Wprowadzenie:
Moczenie nocne (enuresis nocturna) to bezwiedne oddawanie moczu w czasie snu, które nie jest wynikiem zaburzeń fizycznych. Może prowadzić do problemów społecznych, emocjonalnych i psychologicznych oraz niższej jakości życia. Moczenie nocne dotyczy około 15% do 20% pięciolatków oraz może utrzymywać się nawet u 2% dorosłych. Wiele różnych leków stosowano w celu leczeniu moczenia nocnego, zarówno jako leczenie pojedynczymi lekami, jak i w połączeniu z innym leczeniem. Leki trójpierścieniowe to leki przeciwdepresyjne, które od 1960 r. stosowane są w leczeniu moczenia nocnego. Prawdopodobnie działają one przeciwskurczowo na pęcherz moczowy. Niniejszy przegląd obejmuje 64 badania oceniające działanie trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych wśród 4071 dzieci.

Główne wyniki:
Najczęściej stosowanym trójpierścieniowym lekiem w leczeniu moczenia nocnego jest imipramina. Leki trójpierścieniowe w porównaniu do placebo w okresie leczenia zmniejszały moczenie nocne o około jedną noc w ciągu tygodnia oraz u około jednej piątej dzieci osiągnięto 14 suchych nocy (bez moczenia - przyp. tłum.). Jednakże, po zaprzestaniu przyjmowana leków trójpierścieniowych, u większości następował nawrót moczenia nocnego.

Działania niepożądane:
Trójpierścieniowe leki są równie skuteczne jak inny powszechnie stosowany lek - desmopresyna. Jednakże, powodują więcej działań niepożądanych, takich jak drgawki, mogą mieć niekorzystny wpływ na serce, wątrobę oraz krew, włącznie z małą liczbą białych krwinek, szczególnie w przypadku przedawkowania, co może być groźne. Dostępne dane naukowe sugerują, że stosowanie alarmów dźwiękowych jest bardziej skuteczne w leczeniu moczenia nocnego niż podawanie trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych i nie powoduje działań niepożądanych. Wykazują również bardziej trwały efekt po zaprzestaniu ich stosowania, ale wymagają więcej wysiłku ze strony dziecka oraz więcej wsparcia ze strony rodziny, aby były skuteczne.

Ograniczenia:
Większość badań włączonych do przeglądu była stara (najnowsze z 2008 r.), o małej liczbie uczestników i niskiej jakości, zawierały niewystarczające informacje, aby ocenić ryzyko błędu systematycznego. Dane naukowe w niniejszym przeglądzie są aktualne do 30 listopada 2015 roku.