Mizoprostol podawany doustnie jest skuteczną metodą indukcji (wywoływania) porodu. Jest on skuteczniejszy niż placebo, tak samo skuteczny jak mizoprostol i dinoproston stosowane dopochwowo i prowadzą do mniejszej liczby cięć cesarskich niż oksytocyna. Jednakże dotychczas nie ma wystarczającej liczby danych pochodzących z badań z grupą kontrolną i randomizacją, określających optymalne dawki gwarantujące bezpieczeństwo doustnego stosowania mizoprostolu.

Indukcję porodu w ciąży donoszonej stosuje się, aby zapobiec powikłaniom w sytuacji zagrożenia ciężarnej oraz jej nienarodzonego dziecka. Wskazaniami do indukcji porodu są ciąża po terminie, przedwczesne pęknięcie błon płodowych i wysokie ciśnienie tętnicze. Prostaglandyny to hormony naturalnie występujące w macicy, które wpływają na dojrzewanie szyjki oraz stymulują skurcze macicy podczas porodu. Dinoproston jest syntetyczną prostaglandyną E2, który można stosować dopochwowo w celu indukcji porodu, jednak jest niestabilny w temperaturze pokojowej i kosztowny. Doustnie podawany mizoprostol jest tanim i stabilnym termicznie syntetycznym analogiem prostaglandyny E1, pierwotnie stosowanym w leczeniu wrzodów żołądka.

Wyszukiwanie badań przeprowadziliśmy w styczniu 2014 roku. W przeglądzie 75 badań z randomizacją (obejmujących 13 793 kobiet) stwierdzono, że doustne stosowanie mizoprostolu wydaje się być co najmniej tak skuteczne jak dotychczasowe metody indukcji porodu.

W 9 badaniach (1 282 kobiet) wykazano, że doustnie stosowany mizoprostol był równie skuteczny jak dożylny wlew oksytocyny. Nie zidentyfikowaliśmy oczywistych różnic w liczbie kobiet, które urodziły naturalnie w ciągu 24 godzin, ani w liczbie kobiet, które doświadczyły hiperstymulacji macicy ze zmianami tętna dziecka, chociaż w grupie kobiet, którym podano mizoprostol drogą doustną, wystąpiło mniej cięć cesarskich.

W 37 badaniach (6 417 kobiet), w których porównano mizoprostol podawany doustnie i dopochwowo, nie zaobserwowano żadnej różnicy w liczbie kobiet, które urodziły się w ciągu 24 godzin, u których wystąpiła hiperstymulacja macicy ze zmianami w częstości akcji serca dziecka lub które urodziły przez cesarskie cięcie.

W 10 badaniach (3 240 kobiet), w których porównano mizoprostol podawany doustnie z podawaniem prostaglandyn dopochwowo (dinoprost), zaobserwowano niewielką różnicę w liczbie kobiet, które urodziły naturalnie w ciągu 24 godzin, u których wystąpiła hiperstymulacja macicy ze zmianami w częstości akcji serca dziecka lub które urodziły przez cesarskie cięcie.

Dziewięć badań, w których porównano doustny misoprostol z placebo (1 109 kobiet) stwierdzono, że doustny misoprostol jest bardziej skuteczny w porównaniu z placebo w indukowaniu porodu. Kobiety z grupy doustnego mizoprostolu prawdopodobnie częściej rodziły naturalnie w ciągu 24 godzin i rzadziej przeprowadzano cesarskie cięcie. Jeśli chodzi o liczbę kobiet, u których wystąpiła hiperstymulacja macicy ze zmianami tętna dziecka, różnice między grupami były niewielkie.

Pięć badań porównało doustnie podawany mizoprostol z prostaglandyną E2 (681 kobiet) wprowadzoną do macicy. Doustnie podawany misoprostol był związany z mniejszą liczbą przypadków niepowodzenia w osiągnięciu porodu pochwowego w ciągu 24 godzin, ale częstszą hiperstymulacją macicy ze zmianami w rytmie serca dziecka. Dostępne dane do tego porównania były ograniczone, a różnice w liczbie porodów cesarskich niewielkie.

Ogólnie rzecz biorąc, częstość występowania poważnych chorób lub śmierci matki lub jej dziecka była rzadka i nie uzyskano istotnych wyników dla żadnego z porównań w niniejszym przeglądzie.

Użycie doustnie podawanego misoprostolu do indukcji porodu jest skuteczne w osiągnięciu porodu pochwowego. Jest on skuteczniejszy w porównaniu z placebo, tak samo skuteczny jak mizoprostol i dinoproston podawane dopochwowo i prowadzi do mniejszej liczby cięć cesarskich niż w przypadku stosowania samej oksytocyny.

W niektórych krajach, gdzie misoprostol nie jest zatwierdzony do wywoływania porodu, wielu klinicystów może preferować użycie innego dostępnego produktu, takiego jak dinoproston. W miejscach, w których stosuje się doustny misoprostol, dane sugerują, że odpowiednia dawka to 20 do 25 mcg w roztworze. Biorąc pod uwagę, że głównym problemem jest bezpieczeństwo, dane przemawiają za stosowaniem schematów doustnych w porównaniu ze schematami dopochwowymi. Jest to szczególnie ważne, jeśli matka jest narażona na większe ryzyko infekcji i jeśli brakuje personelu do ścisłego monitorowania matki i jej dziecka.