ภาวะซึมเศร้าคืออะไร
ภาวะซึมเศร้าเป็นปัญหาสุขภาพจิตที่พบบ่อยซึ่งอาจทำให้เกิดความรู้สึกเศร้ายาวนานและสูญเสียความสนใจในผู้อื่น การทำกิจกรรม และสิ่งต่างๆ ที่เคยสนุกสนาน คนที่มีภาวะซึมเศร้าอาจรู้สึกร้องไห้ฟูมฟาย หงุดหงิดหรือเหนื่อยเกือบตลอดเวลา และอาจมีปัญหาเกี่ยวกับการนอนหลับ สมาธิและความจำ
ภาวะซึมเศร้าอาจส่งผลต่อความสามารถในการทำงานของบุคคล ผู้ที่มีภาวะซึมเศร้าอาจขาดงาน (ลาป่วย) หรือรู้สึกว่าไม่สามารถรับมือกับการทำงานได้
การกลับไปทำงาน
การลดอาการซึมเศร้าอาจช่วยให้คนที่มีภาวะซึมเศร้ากลับไปทำงานได้ การรักษารวมถึงการใช้ยาและการบำบัดทางจิตใจ (การพูดคุย) หรือทั้งสองอย่างร่วมกัน การเปลี่ยนแปลงในที่ทำงานอาจช่วยได้เช่น:
การเปลี่ยนงานหรือเวลาทำงานของบุคคล
สนับสนุนพวกเขาในการกลับไปทำงานอย่างค่อยเป็นค่อยไป หรือ
ช่วยให้พวกเขารับมือกับสถานการณ์การทำงานบางอย่างได้ดีขึ้น
ทำไมเราถึงทำการทบทวนวรรณกรรมนี้
การทำงานสามารถฟื้นฟูสภาพร่างกายและจิตใจของบุคคลได้ ช่วยสร้างความมั่นใจและความภาคภูมิใจในตนเอง เปิดโอกาสให้ผู้คนเข้าสังคมและมีรายได้ เราต้องการทราบว่าการเปลี่ยนแปลงสถานที่ทำงานและโปรแกรมทางคลินิกสามารถช่วยให้ผู้ที่มีภาวะซึมเศร้ากลับไปทำงานได้หรือไม่
เราได้ทำอะไร
เราค้นหาการศึกษาที่พิจารณาว่าการเปลี่ยนแปลงสถานที่ทำงานและโปรแกรมทางคลินิกส่งผลต่อจำนวนการลาป่วยของผู้ที่มีภาวะซึมเศร้าได้หรือไม่ โปรแกรมทางคลินิกรวมถึง: ยา (ยาต้านอาการซึมเศร้า); การบำบัดทางจิตใจ การดูแลสุขภาพที่ดีขึ้นโดยแพทย์ และโปรแกรมอื่นๆ เช่นการออกกำลังกาย และการรับประทานอาหาร
วันที่ค้นข้อมูล: เรารวบรวมหลักฐานที่เผยแพร่ถึงวันที่ 4 เมษายน 2020
สิ่งที่เราพบ
เราพบ 45 การศึกษา มีผู้เข้าร่วมวิจัยทั้งหมด จำนวน 12,109 คน การศึกษาเกิดขึ้นในยุโรป (34 การศึกษา) สหรัฐอเมริกา (8) ออสเตรเลีย (2) และแคนาดา (1)
เป็นการเปรียบเทียบระหว่างผลของ 'การดูแลตามปกติ' กับการเปลี่ยนแปลงในสถานที่ทำงานและโปรแกรมทางคลินิกเพื่อค้นหา:
คนที่มีภาวะซึมเศร้าลาป่วยกี่วัน
คนที่มีภาวะซึมเศร้าขาดงานกี่วัน
อาการซึมเศร้าของคนที่มีภาวะซึมเศร้า และ
ผู้ที่มีภาวะซึมเศร้าสามารถรับมือกับงานของตนได้ดีเพียงใด
ผลลัพธ์ของการทบทวนวรรณกรรม
ผลการวิจัยหลักของเราภายในปีแรกของการติดตามผล สำหรับกลุ่มที่มีการเปลี่ยนแปลงในสถานที่ทำงานหรือการรักษา เมื่อเปรียบเทียบกับการดูแลตามปกติมีดังต่อไปนี้
การเปลี่ยนแปลงสถานที่ทำงานร่วมกับโปรแกรมทางคลินิก:
อาจลดจำนวนวันในการลาป่วย (โดยเฉลี่ย 25 วันสำหรับแต่ละคนในช่วงหนึ่งปี 9 การศึกษา; มีผู้เข้าร่วมวิจัย 1292 คน);
ไม่สามารถลดจำนวนคนที่ขาดงาน (2 การศึกษา; ผู้เข้าร่วม 1025 คน);
