[خلاصه متن]
مطالعه چکیده کامل
بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیه (CKD) در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری عروق کرونر (coronary artery disease; CAD) و عوارض جانبی قلبی هستند. بنابراین، غربالگری CAD بخش مهمی از ارزیابی پیشاز جراحی برای بیماران کاندید پیوند کلیه است. علاقه زیادی به ارزیابی نقش بررسیهای غیرتهاجمی قلبی و توانایی آنها در شناسایی بیماران در معرض خطر بالای CAD وجود دارد.
اهداف
ما صحت (accuracy) تستهای غربالگری غیرتهاجمی قلبی را در مقایسه با آنژیوگرافی کرونری برای تشخیص CAD در بیماران کاندید پیوند کلیه بررسی کردیم.
روشهای جستوجو
جستوجوها در MEDLINE و EMBASE (از زمان آغاز به کار تا نوامبر 2010) برای شناسایی مطالعاتی انجام شدند که صحت تشخیصی تستهای غربالگری غیرتهاجمی را، با استفاده از آنژیوگرافی عروق کرونر بهعنوان استاندارد مرجع، ارزیابی کردند. ما همچنین ردیابی استناد را از طریق Web of Science انجام داده و فهرست منابع مطالعات اولیه شناساییشده و مقالات مروری را بهصورت دستی جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
ما در این مرور تمام مطالعات تشخیصی مقطعی (cross sectional)، کوهورت و تصادفیسازیشده را در مورد صحت تست وارد کردیم که نتایج هر نوع تست قلبی را با آنژیوگرافی عروق کرونر (استاندارد مرجع) مربوط به بیمارانی که در زمان انجام تستهای تشخیصی، کاندیدای بالقوه پیوند کلیه یا پیوند کلیه-پانکراس در نظر گرفته شدند، مقایسه کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
ما از یک استراتژی مدلسازی سلسله مراتبی (hierarchical modelling strategy) برای تولید خلاصه ویژگی عملکرد گیرنده (summary receiver operating characteristic; SROC) و تخمینهای جمعبندی شده از حساسیت (sensitivity) و اختصاصیت (specificity) استفاده کردیم. آنالیز حساسیت (sensitivity) برای تعیین صحت تست در صورتی انجام شد که فقط مطالعاتی که تائید کامل داشته یا حد آستانه (threshold) تنگی ≥ 70% را در آنژیوگرافی کرونری برای تشخیص CAD قابل توجه اعمال کردند، وارد شوند.
نتایج اصلی
بررسیهای غربالگری زیر که در متاآنالیز گنجانده شدند، عبارت بودند از: اکوکاردیوگرافی استرس دوبوتامین (dobutamine stress echocardiography; DSE) (13 مطالعه)، سینتیگرافی پرفیوژن میوکارد (myocardial perfusion scintigraphy; MPS) (نه مطالعه)، اکوکاردیوگرافی (سه مطالعه)، الکتروکاردیوگرافی استرس ورزش (دو مطالعه)، الکتروکاردیوگرافی در حالت استراحت (سه مطالعه) و یک مطالعه از هریک از موارد توموگرافی کامپیوتری با تابش الکترون (electron beam computed tomography; EBCT)، ونتریکولوگرافی ورزش (exercise ventriculography)، ضخامت لایه داخلی کاروتید (carotid intimal media thickness; CIMT) و فلوروگرافی تفریق دیجیتال (digital subtraction fluorography; DSF). مطالعات کافی برای امکان انجام آنالیز خلاصه سلسله مراتبی ویژگی عملکرد گیرنده (hierarchical summary receiver operating characteristic; HSROC) برای DSE و MPS وجود داشتند. با در نظر گرفتن تمام مطالعات موجود، هم DSE و هم MPS حساسیت و اختصاصیت متوسطی در تشخیص تنگی عروق کرونر در بیماران کاندید پیوند کلیه داشتند [DSE (13 مطالعه) - جمعبندی حساسیت: 0.79 (95% CI؛ 0.67 تا 0.88)، جمعبندی اختصاصیت: 0.89 (95% CI؛ 0.81 تا 0.94)؛ MPS (نه مطالعه) - جمعبندی حساسیت: 0.74 (95% CI؛ 0.54 تا 0.87)، جمعبندی اختصاصیت: 0.70 (95% CI؛ 0.51 تا 0.84)]. با محدود کردن آنالیز به مطالعاتی که تنگی عروق کرونر را با استفاده از آستانه مرجع تنگی ≥ 70% در آنژیوگرافی کرونری تعریف کردند، تغییر کمی در این جمعبندیهای تخمینها از صحت تست دیده شد [DSE (9 مطالعه) - جمعبندی حساسیت: 0.76 (95% CI؛ 0.60 تا 0.87)، جمعبندی اختصاصیت: 0.88 (95% CI؛ 0.78 تا 0.94)؛ MPS (7 مطالعه) - جمعبندی حساسیت: 0.67 (95% CI؛ 0.48 تا 0.82)، جمعبندی اختصاصیت: 0.77 (95% CI؛ 0.61 تا 0.88)]. زمانیکه همه مطالعات در آنالیز گنجانده شدند، شواهدی وجود داشت که DSE نسبت به MPS صحت بهتری را نشان داد (0.02 = P)، اما زمانیکه مطالعاتی را حذف کردیم که از تائید نسبی اجتناب نکرده یا از حد آستانه استاندارد مرجع تنگی ≥ 70% استفاده نکردند (0.09 = P)، این موضوع معنیدار نبود.
نتیجهگیریهای نویسندگان
DSE ممکن است عملکرد بهتری نسبت به MPS داشته باشد، اما انجام مطالعات بیشتری برای مقایسه مستقیم این تستهای غربالگری قلبی مورد نیاز است. عدم وجود بیماری عروق کرونر قلب (CAD) قابل توجه ممکن است لزوما با بقای بدون عارضه قلبی پساز پیوند مرتبط نباشد. تحقیقات بیشتر باید بر ارزیابی توانایی تستهای عملکردی در پیشبینی پیامد پساز جراحی تمرکز داشته باشند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
