Wprowadzenie

Pewne zmiany w pracy, na przykład skrócenie czasu jej trwania albo zmniejszenie wagi podnoszonych ciężarów, mogą pomóc pracownikom na zwolnieniu lekarskim szybciej wrócić do pracy. Pomoc w szybszym powrocie do pracy po zwolnieniu zapobiega powstawaniu długotrwałej niepełnosprawności. Ponieważ skuteczność tych zmian nie jest jeszcze pewna, sprawdziliśmy, czy takie działania rzeczywiście zmniejszają czas potrzebny na powrót do pracy skuteczniej niż rutynowa opieka albo interwencje kliniczne.

Badania

Przeszukaliśmy publikacje wydane do 02.02.2015 r. Znaleźliśmy 14 badań z randomizacją, w których wzięło udział 1897 pracowników obserwowanych przez co najmniej rok. W ośmiu badaniach pracownicy mieli choroby układu mięśniowo-szkieletowego, w pięciu problemy zdrowia psychicznego, a w jednym choroby nowotworowe.

Główne wyniki

Oceniając łącznie wszystkie przyczyny niezdolności do pracy, zmiany w zakładzie pracy skutecznie pomagają w powrocie do pracy i skróceniu długości zwolnienia lekarskiego. Ich skuteczność jest jednak wątpliwa, jeśli chodzi o trwały powrót do pracy albo późniejsze korzystanie ze zwolnień lekarskich. Skuteczność zmian w zakładzie pracy zależy od przyczyny niezdolności do pracy. Znaleźliśmy dane umiarkowanej jakości wskazujące, że w porównaniu ze zwykłą opieką, działania w miejscu pracy skutecznie skracają absencję spowodowaną chorobami układu mięśniowo-szkieletowego. U pracowników z tymi chorobami działania podejmowane w zakładzie pracy były również skuteczne w zmniejszaniu bólu i poprawie sprawności. Nie zaobserwowano skuteczności zmian w zakładzie pracy w przypadku pracowników z nowotworami lub chorobami psychicznymi. Ponadto nie było jasne, czy wystarczy sama interwencja w miejscu pracy, czy należy ją łączyć ze wsparciem psychologicznym.

Jakość danych

Znaleźliśmy dane o umiarkowanej jakości wskazujące, że interwencje w zakładzie pracy mogą pomóc pracownikom wrócić do pracy i skrócić okres nieobecności spowodowanej chorobą. Gdy jednak chodzi o trwały powrót do pracy, to dane o skuteczności interwencji w zakładzie były bardzo niskiej jakości. Wyniki różniły się bowiem w zależności od tego czy pracownik chorował na chorobę układu mięśniowo-szkieletowego, nowotwór, czy miał problemy ze zdrowiem psychicznym.