Pytanie badawcze

Czy podanie hormonu ciążowego do macicy kobiet z niepłodnością podczas procedury wspomaganego rozrodu przynosi jakiekolwiek korzyści?

Wprowadzenie

Niepłodność dotyka 15% par i jest definiowana jako niemożność zajścia w ciążę w sposób naturalny przez okres 12 miesięcy regularnego współżycia bez stosowania środków zapobiegających ciąży. Techniki rozrodu wspomaganego odnoszą się do wszystkich procedur obejmujących manipulację zarówno nasieniem, jak i komórkami jajowymi w laboratorium w celu wytworzenia zarodka, który ma zostać przeniesiony do macicy (transfer zarodka, ET). Podanie naturalnego lub syntetycznego hormonu ciążowego (gonadotropina łożyskowa, hCG; przyp.tłum.) do macicy kobiety z obniżoną płodnością podczas procedury rozrodu wspomaganego jest nowym podejściem, które mogłoby zwiększyć szansę posiadania potomstwa.

Charakterystyka badań

Dokonaliśmy oceny 17 badań (4751 kobiet) porównujących podawanie hormonu ciążowego z brakiem tej procedury. Naturalny lub syntetyczny hormon podawany był w różnych dawkach i w różnym czasie przed ET.

Kluczowe wyniki

Ilość żywych urodzeń u kobiet, u których dokonano transferu trzydniowego zarodka z domacicznym podaniem gonadotropiny kosmówkowej (IC-hCG) w dawce < 500 IU w porównaniu z kobietami, u których dokonano ET bez podania hCG wykazało brak korzyści interwencji i mogłoby wskazywać na brak znaczącej różnicy lub niekorzyść o nieokreślonym znaczeniu (bardzo niska jakość danych naukowych: jedno badanie; 280 kobiet). W klinice ze wskaźnikiem żywych urodzeń wynoszącym 49% na cykl przy transferze trzydniowego zarodka, podanie hormonu ciążowego w dawce < 500 IU było związane z wskaźnikiem żywych urodzeń wahającym się pomiędzy 28% a 50%.

Wskaźnik żywych urodzeń wzrastał w podgrupie kobiet, u których dokonano transferu trzydniowego zarodka i podano hormon ciążowy w dawce 500 IU lub więcej w porównaniu z grupą kobiet, u których przeprowadzono transfer trzydniowego zarodka bez podania hormonu ciążowego (dane średniej jakości: trzy badania; 941 kobiet). W klinice, w której wskaźnik żywych urodzeń wynosił 27% na cykl, zastosowanie hormonu ciążowego w dawce 500 IU lub więcej wiązało się z wskaźnikiem żywych urodzeń pomiędzy 36% a 51%.

Wyniki badań nie wykazały znaczących różnic we wskaźniku żywych urodzeń pomiędzy kobietami, u których dokonano transferu pięciodniowego zarodka z podaniem hormonu ciążowego w dawce 500 IU lub więcej, a kobietami bez podania hormonu (średniej jakości dane naukowe: dwa badania; 1666 kobiet). W klinice ze wskaźnikiem żywych urodzeń na poziomie 36% na cykl, zastosowanie hormonu ciążowego w dawce 500 IU lub więcej wiązało się ze wskaźnikiem żywych urodzeń pomiędzy 29% a 38%.

Nie jesteśmy pewni, czy domaciczne podanie hormonu ciążowego w jakiejkolwiek dawce lub czasie wpływało na ryzyko poronienia (bardzo niska jakość danych naukowych: 11 badań; 3927 kobiet).

Dane dotyczące ciąży klinicznej u kobiet, u których dokonano transferu trzydniowego zarodka z podaniem hormonu ciążowego w dawce < 500 IU wykazały brak korzyści interwencji i mogłyby wskazywać na brak znaczącej różnicy lub niekorzyść nieokreślonego znaczenia (bardzo niska jakość danych naukowych: jedno badanie; 280 kobiet).

Wskaźnik ciąż klinicznych wzrósł w podgrupie kobiet, u których dokonano transferu trzydniowego zarodka przy użyciu hormonu w dawce 500 IU lub większej w porównaniu z kobietami, u których dokonano transferu trzydniowego zarodka bez hCG (dane średniej jakości: 12 badań; 2186 kobiet).

Wyniki badań wykazały brak znaczących różnic w ilości ciąż klinicznych w grupie kobiet, u których przeprowadzono transfer pięciodniowego zarodka z podaniem hormonu ciążowego w dawce 500 IU lub więcej w porównaniu z grupą kobiet, u których nie zastosowano hormonu ciążowego przy transferze pięciodniowego zarodka (dane średniej jakości: cztery badania; 2091 kobiet).

W żadnym randomizowanym badaniu klinicznym nie oceniano transferu pięciodniowego zarodka przy dawce hormonu ciążowego < 500 IU.

Inne opisane w badaniach powikłania obejmowały ciążę ektopową (zarodek rozwija się poza jamą macicy), heterotopową (zarodek rozwija się w i poza macicą), śmierć płodu i ciążę mnogą (trojaczki). Zdarzenia te były nieliczne, a niewystarczające dane i bardzo niska ich jakość nie pozwala nam określić, czy występowały różnice pomiędzy badanymi grupami.

Należy przeprowadzić dalsze badania dotyczące żywych urodzeń jako podstawowego badanego parametru, aby określić grupę kobiet, u których korzyść z tej interwencji byłaby największa.

Jakość danych naukowych

Jakość danych naukowych wahała się od bardzo niskiej do średniej w zależności od badanego parametru. Głównymi ograniczeniami dla jakości danych było wysokie ryzyko błędu stronniczości i duża niedokładność.