Leczenie wspomagające krzepliwość krwi, mające na celu poprawę rekonwalescencji dorosłych po przebytym udarze wywołanym wylewem krwi do mózgu

Najważniejsze informacje

Leczenie wspomagające krzepliwość krwi (znane jako „leczenie hemostatyczne”) może pomóc osobom, które mają udar wywołany wylewem krwi do mózgu (nazywanym „krwotokiem śródmózgowym”).

– Przetaczanie płytek krwi prawdopodobnie ma szkodliwy wpływ na osoby po krwotoku śródmózgowym przyjmujące lek taki jak aspiryna.

– Inne opcje leczenia nie wykazały ani efektów niekorzystnych ani korzystnych.

– Wciąż trwa 13 badań nad leczeniem hemostatycznym u pacjentów po krwotoku śródmózgowym a ich wyniki mogą zmienić nasze wnioski.

Czym jest krwotok śródmózgowy?

Ponad jedna dziesiąta wszystkich udarów spowodowana jest krwotokiem śródmózgowym. Im większy krwotok, tym większe jest prawdopodobieństwo zgonu. Około jedna piąta krwotoków śródmózgowych ulega istotnemu powiększeniu w ciągu trzech pierwszych godzin od wystąpienia krwawienia.

Jak leczenie hemostatyczne mogłoby poprawić rokowanie po krwotoku śródmózgowym?

Leczenie hemostatyczne mogłoby osłabić krwawienie i zmniejszyć uszkodzenia mózgu, co pozwoliłoby lepiej odzyskać zdrowie, szczególnie jeśli lek byłby podawany krótko po rozpoczęciu krwawienia.

Leczenie hemostatyczne może prowadzić do tworzenia się skrzepów i powodować niekorzystne skutki uboczne, takie jak zawał serca, udary mózgu i zakrzepy w płucach.

Czego chcieliśmy się dowiedzieć?

Chcieliśmy sprawdzić, czy leczenie hemostatyczne, takie jak przetoczenie płytek krwi, leki antyplazminowe (głównie kwas traneksamowy), czynnik krzepnięcia VII lub koncentrat czynników zespołu protrombiny poprawia rekonwalescencję osób po przebytym udarze spowodowanym krwotokiem śródmózgowym.

Chcieliśmy się również dowiedzieć, czy leczenie hemostatycznym powoduje niepożądane skutki uboczne.

Co zrobiliśmy?

Poszukiwaliśmy badań klinicznych z udziałem osób z krwotokiem śródmózgowym, w których porównywano leczenie hemostatyczne z leczeniem standardowym, placebo (leczeniem pozorowanym) lub do inną opcją leczenia krzepnięcia krwi.

Rodzaje leczenia podzieliliśmy na cztery grupy: czynnik krzepnięcia VII w porównaniu z placebo, leki antyplazminowe w porównaniu z placebo, przetoczenie płytek krwi w porównaniu ze standardowym leczeniem osób przyjmujących już leki przeciwpłytkowe (leki, które zapobiegają tworzeniu się zakrzepów we krwi, np. aspiryna) oraz świeżo mrożone osocze (produkt z płynnej części krwi stosowany w leczeniu osób z niedoborami czynników krzepnięcia krwi) w porównaniu z koncentratami czynników zespołu protrombiny (która wywołuje krzepnięcie krwi) u osób stosujących warfarynę (lek często używany do leczenia zakrzepów krwi i zapobiegania im).

Porównaliśmy i podsumowaliśmy wyniki badań oraz oceniliśmy naszą pewność do danych, na podstawie takich czynników jak: liczby badań, zastosowane metody i wielkość.

Czego się dowiedzieliśmy?

Znaleźliśmy 20 badań klinicznych, w których łącznie brało udział 4652 osób z krwotokiem śródmózgowym.

Czynnik krzepnięcia VII ma niewielki lub żaden wpływ na poprawę rekonwalescencji, ograniczenie dalszego krwawienia lub śmierć; lub wystąpienie niepożądanych efektów ubocznych.

Leki antyplazminowe mają niewielki lub żaden wpływ na poprawę rekonwalescencji, zapewniają niewielkie zmniejszenie krwawienia w ciągu 24h oraz niewielkie lub żadne różnice w odniesieniu do ryzyka zgonu, niepożądanych skutków ubocznych, zmiany nastroju, pamięci czy jakości życia.

Przetoczenie płytek krwi prawdopodobnie ma negatywny wpływ na rekonwalescencję osób, które przyjmują już leki przeciwpłytkowe, ale ma niewielki lub żaden wpływ na dalsze krwawienie, śmierć czy niepożądane efekty uboczne.

Dane dotyczące efektów przyjmowania różnych czynników krzepliwości u osób zażywających warfarynę są bardzo niepewne, a różnica między nimi pod względem rekonwalescencji, krwawienia, śmierci i niepożądanych efektów ubocznych jest niewielka lub nie występuje.

Jakie są ograniczenia danych?

Mimo, że znaleźliśmy 20 badań, w których łącznie brało udział 4652 osób, oceniały cztery różne porównania terapii hemostatycznych. Oznacza to, że wiele badań nie było dostatecznie dokładnych i mogły pominąć małe, ale znaczące korzyści. Dwa z porównań zostały pochodziły tylko z pojedynczych badań. W ośmiu badaniach zastosowano placebo, ale w innych istnieje prawdopodobieństwo, że osoby były świadome, jak są leczone, co mogło wpłynąć na wyniki. Niektóre z badań nie dostarczały danych na temat wszystkich punktów końcowych, które zamierzaliśmy ocenić. Więcej informacji zostanie udostępnionych z 13 badań, które były w toku w czasie przeprowadzania niniejszego przeglądu.

Jak aktualne są te dane naukowe?

Ten przegląd jest aktualizacją naszego poprzedniego przeglądu z 2008 roku. Dane są aktualne do września 2022 roku.

Uwagi do tłumaczenia: 

Tłumaczenie: Karolina Łukasiewicz Redakcja: Małgorzata Maraj, Magdalena Koperny

Tools
Information