันธ์ที่สังเกตได้ระหว่างโรคอ้วนและผลลัพธ์แต่ละรายการ เนื่องจากโรคอ้วนมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับโรคร่วมอื่นๆ เราจึงตัดสินใจระบุชุดตัวแปรขั้นต่ำที่ปรับเปลี่ยนล่วงหน้า ได้แก่ อายุ เพศ เบาหวาน ความดันโลหิตสูง และโรคหัวใจและหลอดเลือดสำหรับการวิเคราะห์กลุ่มย่อย
ผลการวิจัย
เราพบการศึกษา 171 ฉบับ โดย 149 ฉบับรวมอยู่ในการวิเคราะห์เมตต้า เมื่อเปรียบเทียบกับค่าดัชนีมวลกาย 'ปกติ' (18.5 ถึง 24.9 kg/m 2 ) หรือผู้ป่วยที่ไม่มีโรคอ้วน ผู้ที่เป็นโรคอ้วนระดับ I (BMI 30 ถึง 35 kg/m 2 ) และ II (ค่าดัชนีมวลกาย 35 ถึง 40 kg/m 2 ) ไม่มีโอกาสเสียชีวิตเพิ่มขึ้น (ระดับ I: odds ratio [OR] 1.04, ช่วงความเชื่อมั่น 95% [CI] 0.94 ถึง 1.16, ความเชื่อมั่นสูง (การศึกษา 15 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 335,209 คน); ระดับ II: OR 1.16, 95% CI 0.99 ถึง 1.36, ความเชื่อมั่นสูง (การศึกษา 11 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 317,925 คน)) อย่างไรก็ตาม ผู้ที่เป็นโรคอ้วนระดับ III (BMI 40 กก./ ตร.ม. ขึ้นไป) อาจมีโอกาสเสียชีวิตเพิ่มขึ้น (ระดับ III: OR 1.67, 95% CI 1.39 ถึง 2.00, ความเชื่อมั่นต่ำ (การศึกษา 19 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 354,967 คน)) เมื่อเทียบกับค่าดัชนีมวลกายปกติหรือผู้ป่วยที่ไม่มีโรคอ้วน สำหรับการใช้เครื่องช่วยหายใจ เราสังเกตเห็นโอกาสที่เพิ่มขึ้นของคนอ้วนในระดับที่สูงขึ้นเมื่อเทียบกับค่าดัชนีมวลกายปกติหรือผู้ป่วยที่ไม่มีโรคอ้วน (ระดับ I: OR 1.38, 95% CI 1.20 ถึง 1.59, การศึกษา 10 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 187,895 คน, ความเชื่อมั่นปานกลาง; ระดับที่สอง: OR 1.67, 95% CI 1.42 ถึง 1.96, การศึกษา 6 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 171,149 คน, ความเชื่อมั่นสูง; ระดับที่สาม: OR 2.17, 95% CI 1.59 ถึง 2.97, การศึกษา 12 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 174,520 คน, ความเชื่อมั่นสูง) อย่างไรก็ตาม เราไม่ได้สังเกตเห็นความสัมพันธ์ระดับความอ้วนที่เพิ่มขึ้นต่อการเข้ารับการรักษาในห้องไอซียูและการรักษาตัวในโรงพยาบาล
ข้อสรุปของผู้วิจัย
การค้นพบของเราชี้ให้เห็นว่าโรคอ้วนเป็นปัจจัยพยากรณ์อิสระที่สำคัญของ COVID-19 การพิจารณาโรคอ้วนอาจช่วยในการจัดการที่เหมาะสมและการจัดสรรทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัดในการดูแลผู้ป่วย COVID-19
แปลโดย พญ.วิลาสินี หน่อแก้ว โรงพยาบาลมะเร็งอุบลราชธานี Edit โดย ผกากรอง 25 กันยายน 2023
