میاستنی گراویس (myasthenia gravis; MG) اختلالی است که باعث ضعف عضلانی و خستگی مفرط عضلانی میشود. در اکثر افراد مبتلا به میاستنی گراویس، ماهیچههای سراسر بدن در دو سال اول پساز شروع نشانهها تحت تاثیر قرار میگیرند، اگرچه نوعی از بیماری نیز وجود دارد که فقط چشمها را درگیر میکند (میاستنی چشمی). میاستنی گراویس زمانی رخ میدهد که سیستم ایمنی خود فرد به ساختارهای حیاتی که تکانهها را از اعصاب به عضله منتقل میکنند، یعنی اتصالات عصبیعضلانی، حمله میکند. توموری که بر یک اندام سیستم ایمنی به نام تیموس (thymoma) تاثیر میگذارد، گاهی علت زمینهای است؛ این وضعیت بهعنوان میاستنی گراویس تیموماتوز شناخته میشود. میاستنی گراویس تیموماتوز موضوع این مرور سیستماتیک نبود، زیرا تیموما باید مستقل از میاستنی گراویس و بر اساس ویژگیهای خودش درمان شود.
برخی از مطالعات مشاهدهای نشان میدهند که برداشتن تیموس (تیمکتومی) ممکن است در افراد مبتلا به میاستنی گراویس که تیموما ندارند (میاستنی گراویس غیرتیموماتوز) مفید باشد. امروزه پذیرفته شده که تیمکتومی نباید در میاستنی چشمی استفاده شود، اگرچه برخی از افراد فکر میکنند که میتوان از آن در صورت عدم پاسخ به درمان دارویی بهره برد. در مرور سیستماتیک شواهد، هیچ کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشده (randomised controlled trials; RCTs) را از تیمکتومی در میاستنی گراویس غیرتیموماتوز پیدا نکردیم. در حال حاضر، از آنجایی که RCTایی وجود ندارد، ارزش تیمکتومی موضوع مناقشه بوده و عملکرد پزشکی میان پزشکان متفاوت است. برای تعیین اینکه تیمکتومی در درمان میاستنی گراویس جنرالیزه موثر است یا خیر، نیاز به انجام RCT وجود دارد.
مطالعه چکیده کامل
درمانهایی که در حال حاضر برای بیماران مبتلا به میاستنی گراویس (myasthenia gravis; MG) استفاده میشوند شامل استروئیدها، عوامل سرکوبکننده سیستم ایمنی غیراستروئیدی، تعویض پلاسما، ایمونوگلوبولین داخل وریدی و تیمکتومی (thymectomy) هستند. دادههای کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (randomised controlled trials; RCTs) از استفاده از برخی از این روشهای درمانی حمایت میکنند و شواهد مربوط به درمانهای غیرجراحی موضوع مرورهای دیگر کاکرین هستند. عدم قطعیت و تنوع قابل توجهی در عملکرد بالینی در مورد نقش بالقوه تیمکتومی در درمان افراد مبتلا به MG وجود دارد.
اهداف
ارزیابی کارآمدی و بیخطری (safety) تیمکتومی در مدیریت درمانی افراد مبتلا به MG غیرتیموماتوز.
روشهای جستوجو
در 31 مارچ 2013، پایگاه ثبت تخصصی گروه بیماریهای عصبیعضلانی در کاکرین، CENTRAL (2013، شماره 3)، MEDLINE (ژانویه 1966 تا مارچ 2013)، EMBASE (ژانویه 1980 تا مارچ 2013) و LILACS (ژانویه 1992 تا مارچ 2013) را برای یافتن RCTها جستوجو کردیم. دو نویسنده (RS و GC) همه چکیدههای بازیابیشده را مطالعه کرده و متون کامل مقالات مرتبط بالقوه را بررسی کردند. این دو نویسنده منابع تمام دستنوشتههای شناساییشده در مرور را برای شناسایی مقالات دیگری که مرتبط بودند، بررسی کرده و با کارشناسان این حوزه تماس گرفتند تا دادههای منتشرشده و منتشرنشده بیشتری را شناسایی کنند. در صورت لزوم، برای دریافت اطلاعات بیشتر با نویسندگان تماس گرفته شد.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی یا شبه-تصادفیسازی و کنترلشده از انجام تیمکتومی در برابر عدم درمان یا هر گونه درمان طبی، و تیمکتومی بهعلاوه درمان طبی در برابر درمان طبی بهتنهایی، در افراد مبتلا به MG غیرتیموماتوز.
ما از پیامدهای اندازهگیری شده به عنوان معیاری برای انتخاب مطالعه استفاده نکردیم.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
ما برنامهریزی کردیم که دو نویسنده بهطور مستقل از هم دادهها را در یک فرم استخراج اطلاعات با طراحی خاص بهدست آورده و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کنند؛ بااینحال، هیچ مطالعهای وارد مرور نشد. ما هرگونه عوارض جانبی تیمکتومی را از کارآزماییهای واردشده شناسایی میکردیم.
نتایج اصلی
ما هیچ RCTای را شناسایی نکردیم که کارآمدی تیمکتومی را در درمان MG بررسی کرده باشد. در غیاب دادههای RCT، قادر به انجام آنالیز بیشتر نبودیم.
نتیجهگیریهای نویسندگان
هیچ کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشدهای وجود ندارد که امکان نتیجهگیری معنادار را در مورد کارآمدی تیمکتومی در درمان MG بدهد. دادههای چندین مطالعه مشاهدهای کلاس III نشان میدهند که تیمکتومی میتواند در درمان MG مفید باشد. برای تعیین مفید بودن تیمکتومی، و تا چه حد، در درمان MG، انجام RCT مورد نیاز است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
