Czego dotyczy to zagadnienie?
Glejak wielopostaciowy to śmiertelny rodzaj guza mózgu. Standardowe leczenie nowo zdiagnozowanego glejaka wielopostaciowego polega na operacyjnym usunięciu jak największej części guza, a następnie podaniu chemioterapii (leku przeciwnowotworowego zwanego temozolomidem (TMZ)) i radioterapii. TMZ jest zazwyczaj podawany razem z radioterapią (chemioterapia jednoczesna), a także przez około sześć miesięcy po radioterapii (chemioterapia uzupełniająca). Razem te zabiegi można nazwać chemio-radioterapią (CRT). Jednakże, nie wszyscy pacjenci, zwłaszcza osoby starsze, są wystarczająco sprawni, aby otrzymać CRT, ze względu na poważne skutki uboczne. W niniejszym przeglądzie oceniliśmy dane naukowe dotyczące różnych metod leczenia, które były badane u osób starszych z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym, aby dowiedzieć się, które z nich mogą pomóc.

W jaki sposób przeprowadzono przegląd
Szukaliśmy badań porównujących różne metody leczenia u osób starszych z nowo zdiagnozowanym glejakiem wielopostaciowym, a także badań dotyczących opłacalności dostępnych metod leczenia. Zdefiniowaliśmy „osoby starsze” jako mające 70+ lat, ale uwzględniliśmy również dane pacjentów 65+ lat, jeśli badania nie podawały wyników dla grupy 70+. Do oceny badań i zbierania danych użyliśmy standardowych metod Cochrane. Porównaliśmy metody leczenia w meta-analizie sieciowej (NMA), która pozwoliła nam na uszeregowanie różnych opcji leczenia.

Co udało nam się ustalić?
Znaleźliśmy 12 badań oceniających różne opcje, w tym radioterapię, chemioterapię, opiekę wspomagającą (paliatywną), kombinacje metod leczenia oraz urządzenie medyczne noszone na głowie emitujące pole elektryczne (znane jako pole leczenia guza) Większość osób biorących udział w tych badaniach nie miała ciężkich niepełnosprawności. W NMA porównaliśmy efekty siedmiu metod leczenia na całkowite przeżycie pacjentów. Wszystkie badane metody, z wyjątkiem jednej, w której czynnik zwany bewacyzumabem (BEV) był łączony z radioterapią, wyraźnie wydłużały przeżycie w porównaniu z samą opieką paliatywna. Najsilniejsze dane naukowe, które znaleźliśmy, wskazują, że CRT prowadzi do dłuższego czasu przeżycia niż krótkotrwała radioterapia; ale słabsze dowody sugerują, że CRT również wydłuża przeżycie w porównaniu z samym TMZ. Kiedy uszeregowaliśmy wszystkie metody leczenia według ich skuteczności w przedłużaniu czasu przeżycia, CRT zajęło najwyższą pozycję, przewyższając TMZ, RT oraz samą opiekę paliatywna, która zajęła najniższą pozycję.

Badanie dotyczące pola magnetycznego leczenia guza nie mogło zostać uwzględnione w NMA, ponieważ przeprowadzono je wśród sprawniejszych starszych pacjentów, którzy już otrzymali część swojej CRT. Dane naukowe z tego badania sugerowały, że dodanie terapii leczenia guza polem magnetycznym po radioterapii prawdopodobnie poprawia przeżycie w tej sprawniejszej grupie pacjentów.

Jeśli chodzi o jakość życia, dane naukowe sugerowały, że wpływ leczenia TMZ i samej radioterapii prawdopodobnie nie różni się znacząco, z wyjątkiem większego dyskomfortu związanego z problemami komunikacyjnymi, który jest bardziej odczuwalny przy radioterapii. Dane naukowe dotyczące jakości życia dla innych opcji leczenia były trudne do interpretacji, ponieważ były ograniczone przez wysokie wskaźniki rezygnacji z udziału w badaniach, ponieważ osoby z glejakiem wielopostaciowym nie żyją długo i mogą nie czuć się na siłach, aby wypełniać kwestionariusze, gdy czują się źle.

Jeśli chodzi o inne wyniki, dane naukowe o wysokiej pewności wykazały, że CRT opóźnia postęp choroby w porównaniu z samą radioterapią. Dane naukowe sugerowały również, że dodanie BEV do krótkotrwałej radioterapii prawdopodobnie opóźnia postęp choroby, ale może nie poprawiać ogólnego przeżycia. TMZ i BEV są bardziej toksyczne dla komórek krwi niż radioterapia i są związane ze zwiększonym ryzykiem zakrzepów krwi i zatorów naczyń krwionośnych (choroba zakrzepowo-zatorowa).

Wnioski
Dane naukowe sugerują, że u dość sprawnych starszych osób z glejakiem wielopostaciowym CRT wydłuża przeżycie w porównaniu z radioterapią lub samym TMZ, i że każda z tych trzech opcji leczenia może wydłużać przeżycie w porównaniu z samą opieką wspomagającą. Poważne działania niepożądane dotyczące składowych krwi są częstsze w przypadku leków przeciwnowotworowych TMZ i BEV. Poza badaniami klinicznymi, nie ma wystarczających danych naukowych, aby wspierać stosowanie BEV u starszych osób z glejakiem wielopostaciowym. Potrzebne są dalsze badania dotyczące wpływu różnych metod leczenia na jakość życia i koszty opieki zdrowotnej. Wiek sam w sobie prawdopodobnie nie jest najlepszym wyznacznikiem optymalnego leczenia starszych osób z glejakiem wielopostaciowym.