อาจลดอาการซึมเศร้าลงได้ (8 การศึกษา; ผู้เข้าร่วม 1,091 คน); และ
อาจเพิ่มความสามารถในการรับมือกับงาน (5 การศึกษา; ผู้เข้าร่วม 926 คน)
การเปลี่ยนแปลงสถานที่ทำงานเพียงอย่างเดียว:
อาจเพิ่มจำนวนวันในการลาป่วย (2 การศึกษา; ผู้เข้าร่วม 130 คน)
อาจไม่ได้ทำให้คนขาดงานมากขึ้น (1 การศึกษา; ผู้เข้าร่วม 226 คน);
อาจไม่ได้มีผลต่ออาการซึมเศร้า (4 การศึกษา; ผู้เข้าร่วม 390 คน); และ
อาจไม่ได้เพิ่มความสามารถในการรับมือกับงาน (1 การศึกษา; ผู้เข้าร่วม 48 คน)
การใช้วิธีการเพิ่มการดูแลสุขภาพเพียงอย่างเดียว:
อาจลดจำนวนวันในการลาป่วยลงได้ 20 วัน (ใน 2 การศึกษาที่ดำเนินการอย่างดีมีผู้เข้าร่วม 692 คน อย่างไรก็ตามไม่ใช่ในทั้งหมด 7 การศึกษา ผู้เข้าร่วม 1912 คน)
อาจลดอาการซึมเศร้าลงได้ (7 การศึกษา; ผู้เข้าร่วม 1808 คน); และ
อาจลดความสามารถในการรับมือกับงาน (1 การศึกษา; ผู้เข้าร่วม 604 คน)
การทำจิตบำบัดเพียงอย่างเดียว:
อาจสามารถลดจำนวนคนที่ขาดงานใน 15 วัน (9 การศึกษา; ผู้เข้าร่วม 1649 คน); และ
อาจลดอาการซึมเศร้าลงได้ (8 การศึกษา; ผู้เข้าร่วม 1255 คน); และ
เราไม่แน่ใจว่าการบำบัดทางจิตเพียงอย่างเดียวจะส่งผลต่อความสามารถในการรับมือกับงานของผู้ป่วยหรือไม่ (1 การศึกษา; ผู้เข้าร่วม 58 คน)
ความน่าเชื่อถือจากผลของการศึกษานี้เป็นอย่างไร
ความเชื่อถือได้ในผลลัพธ์เหล่านี้ส่วนใหญ่อยู่ในระดับปานกลางถึงต่ำ ข้อค้นพบบางอย่างมาจากการศึกษาจำนวนน้อยและมีผู้เข้าร่วมจำนวนน้อย นอกจากนี้เรายังพบข้อจำกัด ในวิธีการออกแบบการวิจัย การเก็บข้อมูล และการรายงานผลการศึกษา
ใจความสำคัญ
การรวมการเปลี่ยนแปลงสถานที่ทำงานเข้ากับโปรแกรมทางคลินิก อาจช่วยให้ผู้ที่มีภาวะซึมเศร้ากลับไปทำงานได้เร็วขึ้นและลดจำนวนวันลาป่วยน้อยลง เราต้องการหลักฐานเพิ่มเติมเพื่อประเมินว่าการเปลี่ยนแปลงสถานที่ทำงานร่วมกับโปรแกรมทางคลินิกรูปแบบใดที่ได้ผลดีที่สุด
การเพิ่มคุณภาพการดูแลทางสุขภาพอาจจะช่วยให้ผู้ที่มีภาวะซึมเศร้ามีจำนวนวันลาป่วยน้อยลง
การรวมกันของวิธีการที่จัดการเกี่ยวกับการทำงานและวิธีการทางคลินิกอาจช่วยลดจำนวนวันขาดงานจากการเจ็บป่วยได้้ แต่เมื่อสิ้นสุดการติดตามผลที่ 1 ปีหรือนานกว่านั้นวิธีการนี้ไม่ได้ช่วยทำให้มีจำนวนคนกลับมาทำงานมากขึ้น วิธีการนี้อาจลดอาการซึมเศร้าและอาจเพิ่มการทำงานมากกว่าการดูแลตามปกติ วิธีการที่จัดการเกี่ยวกับการทำงานโดยเฉพาะอาจไม่ได้มีประสิทธิผลดีไปกว่าการดูแลตามปกติที่ทำอย่างเดียว วิธีการทางจิตใจอาจลดจำนวนวันขาดงานจากการเจ็บป่วยเมื่อเทียบกับการดูแลตามปกติ วิธีการที่ปรับปรุงการดูแลทางคลินิกอาจทำให้การขาดงานจากการป่วยลดน้อยลง และระดับอาการซึมเศร้าลดลงเมื่อเทียบกับการดูแลตามปกติ เมื่อเปรียบเทียบระหว่างการรักษาด้วยยาต้านอาการซึมเศร้า พบว่า ไม่มีหลักฐานบ่งชี้ว่ามีความแตกต่างต่อผลการขาดงานจากการเจ็บป่วยระหว่างการได้รับการรักษาด้วยยาต้านอาการซึมเศร้าเศร้าที่แตกต่างกัน จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติม เพื่อประเมินว่าการรวมวิธีการจัดการเกี่ยวกับการทำงานและวิธีการทางคลินิกแบบใด จะได้ผลดีที่สุด
ความสามารถในการทำงานลดลง เช่นการขาดงานจากการป่วยเป็นเรื่องปกติในผู้ที่มีภาวะซึมเศร้า
เพื่อประเมินประสิทธิผลของวิธีการที่มีเป้าหมายเพื่อลดความบกพร่องในการทำงานของพนักงานที่เป็นโรคซึมเศร้า
เราค้นหาเอกสารจาก CENTRAL (The Cochrane Library), MEDLINE, Embase, CINAHL และ PsycINFO จนถึงวันที่ 4 เมษายน 2020
เราได้รวมการทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุม (RCTs) และคลัสเตอร์ - RCT ที่มีการจัดการในสถานที่ทำงานและวิธีการทางคลินิกสำหรับผู้ที่มีภาวะซึมเศร้าที่มีการใช้ จำนวนวันในการขาดงานจากการเจ็บป่วย หรือการขาดงานเป็นผลลัพธ์ในการศึกษา นอกจากนี้เรายังวิเคราะห์ผลของภาวะซึมเศร้าต่อการทำงาน
ผู้ทบทวนวรรณกรรม 2 คนดำเนินการอย่างอิสระต่อกัน ในการดึงข้อมูลและ ประเมินความเชื่อมั่นของหลักฐานโดยใช้ GRADE เราใช้ความแตกต่างของค่าเฉลี่ยมาตรฐาน (SMD) หรืออัตราส่วนความเสี่ยง (RR) กับช่วงความเชื่อมั่น 95% (CI) เพื่อรวมผลของการศึกษาที่เราตัดสินว่ามีความคล้ายคลึงกันอย่างมาก
ในการทำให้เป็นปัจจุบันนี้เราได้เพิ่มการศึกษาใหม่ 23 รายการ โดยรวมแล้วเราได้รวมการศึกษา 45 รายการ ซึ่งมีกลุ่มการศึกษา 88 กลุ่ม มีผู้เข้าร่วมวิจัยที่เป็นโรคซึมเศร้าหรือมีอาการซึมเศร้าในระดับสูงทั้งหมด 12,109 คน
ความเสี่ยงของการมีอคติ
ประเภทของความเสี่ยงด้านอคติที่พบบ่อยที่สุด ได้แก่ อคติในการประเมินผล (detection bias) (27 การศึกษา) และ อคติในการติดตามผู้เข้าร่วมโครงการ (attrition bias) (22 การศึกษา) ซึ่งอคติทั้ง 2 อย่าง ส่งผลต่อผลลัพธ์ในการศึกษาคือ การขาดงานจากการเจ็บป่วย
การทดลองที่จัดการกับการทำงานโดยตรง
การทดลองที่จัดการกับการทำงานโดยตรง ร่วมกับวิธีการทางคลินิก
การทดลองที่รวมกันระหว่างการจัดการกับที่ทำงานโดยตรงและวิธีการทางคลินิกอาจช่วยลดจำนวนวันที่ขาดงานจากการเจ็บป่วยได้ภายในปีแรกของการติดตามผล (SMD -0.25, 95% CI -0.38 ถึง -0.12; 9 การศึกษา หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับปานกลาง) ซึ่งสามารถแปลผลกลับได้เป็นมีจำนวนวันลาป่วยน้อยลง 0.5 (95% CI -0.7 ถึง -0.2) ในช่วง 2 สัปดาห์ที่ผ่านมาหรือน้อยลง 25 วันในช่วง 1 ปี (95% CI -37.5 ถึง -11.8) การทดลองนี้ไม่ได้ทำให้มีคนขาดงานน้อยลง