آرنج نقش مهمی در هرگونه حرکت بازو مانند دراز کردن دست یا بلند کردن اجسام دارد. شکستگی استخوان آرنج میتواند ناشی از یک زمین خوردن ساده روی بازوی کشیدهشده (outstretched arm) باشد. شکستگی ممکن است در یک یا چند قسمت از سه استخوانی که مفصل آرنج را تشکیل میدهند، رخ دهد. این قسمتها بخشهای بالایی دو استخوان ساعد (رادیوس و اولنا) و بخش پائینی استخوان بازو (هومروس) هستند. یک مشکل کاملا مستند پساز آسیب به آرنج، سفتی آرنج و از دست دادن حرکت طبیعی آن است. پساز درمان اولیه، که ممکن است شامل جراحی برای شکستگیهای جدیتر باشد، درمان ممکن است شامل حرکت آرام و فوری آرنج، استفاده از یک آویز آرنج فقط برای پشتیبانی، یا ممکن است شامل یک دوره استراحت بیحرکت نگاه داشتن در یک آویز آرنج یا گچ باشد. مشخص نیست کدام رویکرد منجر به حرکت و عملکرد بهتر آرنج پساز بهبود شکستگی میشود.
ما به دنبال کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای بودیم که حرکت زودهنگام آرنج را با حرکت تاخیری آن پساز شکستگی آرنج مقایسه کردند. ما یک کارآزمایی را وارد کردیم که نتایج را در بازههای زمانی دو تا 47 ماه برای 81 بیمار گزارش کرد که دچار شکستگی آرنج شده و سر استخوان رادیوس درگیر شده بود. شواهد حاصل از این کارآزمایی کیفیت بسیار پائین دارد. این کارآزمایی هیچ تفاوت مهمی را میان به حرکت درآوردن زودهنگام و تاخیری در تعداد شرکتکنندگان مبتلا به درد یا محدودیت در دامنه حرکت آرنج خود نیافت. همه شرکتکنندگان قادر به استفاده از بازوهای خود برای فعالیتهای روزمره زندگی بودند و هیچیک شغل یا سبک زندگی خود را تغییر ندادند. هیچ اشارهای به عوارض شکستگی نشد.
ما نتیجه گرفتیم که برای پاسخ به این سوال که به حرکت درآوردن زودهنگام آرنج، عملکرد آن را بدون افزایش عوارض در بزرگسالان مبتلا به شکستگی آرنج بهبود میبخشد یا خیر، شواهد قابل اعتمادی وجود ندارد.
مطالعه چکیده کامل
افتادن روی بازوی کشیدهشده (outstretched arm) میتواند منجر به شکستگی آرنج شود. از دست دادن عملکرد آرنج یک مشکل رایج در این شکستگیها است و میتواند پیامدهای عمدهای برای قابلیتهای عملکردی داشته باشد. مشخص نیست که به حرکت درآوردن (mobilisation) زودهنگام میتواند بدون افزایش عوارض، پیامد عملکردی بیمار را بهبود بخشد یا خیر.
اهداف
مقایسه تاثیرات (مزایا و خطرات) به حرکت درآوردن زودهنگام در مقابل تاخیری آرنج پساز شکستگی آرنج در بزرگسالان.
روشهای جستوجو
ما در پایگاه ثبت تخصصی گروه ترومای استخوان، مفصل و عضله در کاکرین (آگوست 2010)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین ( کتابخانه کاکرین ، شماره 2، 2010)، MEDLINE (1950 تا آگوست 2010)، EMBASE (1980 تا آگوست 2010)، CINAHL (1982 تا جون 2010)، PEDro (31 می 2010) و پایگاههای ثبت کارآزماییهای در حال انجام (اپریل 2010) جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و شبه-تصادفیسازی و کنترلشدهای را وارد کردیم که به ارزیابی به حرکت درآوردن زودهنگام مفصل آرنج پساز شکستگی آرنج در بزرگسالان پرداختند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده بهطور مستقل از هم کارآزماییها را انتخاب کرده، خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کرده، و به استخراج دادهها پرداختند. ادغام و تجمیع دادهها انجام نشد.
نتایج اصلی
ما یک کارآزمایی را وارد کردیم که پیامد را در زمانهای پیگیری دو تا 47 ماه برای 81 شرکتکننده مبتلا به شکستگیهای سر استخوان رادیوس نوع 1 و 2 میسون (Mason) گزارش کردند. این کارآزمایی با گزارشدهی ضعیف، بهطور خاص در معرض خطر بالای سوگیری گزارشدهی (reporting bias) و سوگیری تشخیص (detection bias) قرار داشت. این کارآزمایی هیچ تفاوت معنیداری را میان به حرکت درآوردن زودهنگام و تاخیری در تعداد شرکتکنندگانی که درد یا محدودیت در دامنه حرکت آرنج خود داشتند، پیدا نکرد. همه شرکتکنندگان قادر به استفاده از بازوهای خود برای فعالیتهای روزمره زندگی بودند و هیچیک شغل یا سبک زندگی خود را تغییر ندادند. هیچ اشارهای به عوارض شکستگی نشد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهد قوی برای آگاهی از زمانبندی به حرکت درآوردن مفصل، و بهویژه در مورد استفاده از به حرکت درآوردن زودهنگام، پساز درمان غیرجراحی یا جراحی برای بزرگسالان مبتلا به شکستگی آرنج وجود ندارد.
نیاز به انجام کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده با کیفیت بالا، گزارشدهی خوب، و قدرت کافی وجود دارد که به حرکت درآوردن زودهنگام را در مقابل تاخیری در افراد مبتلا به شکستگیهای شایع آرنج، که با یا بدون جراحی درمان شدند، مقایسه کنند. کارآزماییها باید از مقیاسهای معتبر عملکرد اندام فوقانی استفاده کنند، و ارزیابی باید هم در کوتاهمدت (برای پایش بهبودی و عوارض اولیه) و هم در بلندمدت (حداقل یک سال) انجام شود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
ین مرور کاکرین در ابتدا به زبان انگلیسی منتشر شد. مسوولیت صحت ترجمه بر عهده تیم ترجمه است که آن را تهیه کرده است. روند ترجمه با دقت انجام شده و از فرآیندهای استاندارد برای تضمین کنترل کیفیت پیروی میکند. با این حال، در صورت عدم تطابق، ترجمههای نادرست یا نامناسب، متن اصلی انگلیسی معتبر است.
