زخمهای جراحی معمولا با استفاده از بخیههای منقطع (interrupted) یا پیوسته (continuous) و با استفاده از مواد بخیه قابل جذب یا غیرقابل جذب بسته میشوند. منگنههای پوستی (skin staples)، جایگزینی برای بخیه هستند و معمولا بنا به صلاحدید جراح استفاده میشوند. بستن زخم پوست با گیرههای فلزی (metallic clips)، جایگزینی سریع و موثر برای بخیه محسوب میشود. علاوهبر این، معمولا اعتقاد بر این است که منگنهها ترومای کمتری را وارد کرده و ممکن است عوارض زخم را کاهش دهند. این امر استفاده از منگنهها را جذاب میکند زیرا ممکن است خطر عوارض زخم پساز جراحی را کاهش دهد.
عفونت محل جراحی (surgical site infection; SSI) پساز برداشتن پیوند ورید صافن (saphenous)، یک عارضه پساز جراحی است که در حداکثر 18% از بیمارانی که تحت جراحی بایپس عروق کرونر (coronary artery bypass surgery; CABG) قرار میگیرند، رخ میدهد. ما تاثیرات استفاده از منگنه یا بخیه را برای بستن پوست پساز برداشتن پیوند ورید صافن برای CABG بر میزان عفونت زخم و باز شدن زخم بررسی کردیم. چهار مطالعه را وارد این مرور کردیم که در مجموع 148 زخم پا را که پساز برداشتن پیوند ورید در بیماران فقط تحت جراحی CABG با منگنه بسته شدند و 174 زخم را که با بخیه بسته شدند، گزارش کردند.
زمانی که زخمها با منگنه به جای بخیه بسته شدند، هیچ تفاوتی در میزان بروز عفونت زخم پا یا باز شدن زخم پا مشاهده نشد.
مطالعه چکیده کامل
عفونت محل جراحی (surgical site infection; SSI) پساز برداشتن پیوند ورید صافن (saphenous)، عارضهای است که در حداکثر 18% از بیماران تحت جراحی بایپس عروق کرونر (coronary artery bypass surgery; CABG) رخ میدهد. مشخص نیست که روش مورد استفاده برای بستن پوست بر نرخ عفونت تاثیر میگذارد یا خیر.
اهداف
مقایسه نرخ بروز SSI و باز شدن زخم ناشی از استفاده از منگنه (staple) و بخیه (suture) برای بستن پوست پساز برداشتن پیوند ورید صافن برای CABG.
روشهای جستوجو
برای نخستین نسخه بهروز شده این مرور، پایگاه ثبت تخصصی گروه زخمها در کاکرین (در 4 نوامبر 2011 جستوجو شد)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین، شماره 4؛ سال 2011)؛ Ovid MEDLINE (2010 تا هفته 4 اکتبر 2011)؛ Ovid MEDLINE (استنادات در حال انجام و دیگر استنادات نمایه نشده، 3 نوامبر 2011)؛ Ovid EMBASE (2010 تا هفته 43 سال 2011)؛ و EBSCO CINAHL (2010 تا 28 اکتبر 2011) را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشدهای که به مقایسه تاثیر استفاده از منگنه و بخیه برای بستن زخمهای پا پساز برداشتن پیوند ورید در بیماران تحت جراحی CABG پرداختند، واجد شرایط ورود به این مرور بودند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم عناوین و چکیدههای منابع شناساییشده را توسط روشهای جستوجو بر اساس معیارهای انتخاب ارزیابی کرده، و دادهها را از کارآزماییهای واجد شرایط استخراج کردند. کارآزماییهای واردشده از نظر خطرات سوگیری (bias) زیر ارزیابی شدند: تولید توالی تخصیص تصادفیسازی شده، پنهانسازی تخصیص (allocation concealment)، کورسازی (blinding)، دادههای ناقص پیامد، گزارشدهی انتخابی (selective reporting) و عدم وجود سوگیریهای دیگر. برای متغیرهای دوحالتی (dichotomous)، خطر نسبی و 95% فواصل اطمینان (CI) را محاسبه کردیم.
نتایج اصلی
سه مطالعه آیندهنگر و تصادفیسازی شده را وارد این مرور کردیم که در مجموع 148 زخم پا را که پساز برداشتن پیوند ورید در بیماران تحت جراحی CABG با منگنه بسته شدند و 175 زخم را که با بخیه بسته شدند، گزارش کردند. کیفیت روششناسی (methodology) همه کارآزماییها کمتر از حد مطلوب بود و همه کارآزماییها در معرض خطر سوگیری قرار داشتند. میزان بروز عفونت زخم پا پساز بستن زخم پا با منگنه، 10.8% (16/148) در مقایسه با 8% (14/174) با بخیه بود (خطر نسبی (RR): 1.20؛ 95% CI؛ 0.60 تا 2.39). میزان باز شدن زخم پا پساز بستن زخم پا با منگنه، 9.3% (10/108) در مقایسه با 8.8% (12/137) با بخیه گزارش شد (خطر نسبی (RR): 1.05؛ 95% CI؛ 0.43 تا 2.53).
نتیجهگیریهای نویسندگان
این نتایج نشان میدهند که هیچ شواهدی مبنی بر تفاوت در خطر بروز SSI و باز شدن زخم هنگام استفاده از منگنه به جای بخیه برای بستن زخمهای پا پساز برداشتن پیوند ورید در طول CABG وجود ندارد، بااینحال، انجام پژوهشهای بیشتر در این زمینه مورد نیاز است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
