افراد مبتلا به حمله هذیانی (DI) باور دارند که با یک پاتوژن ناشناخته مورد حمله قرار گرفتهاند (ممکن است به عنوان کرم، کنه یا حشرات توصیف شوند)، که به صورت خارش یا احساس خزیدن مشخص میشود. از طریق تکرار آزمون خودسنجی، روتینهای پاکسازی، یا تلاش برای جذب عامل القا کننده هذیان، که باعث ایجاد ضایعات پوستی در بیمار میشود، اعتقاد بیمار به هجوم پابرجا میماند. افراد مبتلا به DI به دنبال مشاوره با پزشکان عمومی یا پزشکان متخصص هستند (به عنوان مثال متخصصین پوست و میکروبیولوژیست) اما تمایل به اجتناب از مشاوره روانپزشکی دارند.
DI دارای دو شکل اصلی است: اولیه (اختلالی که با هذیانها و احساس غیرطبیعی لمسی مشخص میشود)، و ثانویه (علائم ناشی از دیگر اختلال تعریف شده یا از پیش موجود ارگانیک یا روانپزشکی، یا سوءمصرف مواد). این مرور مربوط به DI اولیه است. هیچ علت قطعی برای DI اولیه موجود نیست و گزینههای درمانی موجود بدون مجوز هستند. درمانهایی که در منابع علمی گزارش شده، شامل گزینههای دارویی (به عنوان مثال داروهای آنتیسایکوتیک) و غیردارویی (به عنوان مثال گفتگو درمانی) است.
هدف از این مرور، ارزیابی اثربخشی درمانها برای DI اولیه در مقایسه با دارونما (placebo) بود. در مارچ 2019 ما جستوجویی را در گروه ثبت کارآزماییهای گروه اسکیزوفرنی در کاکرین برای یافتن مطالعات مرتبط انجام دادیم اما موردی یافت نشد. بنابراین، نویسندگان مرور نتوانستند در مورد اثرات درمانهای اخیر برای DI اولیه نظر دهند. نویسندگان، دعوت به انجام کارآزماییهای تصادفیسازی شده و با روش اجرای خوب در این حیطه میکنند.
مطالعه چکیده کامل
حمله هذیانی اولیه (DI) یک اختلال روانپزشکی اولیه است که مشخصه آن هذیانها و حسهای غیرطبیعی لمسی است. پاتوفیزیولوژی آن مشخص نیست و درمان شامل هر دو گزینه دارویی و غیردارویی است. در حال حاضر، هیچ مروری در کاکرین در مورد درمان مورد استفاده، وجود ندارد. DI اولیه، تشخیصی است که اغلب متخصصین پوست و روانپزشکان با آن مواجه میشوند و با بار بیماری مرتبط بزرگی همراه است.
اهداف
ارزیابی اثربخشی درمانهای مختلف، در حمله هذیانی اولیه (DI).
روشهای جستوجو
در 24 دسامبر 2014 و 19 مارچ 2019، ما در پایگاه ثبت کارآزماییهای مبتنی بر مطالعه گروه اسکیزوفرنی در کاکرین که پایگاههای ثبت کارآزمایی بالینی را شامل میشد، جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده که دربرگیرنده درمان بزرگسالان مبتلا به DI اولیه میشدند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم مطالعات را برای ورود با استفاده از معیارهای ورود از پیش تعیینشده، غربالگری و ارزیابی کردند.
نتایج اصلی
ما هیچ مطالعهای را برای ورود شناسایی نکردیم.
نتیجهگیریهای نویسندگان
در حال حاضر شواهدی از RCTهای موجود وجود ندارند که به مقایسه درمان DI اولیه با دارونما (placebo) پرداخته باشد. بنابراین، ما نمیتوانیم در مورد اثرات درمانها (دارویی یا غیردارویی) برای DI اولیه، نتیجهگیری کنیم. این فقدان شواهد، در مورد درمان DI اولیه، دارای کاربردهای تحقیقاتی و بالینی است. کارآزماییهای تصادفیسازی شده قوی مورد نیاز است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
