Wprowadzenie

Jedną z form pomocy osobom, które próbują zerwać z nałogiem jest zaoferowanie im wsparcia w ramach terapii grupowej. Uczestnicy regularnie spotykają się z moderatorem grupy, który jest zwykle przeszkolony w zakresie udzielania poradnictwa antynikotynowego. Komponenty programu są zróżnicowane. Zauważalną zaletą takiego podejścia jest to, że uczestnicy zapewniają sobie wzajemnie wsparcie i zachęcają się nawzajem do działania. Efektem, który stanowi przedmiot zainteresowania było niepalenie tytoniu przez co najmniej 6 miesięcy od rozpoczęcia udziału w programie terapii grupowej.

Charakterystyka badań

Zidentyfikowaliśmy 66 badań, w których porównywano stosowanie programów opartych na terapii w grupach oraz innych rodzajów wsparcia lub różne typy programów terapii grupowej między sobą. Ostatnie wyszukiwanie przeprowadzono w maju 2016 roku.

Wyniki i jakość danych naukowych

W 13 badaniach (4395 uczestników) osobom w grupie kontrolnej zapewniono udział w programie samopomocy. W grupie osób uczestniczących w terapii grupowej zaobserwowano korzyści wyrażone większą o 50% do 130% szansą na zerwanie z nałogiem. Oznacza to, że jeżeli 5 osób na 100 było w stanie zaprzestać palenia tytoniu na co najmniej 6 miesięcy używając materiałów dostarczanych w ramach programu samopomocy, to w przypadku oferowania wsparcia grupowego 8 do 12 osób na 100 mogłoby odnieść sukces. Jakość danych naukowych oceniliśmy na umiarkowaną, ponieważ w badaniach nie opisano metod badawczych na tyle szczegółowo, aby móc wykluczyć możliwość popełnienia błędu. Dostępne były również dane naukowe wskazujące na korzyść ze stosowania wsparcia grupowego, w porównaniu z poradnictwem i krótkotrwałym wsparciem udzielanym przez pracownika ochrony zdrowia (14 badań, 7286 uczestników), chociaż różnica była mniejsza i bardziej zróżnicowana. Te dane naukowe oceniliśmy jako niskiej jakości, ze względu na zróżnicowanie, a także możliwe ryzyko błędu systematycznego. Dostępne były również niskiej jakości dane naukowe wskazujące na korzyść w badaniach, w których grupa kontrolna nie otrzymywała jakiejkolwiek pomocy w zakresie zaprzestania palenia tytoniu (9 badań, 1098 uczestników). W 6 badaniach (980 uczestników) porównywano poradnictwo grupowe i indywidualne; nie stwierdzono danych wskazujących, że jedno podejście było bardziej pomocne niż drugie. W pozostałych badaniach porównywano różne rodzaje programów grupowych; zazwyczaj nie stwierdzano różnic, więc nie jest możliwe wykazanie, które komponenty programów opartych na terapii grupowej są najbardziej pomocne.