Wprowadzenie

Sezonowe zaburzenia afektywne (depresja zimowa) to rodzaj depresji, która powtarza się jesienią i trwa aż do wiosny. Jej objawy są podobne do zwykłej depresji za wyjątkiem występującego zwykle znacznego zmęczenia i zwiększonego apetytu. Depresja zimowa występuje częściej w krajach, gdzie w okresie zimowym występuje mniejsza ekspozycja na światło dzienne. Jednym z filarów leczenia wszystkich depresji, w tym depresji zimowej, są leki przeciwdepresyjne (SGAs), takie jak selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRIs) i inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny (SNRIs). Nie ma pewności co do tego jak dobrze leki te działają oraz jakie są ich efekty gdy porówna się je między sobą lub z innymi rodzajami terapii, takimi jak leczenie światłem, w przypadku depresji zimowej.

Wyniki

Znaleźliśmy trzy badania, w których wzięło udział łącznie 204 uczestników, które oceniały jeden lek SGA (fluoksetyna) w porównaniu z placebo (substancja obojętna) lub terapią światłem. W jednym badaniu (68 uczestników) porównywano fluoksetynę z placebo. Fluoksetyna wydaje się działać lepiej niż placebo w leczeniu depresji zimowej, jednak nie możemy tego powiedzieć z całą pewnością, z powodu małej liczby osób biorących udział w badaniu. U podobnej liczby uczestników w obu grupach odnotowano efekty uboczne.

Znaleźliśmy dwa badania (łącznie 136 uczestników), w których porównywano fluoksetynę z terapią światłem. Kiedy połączyliśmy wyniki tych badań okazało się, że dwa z nich mają podobny wpływ: u około 66 ze 100 uczestników wystąpiła poprawa zarówno w grupie fluoksetyny, jak i w grupie terapii światłem. Podobna liczba uczestników doświadczała skutków ubocznych zarówno w grupie fluoksetyny, jak i w grupie terapii światłem.

Znaleźliśmy pięć dodatkowych badań, które dostarczyły informacji na temat bezpieczeństwa stosowania SGAs w leczeniu depresji zimowej. Uczestnicy zgłaszali działania niepożądane SGAs: bupropionu, fluoksetyny, escitalopramu, duloksetyny, nefazodonu i reboksetyny. Nie byliśmy w stanie porównać tych leków bezpośrednio ale można powiedzieć, że około od 0% do 25% uczestników wcześniej zakończyło udział w badanu z powodu skutków ubocznych. Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi były: nudności, biegunka, zaburzenia snu, obniżenie libido, suchość w ustach i pobudzenie. Nie mogliśmy porównać odsetka występujących działań niepożądanych u osób przyjmujących leki SGA w porównaniu z placebo, co oznacza, że ​​nasza pewność odnosząca się do informacji na temat skutków ubocznych jest ograniczona.

Wiarygodność danych naukowych

Jakość danych naukowych odnoszących się do skuteczności i bezpieczeństwa stosowania fluoksetyny w porównaniu z placebo była bardzo niska. Jakość danych naukowych odnoszących się do skuteczności i bezpieczeństwa stosowania fluoksetyny w porównaniu z terapią światłem była niska.