وزوز گوش (tinnitus) بهصورت درک صدا یا همهمه در غیاب تحریک صوتی خارجی توصیف میشود. این یک نشانه شایع و بالقوه ناراحتکننده است که هیچ درمان کافی برای آن وجود ندارد. پاتوفیزیولوژی وزوز گوش با درد اندام خیالی مقایسه شده است، بنابراین داروهای ضدتشنج بهعنوان یک درمان احتمالی پیشنهاد شدهاند.
این مرور شامل هفت مطالعه (شش مطالعه با کیفیت پائین و یک مطالعه با کیفیت بالا) از چهار داروی ضدتشنج مختلف (گاباپنتین (gabapentin)، کاربامازپین (carbamazepine)، فلوناریزین (flunarizine) و لاموتریژین (lamotrigine)) است. ما دریافتیم که داروهای ضدتشنج، تاثیر مفیدی در درمان وزوز گوش ندارند. عوارض جانبی داروهای ضدتشنج مورد استفاده در 18% از بیماران مشاهده شدند.
مطالعه چکیده کامل
وزوز گوش (tinnitus) بهصورت درک صدا یا همهمه در غیاب تحریک صوتی خارجی یا داخلی توصیف میشود. این یک نشانه شایع و بالقوه ناراحتکننده است که هیچ درمان کافی برای آن وجود ندارد.
اهداف
ارزیابی اثربخشی مصرف داروهای ضدتشنج در بیماران مبتلا به وزوز گوش مزمن.
روشهای جستوجو
پایگاه ثبت تخصصی گروه اختلالات گوش، بینی و گلو در کاکرین، CENTRAL (سال 2010، شماره 2)؛ MEDLINE؛ EMBASE، کتابشناختیها (bibliography) و منابع بیشتر را برای یافتن کارآزماییهای منتشرشده و منتشرنشده جستوجو کردیم. تاریخ آخرین جستوجو، 26 می 2010 بود.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده را با مشارکت بیماران مبتلا به وزوز گوش مزمن انتخاب کردیم که داروهای ضدتشنج خوراکی را با دارونما (placebo) مقایسه کردند. پیامد اولیه، بهبود وزوز گوش بود که با پرسشنامههای معتبر اندازهگیری شد. پیامدهای ثانویه عبارت بودند از بهبودی در وزوز گوش که با نمرات خود-ارزیابی اندازهگیری شد، بهبودی در سلامت کلی یا نشانههای همراه، تاثیرات و عوارض جانبی دارو.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
سه نویسنده بهطور مستقل از هم خطر سوگیری (bias) را بررسی و دادهها را استخراج کردند.
نتایج اصلی
هفت کارآزمایی (453 بیمار) در این مرور وارد شدند. این مطالعات، چهار داروی ضدتشنج مختلف را بررسی کردند: گاباپنتین (gabapentin)، کاربامازپین (carbamazepine)، لاموتریژین (lamotrigine) و فلوناریزین (flunarizine). خطر سوگیری در اکثر مطالعات «بالا» یا «نامشخص» بود. سه مطالعه یک پرسشنامه معتبر (پیامد اولیه) را وارد کردند. هیچکدام از آنها، تاثیر مثبت قابل توجهی را از داروهای ضدتشنج نشان ندادند. یک مطالعه، تاثیر منفی قابل توجهی را از گاباپنتین در مقایسه با دارونما با افزایش 18.4 امتیازی در نمره پرسشنامه وزوز گوش (Tinnitus Questionnaire; TQ) نشان داد (تفاوت میانگین استانداردشده (SMD): 0.82؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.07 تا 1.58). مطالعه دوم، تاثیر مثبت و غیرمعنیدار گاباپنتین را با 2.4 امتیاز تفاوت در مقایسه با دارونما، در پرسشنامه امتیاز وزوز گوش (Tinnitus Handicap Inventory; THI) نشان داد (SMD: -0.11؛ 95% CI؛ 0.48- تا 0.25). وقتی دادههای این دو مطالعه با هم تجمیع شدند، هیچ تاثیری از گاباپنتین مشاهده نشد (SMD: 0.07؛ 95% CI؛ 0.26- تا 0.40). مطالعه سوم، هیچ تفاوتی را در THI پساز درمان با گاباپنتین در مقایسه با دارونما گزارش نکرد (اعداد دقیق از مقاله قابل استخراج نبودند).
یک متاآنالیز از «هرگونه تاثیر مثبت» (بله در مقایسه با خیر) بر اساس نمره خود-ارزیابی (پیامد ثانویه)، تاثیر مطلوب کمی را از داروهای ضدتشنج نشان داد (تفاوت خطر (risk difference; RD): %14؛ 95% CI؛ 6% تا 22%). یک متاآنالیز از «برطرف کردن نزدیک به کامل یا کامل وزوز گوش»، هیچ تاثیری را از داروهای ضدتشنج نشان نداد (RD: %4؛ 95% CI؛ 2-% تا 11%). عوارض جانبی داروهای ضدتشنج مورد استفاده در 18% از بیماران مشاهده شدند.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهد فعلی در خصوص اثربخشی داروهای ضدتشنج در بیماران مبتلا به وزوز گوش، خطر سوگیری قابل توجهی دارد. تاکنون هیچ شواهدی از مطالعات انجامشده وجود ندارد که نشان دهد داروهای ضدتشنج، تاثیر مثبت زیادی در درمان وزوز گوش دارند، اما تاثیر کمی (با اهمیت بالینی مشکوک) نشان داده شد .
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
