Egzema (wyprysk) jest powszechną chorobą przewlekłą. Najważniejszym objawem jest świąd, któremu często towarzyszy sucha skóra. Zmiany skórne obejmują wysypkę, zaczerwienienie, obrzęk skóry, strupy, sączenie sie wydzieliny oraz czasem krwawienie w wyniku uporczywego drapania. Choroba ta zazwyczaj mija w okresie dzieciństwa, może jednak nawracać lub utrzymywać się w wieku dorosłym. Przypuszcza się, że przyczyną egzemy jest kombinacja czynników genetycznych i środowiskowych. Kremy nawilżające, miejscowo stosowane glikortykosteroidy i leki immunomodulujące są podstawą leczenia egzemy, natomiast cięższe przypadki mogą wymagać zastosowania promieni UV lub ogólnoustrojowych leków immunosupresyjnych. Swędzenie jest bardzo trudnym do leczenia objawem powodującym drapanie, które z kolei nasila stan zapalny skóry, a osoby z wypryskiem często wpadają w błędne koło swędzenia i drapania się. Rola histaminy w powstawianiu świądu związanego z egzemą nie jest do końca poznana, jednak doustne leki przeciwhistaminowe H1 (antagoniści receptora histaminowego H1; przyp.tłum.) są stosowane od wielu lat w leczeniu wyprysku. Mogły one być stosowane głównie ze względu na ich działanie uspakajające (leki przeciwhistaminowe o silnym działaniu uspokajającym takie jak chlorfeniramina i hydroksyzyna). Mimo, że doustne leki przeciwhistaminowe H1 są szeroko stosowane w leczeniu chorób alergicznych, takich jak pokrzywka, alergiczny nieżyt nosa i alergiczne zapalenie spojówek, to ich skuteczność w łagodzeniu swędzenia i egzemy pozostaje niejasna. Celem niniejszego przeglądu było odnalezienie danych naukowych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania doustnych leków przeciwhistaminowych w leczeniu egzemy, aby sformułować wskazówki do ich stosowania w praktyce klinicznej.

Żadne z badań nie spełniło naszych kryteriów włączenia. Obecnie nie ma dostępnych danych naukowych potwierdzających skuteczność lub bezpieczeństwo stosowania doustnych leków przeciwhistaminowych H1 w monoterapii u osób z egzemą. Nie oznacza to, że leki przeciwhistaminowe nie mogą być użyteczne jako uzupełnienie leczenia podstawowego obejmującego miejscowo działające steroidy. To zagadnienie będzie tematem kolejnego przeglądu.