หลังการติดตามผล 1 ปี (RR 1.08, 95% CI 0.64 ถึง 1.83; 2 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับสูง) การทดลองนี้อาจลดอาการซึมเศร้า (SMD -0.25, 95% CI -0.49 ถึง -0.01; 8 การศึกษา หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับต่ำ) และอาจมีผลเล็กน้อยต่อการทำงาน ภายในปีแรกของการติดตามผล (SMD -0.19, 95% CI -0.42 ถึง 0.06; 5 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับปานกลาง)
ใช้การจัดการเกี่ยวกับการทำงานโดยตรงอย่างเดียว
การจัดการเกี่ยวกับการทำงานโดยเฉพาะเพียงอย่างเดียวอาจเพิ่มจำนวนวันขาดงานจากการเจ็บป่วยเมื่อเทียบกับการจัดการเกี่ยวกับการทำงานที่ทำตามปกติ (SMD 0.39, 95% CI 0.04 ถึง 0.74; 2 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับต่ำ) แต่อาจไม่ได้นำไปสู่การเพิ่มจำนวนคนที่ขาดงานมากขึ้นภายในปีแรกของการติดตามผล (RR 0.93, 95% CI 0.77 ถึง 1.11; 1 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับปานกลาง) หรือนานกว่านั้น (RR 1.00, 95% CI 0.82 ถึง 1.22; 2 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับปานกลาง) อาจไม่มีผลต่ออาการซึมเศร้า (SMD -0.10, 95% -0.30 CI ถึง 0.10; 4 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับปานกลาง) ภายในปีแรกของการติดตามผล และอาจไม่มีผลต่ออาการซึมเศร้าในระยะเวลา1 ปีขึ้นไป ( SMD 0.18, 95% CI -0.13 ถึง 0.49; 1 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อถือได้ในระดับต่ำ) การทดลองนี้ที่มีการจัดการกับงานเพียงอย่างเดียวอาจไม่นำไปสู่การทำงานที่ดีขึ้นภายในปีแรกของการติดตามผล (SMD -0.32, 95% CI -0.90 ถึง 0.26; 1 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับต่ำ)
วิธีการทางจิตวิทยา
วิธีการทางจิตวิทยา ทั้งแบบเผชิญหน้า หรือวิธีการด้านสุขภาพจิตทางอิเลคโทรนิค (E-mental health) โดยมีหรือไม่มีคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญ อาจลดจำนวนวันที่ขาดงานจากการเจ็บป่วยเมื่อเทียบกับการดูแลตามปกติ (SMD -0.15, 95% CI -0.28 ถึง -0.03; 9 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับต่ำ) นอกจากนี้ยังอาจลดอาการซึมเศร้า (SMD -0.30, 95% CI -0.45 ถึง -0.15, 8 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับต่ำ) เราไม่แน่ใจว่าวิธีการทางจิตวิทยาเหล่านี้ช่วยเพิ่มความสามารถในการทำงานหรือไม่ (SMD -0.15 95% CI -0.46 ถึง 0.57; 1 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อถือมั่นในระดับต่ำมาก)
ใช้วิธีการบำบัดทางจิต ร่วมกับยาต้านอาการซึมเศร้า
