เราคัดเลือกงานวิจัยที่สอดคล้องกับเกณฑ์การคัดเลือกจำนวน 8 งานวิจัย ซึ่งทำการศึกษาในสตรีตั้งครรภ์รวมทั้งหมด 8892 คน งานวิจัยทั้งหมดทำการศึกษาในโรงพยาบาล เป็นการศึกษาในกลุ่มประเทศรายได้สูงจำนวน 7 งานวิจัย และในกลุ่มประเทศรายได้ต่ำจำนวน 1 งานวิจัย งานวิจัยจำนวน 4 เรื่อง เปรียบเทียบ การคลอดรกโดยเร็ว เปรียบเทียบกับ การคลอดรกโดยวิธีธรรมชาติ และงานวิจัยจำนวน 4 เรื่อง เปรียบเทียบ การคลอดรกโดยเร็ว เปรียบเทียบกับ วิธีการคลอดรกแบบผสมผสาน เราดำเนินการวิเคราะห์เมตต้า (meta-analysis) โดยใช้โมเดลแบบสุ่ม (random-effects model) เนื่องจากเกิดความแตกต่างระหว่างงานวิจัยที่คัดเข้าในเชิงคลินิก จากงานวิจัยจำนวน 8 เรื่อง เราพิจารณาให้งานวิจัยจำนวน 3 เรื่องมีความเสี่ยงต่อการเกิดอคติในระดับต่ำในอคติที่มีความสำคัญ 3 ด้าน คือ การสร้างลำดับการสุ่ม การปกปิดลำดับการสุ่ม และความครบถ้วนในการนำเสนอข้อมูล ไม่มีหลักฐานที่มีคุณภาพสูงตามการประเมินโดยใช้เกณฑ์ของเกรด (GRADE) สำหรับผลลัพธ์หลักของเราดังนั้นเราจะกล่าวถึงผลลัพธ์ที่พบโดยใช้ข้อความที่มีความระมัดระวัง

หลักฐานที่พบแสดงให้เห็นว่า ในสตรีตั้งครรภ์ที่มีและไม่มีความเสี่ยงต่อการตกเลือดหลังคลอด ยังคงมีความไม่ชัดเจนว่า การทำคลอดรกโดยเร็วสามารถช่วยลดความเสี่ยงต่อการตกเลือดหลังคลอดอย่างรุนแรงได้ (เลือดออกมากกว่า 1000 mL) (risk ratio (RR) 0.34, 95% ช่วงความเชื่อมั่น (CI) 0.14 ถึง 0.87), ผลจาก 3 งานวิจัย, สตรีตั้งครรภ์จำนวน 4636 คน, I²= 60%; GRADE: คุณภาพต่ำมาก) สำหรับอัตราการมีค่าฮีโมโกลบิน (Hemoglobin) ต่ำกว่า 9 g/dL หลังจากคลอดบุตร การทำคลอดรกระยะที่ 3 โดยเร็ว อาจลดจำนวนสตรีที่เป็นโรคโลหิตจางหลังคลอดบุตรได้ (average RR 0.50, 95% CI 0.30 ถึง 0.83, 2 งานวิจัย, สตรี 1572 คน; GRADE: คุณภาพต่ำ). เราพบว่าการทำคลอดรกโดยเร็วในการคลอดระยะที่ 3 อาจทำให้เกิด หรือ ไม่เกิดความแตกต่างต่อจำนวนของทารกในการเข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยทารกแรกเกิด (RR 0.81, 95% CI 0.60 ถึง 1.11), ผลจาก 2 งานวิจัย, ทารกแรกเกิดจำนวน 3207 คน; GRADE: คุณภาพต่ำ) ยังมีความไม่ชัดเจนว่าการทำคลอดรกโดยเร็วในการคลอดระยะที่ 3 ช่วยลดจำนวนเด็กทารกที่มีภาวะตัวเหลืองและต้องได้รับการรักษา (RR 0.96, 95% CI 0.55 ถึง 1.68), ผลจาก 2 งานวิจัย, เด็กทารกจำนวน 3142 คน, I²= 66%; GRADE: คุณภาพต่ำมาก) ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับผลลัพธ์หลักที่เราสนใจในด้านการเกิดการตกเลือดหลังคลอดแบบรุนแรงมากในช่วงเวลาที่คลอดบุตร (เลือดออกมากกว่า 2500 mL) และการเสียชีวิตของสตรีตั้งครรภ์ หรือ การเกิดภาวะเลือดข้นของทารก (neonatal polycythaemia) จนต้องได้รับการรักษา

