میزان انجام زایمان با جراحی (سزارین، زایمان با فورسپس و وکیوم) در سراسر جهان همچنان رو به افزایش است. هر سه نوع زایمان با عوارض قابل توجهی برای مادر و نوزادش همراه است، مانند آسیبهای هنگام تولد، افزایش خونریزی و عوارض جفت در بارداریهای بعدی. یکی از رایجترین دلایلی که یک زن نیاز به زایمان با جراحی دارد، این است که زایمان بهاندازه کافی پیشرفت نمیکند. بهطور فزایندهای، از بیحسی اپیدورال برای مدیریت درد در طول زایمان استفاده میشود، بااینحال، اپیدورالها ممکن است پیشرفت زایمان را نیز کُند کنند. اکسیتوسین (oxytocin) هورمونی است که انقباضات رحم را در طول زایمان تحریک کرده و به زنانی که روند زایمانشان کُند است، تزریق میشود. با تجویز اکسیتوسین برای تمام زنانی که در طول زایمان از بیحسی اپیدورال استفاده میکنند، میتوان میزان انجام زایمان با جراحی و عوارض مرتبط با آن را کاهش داد.
دادهها از دو مطالعه تصادفیسازی شده (شامل 319 زن) جمعآوری شدند که زنان دارای بیحسی اپیدورال که به آنها اکسیتوسین یا دارونما داده شد، باهم مقایسه شدند. میزان انجام زایمان با جراحی بین دو گروه تفاوت واضحی نداشت. هیچ تفاوت معنیداری نیز میان دیگر پیامدهای آنالیز شده، مانند نمرات آپگار در نوزادان تازه متولدشده، پذیرش در بخش نوزادان، میزان خونریزی پساز تولد یا میزان تحریک بیشازحد رحم، وجود نداشت. به نظر میرسید هر دو مطالعه خطر پائین سوگیری داشتند.
در مجموع، هیچ تفاوت معنیداری میان میزان انجام زایمان با جراحی در زنانی که اپیدورال و اکسیتوسین دریافت کردند، در مقایسه با زنانی که دارونما دریافت کردند، وجود نداشت. بااینحال، از آنجاییکه دادههای محدودی در دسترس بودند، برای تعیین کامل اینکه تقویت زنان با اپیدورال، میزان انجام زایمان با جراحی و در نتیجه عوارض مرتبط را کاهش میدهد یا خیر، انجام مطالعات بیشتری مورد نیاز است.
مطالعه چکیده کامل
میزان انجام زایمان با جراحی (اعم از زایمان سزارین، زایمان با وکیوم و فورسپس) در سراسر جهان همچنان رو به افزایش است. این موارد با عوارض قابل توجه مادر و نوزاد مرتبط هستند. شایعترین دلایل زایمان با جراحی در زنان نخستزا، دیستوشی زایمان (labour dystocia) (عدم پیشرفت زایمان) و وضعیت نامطلوب جنین است. نشان داده شده که بیحسی اپیدورال (epidural analgesia) پیشرفت زایمان را کُند کرده و میزان انجام زایمان را با ابزار کمکی نیز افزایش میدهد. بااینحال، مشخص نیست که استفاده از اکسیتوسین (oxytocin) در زنانی که بیحسی اپیدورال دریافت میکنند، منجر به کاهش انجام زایمان با جراحی، و در نتیجه کاهش عوارض مادری و جنینی میشود یا خیر.
اهداف
تعیین اینکه تقویت زایمان با اکسیتوسین در زنانی که از بیحسی اپیدورال استفاده میکنند، بروز انجام زایمان با جراحی را کاهش داده و در نتیجه عوارض جنینی و مادری را کم میکند یا خیر.
روشهای جستوجو
ما پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه بارداری و زایمان در کاکرین (30 جون 2013) را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
تمام کارآزماییهای تصادفیسازی و شبه-تصادفیسازی شده، منتشرشده و منتشرنشدهای وارد شدند که تقویت زایمان با اکسیتوسین را در زنان در حال زایمان خودبهخودی با بیحسی اپیدورال در مقابل قصد انجام مدیریت انتظاری (manage expectantly) مقایسه کردند. کارآزماییهای خوشهای-تصادفیسازی شده (cluster-randomised) برای ورود واجد شرایط بودند، اما هیچ موردی از این نوع شناسایی نشد.
بعید بود که طراحیهای متقاطع (cross-over) مطالعه برای این مداخله مرتبط باشند، و ما قصد داشتیم در صورت شناسایی، آنها را حذف کنیم. ما نتایجی را که فقط در قالب چکیده منتشر شدند، وارد نکردیم.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم، 16 مطالعه شناساییشده را با روشهای جستوجو، برای ورود ارزیابی کردند. هر دو نویسنده مرور بهطور جداگانه خطر سوگیری (bias) را برای هر مطالعه واردشده ارزیابی کردند. هر دو نویسنده مرور بهطور جداگانه دادهها را استخراج کردند. صحت (accuracy) دادهها بررسی شدند.
نتایج اصلی
ما دو مطالعه را شامل 319 زن وارد کردیم. هیچ تفاوت آماری معنیداری میان دو گروه در هیچیک از پیامدهای اولیه زایمان سزارین (خطر نسبی (RR): 0.95؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.42 تا 2.12) یا زایمان با ابزار کمکی (RR: 0.88؛ 95% CI؛ 0.72 تا 1.08) وجود نداشت. بهطور مشابه، هیچ تفاوت آماری معنیداری میان دو گروه در هیچیک از پیامدهای ثانویه که دادههای آنها در دسترس بودند، دیده نشد. این موارد شامل نمره آپگار کمتر از هفت در دقیقه پنجم (RR: 3.06؛ 95% CI؛ 0.13 تا 73.33)، بستری در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان (RR: 1.07؛ 95% CI؛ 0.29 تا 3.93)، تحریک بیشازحد رحم (RR: 1.32؛ 95% CI؛ 0.97 تا 1.80) و خونریزی پساز زایمان (RR: 0.96؛ 95% CI؛ 0.58 تا 1.59) بودند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
هیچ تفاوت آماری معنیداری میان زنانی که در زایمان خودبهخودی با بیحسی اپیدورال قرار داشتند و با اکسیتوسین تقویت شدند، در مقایسه با زنانی که دارونما (placebo) دریافت کردند، مشاهده نشد. بااینحال، با توجه به تعداد محدود زنان واردشده در این مطالعات، انجام تحقیقات بیشتری در قالب کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده مورد نیاز است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
