Pytanie badawcze

Jakie są efekty interwencji stosowanych w celu zapobiegania lub leczenia powikłań sercowych w dystrofii mięśniowej Duchenne'a (DMD), dystrofii mięśniowej Beckera (BMD) i kardiomiopatii rozstrzeniowej sprzężonej z chromosomem X (XLDCM)?

Wprowadzenie

Białko dystrofina jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania mięśni. DMD, BMD i XLDCM są dziedzicznymi chorobami mięśni spowodowanymi zmianami w genie kontrolującym produkcję dystrofiny. U osób cierpiących na te schorzenia dochodzi do osłabienia i uszkodzenia mięśni. W sercu brak dystrofiny powoduje uszkodzenie mięśnia i bliznowacenie, co z czasem prowadzi do niewydolności serca. Ostatecznie komory serca ulegają powiększeniu, co nazywane jest kardiomiopatią rozstrzeniową. To poważne powikłanie może być przyczyną śmierci. Istnieje wiele możliwych sposobów leczenia powikłań sercowych w tych schorzeniach. Jedną z opcji jest zmniejszenie obciążenia serca lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze krwi (inhibitory konwertazy angiotensyny, inhibitory ACE) lub spowalniającymi pracę serca (beta-blokery lub iwabradyna). Innym podejściem jest zmniejszenie uszkodzenia mięśni za pomocą przeciwutleniaczy (np. idebenonu) lub leków, które mają działanie przeciwzapalne (np. kortykosteroidy). Ostatnio opracowano leki zwiększające dystrofinę (produkcję dystrofiny; przyp. tłum.), w tym ataluren i eteplirsen.

Charakterystyka badań

Autorzy przeglądu Cochrane zebrali wszystkie istotne opracowania, aby odpowiedzieć na analizowane w przeglądzie pytanie. Poszukiwali badań mających na celu zapobieganie lub leczenie powikłań sercowych u osób z DMD, BMD lub XLDCM. Ograniczyli oni przegląd do badań, które losowo przypisują uczestników do grup otrzymujących różne rodzaje leczenia, co zazwyczaj dostarcza najlepszych danych naukowych. Zidentyfikowano pięć małych badań, w których łącznie wzięło udział 205 uczestników.

- Trzyletnie badanie peryndoprylu w porównaniu z placebo (tabletka nieaktywna) w celu zapobiegania powikłaniom sercowym u 57 chłopców z DMD. Po badaniu randomizowanym przeprowadzono dwuletnie leczenie otwarte (zespół leczący i pacjenci wiedzą, jaka terapia jest stosowana; przyp.tłum.), a następnie 10-letni okres obserwacji, w którym wszystkie dzieci otrzymywały peryndopryl.

- Roczne badanie lizynoprylu w porównaniu z losartanem u 23 pacjentów z DMD i nowo rozpoznanymi powikłaniami sercowymi.

- Roczne badanie idebenonu w porównaniu z placebo u 21 chłopców z DMD. Badanie zostało sfinansowane przez producenta.

- Roczne badanie eplerenonu w porównaniu z placebo u 42 pacjentów z DMD ze stwierdzonymi już powikłaniami sercowymi, badania te były częściowo finansowane przez producenta.

- Trzymiesięczne badanie hormonu wzrostu w porównaniu z placebo u 10 pacjentów z DMD lub BMD.

Kluczowe wyniki i pewność oszacowania danych naukowych

Na podstawie dostępnych danych naukowych z badań RCT wykazano, że wczesne leczenie inhibitorami ACE lub blokerami receptora angiotensyny (ARB) może pomóc osobom z DMD. U chłopców z wcześnie wykrytymi zmianami w sercu efekty inhibitora ACE i ARB mogą być równoważne, jednak dane naukowe są bardzo niepewne. Wyniki badań nierandomizowanych, z których część miała charakter długoterminowy, doprowadziły do stosowania tych leków w codziennej praktyce klinicznej. Dane naukowe o bardzo niskiej pewności wskazują, że dodanie eplerenonu może przynieść dodatkowe korzyści w DMD w przypadku wczesnego wykrycia kardiomiopatii. W analizowanych badaniach nie dostrzegliśmy klinicznie istotnego wpływu hormonu wzrostu lub idebenonu, jakkolwiek pewność danych była również bardzo niska. Włączone badania dostarczyły jedynie danych naukowych o niskiej lub bardzo niskiej pewności oszacowania co do skutków ubocznych.

Ogólnie, liczba pacjentów w każdym z włączonych badań była niewielka, a niektóre badania miały ograniczenia, które mogły mieć wpływ na wyniki, jesteśmy więc bardzo niepewni co do otrzymanych wyników.

Dane naukowe są aktualne do października 2017 roku.