การทำคลอดรกโดยเร็วช่วยลดการสูญเสียเลือดหลังคลอด และน่าจะช่วยลดอัตราการสูญเสียเลือดที่มากกว่า 500 mL ได้โดยการใช้ยาช่วยกระตุ้นการหดรัดตัวของมดลูก การทำคลอดรกแบบโดยเร็วน่าจะช่วยป้องกันไม่ให้ทารกมีน้ำหนักตัวแรกเกิดลดลง ซึ่งเป็นผลที่เกิดจากการปริมาณเลือดที่สูญเสียน้อยลงจากการแลกเปลี่ยนเลือดผ่านทางรก นอกจากนี้ยังพบว่า อาจช่วยให้สตรีตั้งครรภ์ได้รับเลือดแทนลดลง อย่างไรก็ตาม การทำคลอดรกโดยเร็วอาจเพิ่มระดับความดันโลหิตของสตรีตั้งครรภ์ ทำให้เกิดอาการอาเจียนหลังคลอด เกิดอาการปวด การต้องใช้ยาแก้ปวดตั้งแต่คลอดบุตรจนถึงตอนออกจากห้องคลอด และสตรีตั้งครรภ์ส่วนหนึ่งต้องกลับมารับการรักษาที่โรงพยาบาลอีกครั้งเนื่องจากมีอาการเลือดออก (ผลลัพธ์ไม่ได้ถูกระบุไว้ล่วงหน้า)

ในการเปรียบเทียบสตรีตั้งครรภ์ที่มีความเสี่ยงต่อการเกิดเลือดออกต่ำ พบว่าผลการศึกษามีความคล้ายคลึงกับก่อนหน้า ยกเว้นพบว่ามีความไม่ชัดเจนเกี่ยวกับความแตกต่างในด้านการตกเลือดหลังคลอดอย่างรุนแรงในขั้นเริ่มต้น (RR 0.31, 95% CI 0.05 ถึง 2.17; ผลจาก 2 งานวิจัย, สตรีตั้งครรภ์ 2941 คน, I²= 71%) การมีระดับ Hb ของสตรีตั้งครรภ์ต่ำกว่า 9 g/dL ตั้งแต่ 24 ถึง 72 ชั่วโมง (RR 0.17, 95% CI 0.02 ถึง 1.47; ผลจาก 1 งานวิจัย, สตรีตั้งครรภ์ 193 คน) หรือ ความจำเป็นในการนำเด็กทารกเข้ารับการรักษา (RR 1.02, 95% CI 0.55 ถึง 1.88; ผลจาก 1 งานวิจัย, สตรีตั้งครรภ์ 1512 คน) ในกลุ่มนี้ การทำคลอดรกโดยเร็วอาจทำให้เกิดความแตกต่างเกี่ยวกับอัตราการเกิดทารกตัวเหลืองและต้องได้รับการฉายแสง (RR 1.31, 95% CI 0.78 ถึง 2.18; ผลจาก 1 งานวิจัย, สตรีตั้งครรภ์ 1447 คน)

ภาวะความดันโลหิตสูงและการถูกรบกวนด้วยการสูญเสียเลือดจากรกอาจหลีกเลี่ยงได้โดยการได้รับการปรับเปลี่ยนวิธีการทำคลอดรกโดยเร็ว ยกตัวอย่างเช่น ละเว้นการให้ยา ergot และการชะลอการตัดสายสะดือให้ช้าลง แต่เรายังไม่พบหลักฐานงานวิจัยที่ศึกษาเรื่องนี้โดยตรง