Intensywne wsparcie i zachęcanie do zmniejszenia spożycia soli rzeczywiście prowadziło do redukcji jej spożycia. W okresie dłuższym niż rok przyczyniło się także do niewielkiego obniżenia ciśnienia tętniczego (w przypadku ciśnienia skurczowego odnotowywany spadek wynosił około 1 mm Hg; dla ciśnienia rozkurczowego spadek ten był jeszcze mniejszy). Ta niewielka poprawa nie jest wystarczająca, by spodziewać się istotnych korzyści zdrowotnych. Ponadto utrzymanie diety o niskiej zawartości soli było bardzo trudne. Jednakże, obniżenie ciśnienia tętniczego wydawało się większe u osób z wyższym ciśnieniem.

Nie znaleziono wystarczających danych naukowych, aby ocenić wpływ zmiany spożycia soli na zdrowie lub zgony.

W dużym i małym badaniu wykazano, że udzielanie porad dotyczących zmniejszenia spożycia soli, pomagały utrzymać niższe ciśnienie tętnicze krwi po zaprzestaniu przyjmowania leku obniżającego ciśnienie krwi. Jeśli powyższe wyniki zostaną potwierdzone, bez wzrostu występowania incydentów sercowo-naczyniowych, to kompleksowe programy dietetyczne i behawioralne dla pacjentów z podwyższonym ciśnieniem tętniczym, wymagających leczenia farmakologicznego, będą uzasadnione.

Zobacz także przegląd Cochrane obejmujący krótkoterminowe badania dotyczące zmniejszania spożycia soli: Jurgens 2003.