มีการศึกษา 2 รายการเปรียบเทียบผลของวิธีการบำบัดทางจิตร่วมกับยาต้านอาการซึมเศร้ากับยาต้านอาการซึมเศร้าเพียงอย่างเดียว มีการศึกษา 1 รายการ รวมการบำบัดทางจิตแบบพลวัตรร่วมกับยาต้านอาการซึมเศร้าชนิด tricyclic antidepressant (TCA) และการศึกษาอีก 1 รายการใช้การบำบัดโดยการปรับความคิดและพฤติกรรมทางโทรศัพท์ (CBT) ร่วมกับยาต้านเศร้าชนิด selective serotonin reuptake inhibitor (SSRI) เราไม่แน่ใจว่าวิธีการนี้จะช่วยลดจำนวนวันที่ขาดงานจากการเจ็บป่วยได้หรือไม่ (SMD -0.38, 95% CI -0.99 ถึง 0.24; 2 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับต่ำมาก) แต่พบว่าอาจไม่มีผลต่ออาการซึมเศร้า (SMD -0.19 , 95% CI -0.50 ถึง 0.12; 2 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับต่ำ)
ใช้ยาต้านอาการซึมเศร้าอย่างเดียว
การศึกษา 3 รายการที่เปรียบเทียบประสิทธิภาพผลของยาต้านอาการซึมเศร้ากลุ่ม SSRI กับยาต้านอาการซึมเศร้ากลุ่ม Selective norepinephrine reuptake inhibitor (SNRI) ในการลดจำนวนวันการขาดงานจากการเจ็บป่วยพบว่าให้ผลลัพธ์ที่ไม่สอดคล้องกันอย่างมาก
การปรับปรุงคุณภาพการดูแล
โดยรวมแล้ววิธีการปรับปรุงคุณภาพการดูแลไม่ได้ทำให้จำนวนวันที่ขาดงานจากการเจ็บป่วยลดน้อยลง เมื่อเทียบกับการดูแลตามปกติ (SMD -0.05, 95% CI -0.16 ถึง 0.06; 7 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับปานกลาง) อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาที่มีความเสี่ยงของการมีอคติในระดับต่ำ วิธีการดังกล่าวอาจนำไปสู่การมีจำนวนวันที่ขาดงานจากการเจ็บป่วยน้อยลงในปีแรกของการติดตามผล (SMD -0.20, 95% CI -0.35 ถึง -0.05; 2 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับปานกลาง) การปรับปรุงคุณภาพการดูแลที่ดีขึ้นอาจทำให้อาการซึมเศร้าลดน้อยลง (SMD -0.21, 95% CI -0.35 ถึง -0.07; 7 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับปานกลาง) แต่อาจทำให้การทำงานลดลง (SMD 0.5, 95% CI 0.34 ถึง 0.66; 1 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับปานกลาง)
การออกกำลังกาย
การออกกำลังกายอย่างหนักที่มีการควบคุม อาจลดจำนวนวันที่ขาดงานจากการเจ็บป่วยลง เมื่อเทียบกับการใช้วิธีการผ่อนคลาย (SMD -1.11; 95% CI -1.68 ถึง -0.54; 1 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับต่ำ) อย่างไรก็ตาม การออกกำลังกายแบบแอโรบิคอาจไม่ได้ผลดีไปกว่าการผ่อนคลายหรือยืดกล้ามเนื้อ (SMD -0.06; 95% CI -0.36 ถึง 0.24; 2 การศึกษา, หลักฐานมีความเชื่อมั่นในระดับปานกลาง) การศึกษาทั้ง 2 รายการไม่พบความแตกต่างในการเปลี่ยนแปลงอาการซึมเศร้าจาก 2 เงื่อนไขการทดลอง
แปลโดย สมพร รุ่งเรืองกลกิจ วันที่ 23 มีนาคม 2021